சிறுமி

பிறந்த நாளுக்கு
சாக்லெட் வாங்கும் சிறுமி
கடைக்காரருக்கு
முதல் சாக்லெட்டை
கொடுத்துவிட்டு ஓடுகிறாள்

வலி

கவனமாக
நடந்து செல்லுங்கள்
நீங்கள் நசுக்கிப்போட்ட
பனித்துளிகளில்
கசிகிறது வலி

ஒத்திகை

ஒத்திகை செய்து வந்தோம்
என்ன பேசலாம் என்று
உதிர்ந்து கிடக்கும் வார்த்தைகள்
நம்மைப் பார்த்து சிரிக்கின்றன

நட்பானது

நனைவதைத் தவிர
வழியில்லை
நட்பானது மழை

அனுபவ சித்தனின் குறிப்புகள்

28

நீ கூவி
விற்றப் பொய்கள்
வேறொரு
சந்தையில்
விற்றுக் கொண்டிருந்தன
நீ படுத்தடங்கப்போகும்
சவப்பெட்டியை

29

ஏற்கவா
தவிர்க்கவா
துள்ளிக் குதிக்கிறது
கேள்வித்தவளை
ஒன்றிலிருந்து
இன்னொன்றிற்கு

30

நண்பனின்
இறுதிச் சடங்கு
பார்த்து விட்டு
திரும்பினேன்
என் மரணத்தை

31

ஒரே புன்னகைதான்
பூச்செண்டும்
தரும்
போர்வாளாகவும்
மாறும்

விளிம்பில்

பிரபஞ்சத்தின் விளிம்பில்
தொங்கும்
ஒரு சொல்
அசைந்து அசைந்து
எழுப்பும்
அதிர்வில்
கொட்டுகின்றன
சொற்கள்

படிகள்

நீரில்
படிகள் வரைந்து
இறங்கிக் கொண்டிருக்கிறது
மீன்

ஏறிக்கொண்டிருக்கிறேன்
நான்

முன் பின்

நீங்கள்
கைதுடைக்கப்
போகும்முன்
அந்தக் காகிதத்தில்
இருக்கும் கவிதையைப்
படித்து விடுங்கள்

இல்லையெனில்
கையில்
ஒட்டி இருக்கும்
ஒன்றிரண்டு
வார்த்தைகளை
கழுவி விடுங்கள்

அறிவிப்பு

உங்கள் பெயர்
அறிவிக்கப்பட்ட போது
மேடைக்கு வந்து
ஏன் பரிசை
வாங்கவில்லை

உங்கள் குரல்
கேட்காத தொலைவில்
இருந்தேன்
ஒரு கூழாங்கல்லின்
தலையை வருடியபடி

சாயல்

எல்லோர் சாயலும்
என் கவிதையில்
தென்படுவதாகச் சொன்னார்கள்

தேடிக்கொண்டிருக்கிறேன்
எங்கேயாவது
நான் தென்படுகிறேனா என்று

விருந்தினர்

திட்டப்போகும்
அம்மாவை சமாளிக்க
பல பதில்களை
யோசித்து
பலமான ஒன்றைத்
தேர்ந்தெடுத்து
வீட்டிற்குள்
அடியெடுத்து
வைக்கிறாள் சிறுமி

இப்படி
நெனைஞ்சி வந்து
நிக்கிறியே
பதறுகிறாள் அம்மா

அது இல்லம்மா
மழைய விருந்தினரா
கூப்பிட்டுக்கிட்டு
வந்திருக்கேன்
சொல்கிறாள் மகள்

மகளின் பதிலில்
பரவசமாகித்
திட்டுவதை
மறக்கிறாள் அம்மா

அனுபவ சித்தனின் குறிப்புகள்

27

வாழும் போதே
பழகு
வாழும் போதே
மரணத்தை அள்ளித்
தின்னப் பழகு

உயிரின் பாடல்

அவன்
பியானோவின்
மேலேறி
நின்று
அதைச்
செய்தான்

அவன் உடல்
இசை வாகனத்தில்
விழுந்தபோது
அதிரத் தொடங்கியது
உயிரின் பாடல்

நிறமற்ற நான்

நான் வரைந்த
குருட்டுப்பெண்
வண்ணங்களின்
கண்களால்
பார்க்கிறாள்
நிறமற்ற என்னை

தலையாட்டுதல்

வாடாமல் ஒரு காடு

தலைப்பைக் கேட்டுத்
தலையாட்டின பூக்கள்

காற்றாடியும் குழந்தையும்

கடற்கரையிலிருந்து
திரும்பிய போது
குழந்தைக் கேட்டாள்

அப்பா நான் தொலைச்ச
காத்தாடி என்னாவும்

வானத்தில
ஒரு அம்மா இருக்கா
அவ பத்திரமா
இது மாதிரி தொலைஞ்ச
காத்தாடிகளப் பாத்துக்குவா

அப்பாவின் பதிலில்
தூங்கத் தொடங்கினாள்
குழந்தை

புன்னகைத்தாள் அம்மா

தன் குழந்தையை
நினைத்தபடி
ஓட்டினார் ஆட்டோக்காரர்

வரும்

வரும்
இன்றிரவை
பெருமைப்படுத்த
ஒரு பெருங்கனவு
வரும்

பயம்

சத்தம் போட்டு
மகனைக் கண்டிக்கும் அப்பா

அடித்து விடுவாரோ என்று
அம்மா பயப்படுகிறாள்

அடித்து விடுவோமே என்று
தந்தையும் பயப்படுகிறார்

அனுபவ சித்தனின் குறிப்புகள்

25

ஆடுகிறது
தூக்குக் கயிறு
இறந்துகொண்டே வருகின்றன
நொடிகள்
முப்பத்தி ஏழாவது நொடியில்
நானும்

26

யார் தொலைத்த
கண்ணீரோ
என் கண்ணில் வந்து
தொலைக்கிறது

குழந்தைகளின் பெயர்கள்

தன் பிறந்த
நாளுக்கு
எல்லோருக்கும்
சாக்லெட்
கொடுத்த கொண்டே
வந்த குழந்தை
என்னிடம் வந்தபோது
தீர்ந்து போயிருந்தது

ஏமாற்றத்துடன்
ஒருவரை ஒருவர்
பார்த்துக் கொண்டோம்

பரவாயில்லை
உன் பெயரைச் சொல்
போதும் என்றேன்

சொல்லிய
குழந்தையின் பெயரில்
இனிப்பு மழை

குழந்தையின் டப்பாவில்
நிரம்பி இருந்தது
சாக்லெட் எடுத்திருந்த
குழந்தைகளின் பெயர்கள்

கோடு

நீண்டு கொண்டிருந்த கோடு
நிற்கவில்லை
பேனாவின் மை
தீர்ந்த பின்னும்
கோட்டின் பயணத்தைத்
தொடந்தது
விரல்களின் ரத்தம்

இந்த வரிக்குப் பிறகு

என் குழந்தையின்
சிரிப்பைப் போல்
நுரைத்துப் பொங்குகிறது
மதுக்கோப்பை

இந்த வரிக்குப் பிறகு
என்னை அழைத்துப்போனது
ஒரு குழந்தை
ஒயின் ஷாப்பிலிருந்து

மரத்தின் கதை

சுவைத்த பழம்
சொல்லிக் கொண்டே வந்தது
தான் வளர்ந்த
மரத்தின் கதையை

அது இன்னும்
சுவைகூட்ட
தின்று முடித்தேன்
பழத்தையும்
மரத்தையும்

ஒரே ஒரு சொல்

ஒரு சொல்லை
ஒரே ஒரு
சொல்லை
பார்த்தேன்

மனதை
கிறங்கடிக்கும்
ராகத்தைப்
பாய்ச்சியது

கவிதையைப்
போர்த்திக் கொண்டு
ஆடவும்
தொடங்கியது

எப்போது

தன்னை முழுதுமாய்
கருணைக்கு அர்ப்பணம்
செய்யும்
ஒரே ஒரு கண்ணீர்துளி
உங்களிலிருந்து
எப்போது விழும்

காலடியில்

தன் காலடியில்
காற்றை
நட்டுச் செல்கிறது
குழந்தை
அதில் குலுங்கும் பூக்கள்
இறைவனின் சிரிப்புடன்

தீராத ஒளி

குழந்தையின் புன்னகையில்
ஏற்றப்படும் ஒற்றைத் திரி
தீராத ஒளியை வழங்குகிறது
உலகுக்கு

அனுபவ சித்தனின் குறிப்புகள்

23

நீண்ட தூரம்
வந்துவிட்டீர்கள்
என்ன செய்யப் போகிறீர்கள்

வழி சொல்வதைக்
கேட்கப் போகிறேன்

24

பிற
பிறக்காதே

சேர்
சேராதே

போ
போகாதே

விழு
விழாதே

பார்
பார்க்காதே

அழு
அழாதே

ஓடு
ஓடாதே

துடி
துடிக்காதே

சாவு
சாவாதே

இரண்டும் நீ

இரண்டுமாய்
நீ நீ

வேறென்ன

சொல்

சரியாக சொல்
நீ நிலவைத்
தொட்டாயா

ஆமாம்
இன்னும் சரியாக
சொல்வதென்றால்
நிலவு
என்னைத் தொட்டது

பிறகு

ஈக்களைப் போல்
மொய்க்கும்
வார்த்தைகளிடமிருந்து
முதலில் என்னைக்
காப்பாற்ற வேண்டும்
பிறகு நான்
கவிதையைக்
காப்பாற்றிக் கொள்கிறேன்

சம்பவம்

திசைமாறிப்
போன எறும்பு
கவிதையின்
இருபத்தி ஏழாம் வார்த்தையை
தீண்டியபோது
அங்கு புதைத்து வைக்கப்பட்டிருந்த
கன்னி வெடி
வெடித்தது

சிதறின
மொத்தப் பக்கங்களும்

சம்பவத்திற்கு
யாரும் பொறுப்பேற்க வேண்டாம்
என்று எழுதப்பட்டிருந்த காகிதம்
தீக்கிறையாகி இருந்தது
பக்கத்தில் எறும்பும்

சகாவின்
இறந்த செய்திகேட்டு
வந்துகொண்டிருந்தன
மற்ற எறும்புகள்
அஞ்சலி செய்ய

(உரையாடல் கவிதைப் போட்டிக்கான கவிதை)

பேச்சு

ஊருக்கு வந்த மகன்

இரவு தாண்டிப்
போகிறது பேச்சு

தான் தொலைந்த
நகரத்தைப் பற்றிச்
சொல்கிறான் மகன்

அவன் தொலைத்த
கிராமத்தைப் பற்றிச்
சொல்கிறாள் அம்மா

சுவையான ஒன்று

தேநீர் அருந்திய பெரியவர்
சுவையாக ஒன்றை
சொல்லிவிட்டுப் போனார்

முதுமைய நட்பாக்கிட்டா
வயசு எதிரியா தெரியாது

காலடியில் வானம்

உன் காலடி பூமியாக
நான் வரவா
வானம் கேட்பதைக்
கேட்காமல்
விளையாடும் குழந்தை

இருள் சதுரங்கள்

வந்துவிட்டது மின்சாரம்
இருளில்
எத்தனை சதுரங்கள்
வரைந்தேன் என்று
தெரியவில்லை

தேடிப்பார்

கவிதையை முத்தமிட்ட
நட்சத்திரத்தின்
பெயர் கேட்டேன்
உன் கவிதையில்
தேடிப்பார்
எனச் சொல்லிவிட்டு
மறைந்து போனது

பாவத்தின் நூலகம்

தவறுதலாக நுழைந்து விட்டேன்
பாவத்தின் நூலகம்
என்று எழுதி இருந்தது
எனக்கான புத்தகம்
இங்கில்லை என
திரும்பியபோது
எனது பாவங்கள் பற்றிய
புத்தகத்தை ஒருவர்
எடுத்துக் கொண்டிருந்தார்

ஒளித்து வைத்தல்

என் நாளைப் பறித்து
தன் சிரிப்பில்
ஒளித்து வைக்கிறது குழந்தை

அனுபவ சித்தனின் குறிப்புகள்

20

இன்னும் கொஞ்சம்
இருள் கொடுங்கள்
என்னிடம்
ஒளி இருக்கிறது

இன்னும் கொஞ்சம்
வலி கொடுங்கள்
என்னிடம்
கண்ணீர் இருக்கிறது

21

கையிலிருக்கும்
முட்டை
முட்டைக்குள்ளிருக்கும்
குஞ்சு
குஞ்சுக்குள்ளிருக்கும்
உலகம்
உலகத்திற்குள்ளிருக்கும்
நான்

22

நேற்றை
தன் கோப்பையில்
நிரப்பி
குடிப்பவனுக்கு
என்றும்
தீராது தாகம்

காலம்

காலண்டரில்
சிதறிய மழைத்துளி
துளியிலிருந்து
பெய்கிறது காலம்

உருவாதல்

கவிதையில் உருவான
பட்டாம் பூச்சி
பூக்களுக்குப் போகாமல்
வார்த்தைகளையே
மொய்க்கிறது

அன்பைக் கொடுங்கள்

எதையும்
மறைக்கத் தெரியாமல்
பேசும் நண்பர்
பார்க்க வந்தபோது
களைப்புடன் இருந்தார்

அவர் புறப்பட்டபோது
ஏதாவது வேண்டுமா என்றேன்

கொஞ்சம் அன்பைக் கொடுங்கள்
தின்றுகொண்டே
போகிறேன் என்றார்
சிரித்தபடியே

நானும் புன்னகைத்துத் தர
வாங்கிக் கொண்டார்
அன்பையும் பணத்தையும்

கரையோரம்

கரையோரம்
நடந்து போகும்
தந்தையும் மகனும்

அப்பா சொல்வதை
அலைகளைப் போல வாங்கி
கடலாகிக் கொண்டிருக்கிறான்
மகன்

(ஆனந்த விகடன்,30.12.09
இதழில் வெளியானது)

ராகத்தின் பெயர்

ரயிலில்
புல்லாங்குழல் வாசித்த
பெரியவரிடம்
அது என்ன ராகம் என்றேன்

தெரியாது என்றார்

பெயரைக் கேட்டேன்
சொன்னார்

துணையாக வந்தது
அவர் இசை

இறங்கியபோது
அவரிடம் சொன்னேன்
அந்த ராகத்தின் பெயர்
தெரியுமென்று

வியப்புடன் பார்த்தார்

அவருக்குத் தெரியாது
அவர் பெயரை
அந்த ராகத்திற்கு
நான் வைத்திருப்பது

பெயர் வைக்கும் சிறுமி

நாய்க்குட்டிகளுக்கு
பெயர் வைக்கும் சிறுமி
நாய்க்குட்டிகளிடம்
கேட்கிறாள்
தனக்கு பெயர்
வைக்கச் சொல்லி

படி

படி படி என்று
சொன்ன அப்பாவை
படிக்கத் தொடங்கியது
குழந்தை

கனவின் வரைபடம்

சொட்டு சொட்டாய்
விழும் இரவு
கலைந்து கொண்டிருக்கும்
கனவின் வரைபடம்

அழைத்து வருகிறது

வானவில்லை
அழைத்து வருகிறது
வண்ணத்துப்பூச்சி

வண்ணத்துப்பூச்சியை
அழைத்து வருகிறது
வானவில்

ஆனாலும்

எதிர்ப்பை மறந்து
கைகுலுக்கிக் கொண்டோம்
ஆனாலும்
உள்ளோடிப் போயிருந்தது
விரோதத்தின் விஷம்

அனுபவ சித்தனின் குறிப்புகள்

15

ஏற்று
காற்றுத் திரியை
காற்றில்
அணையாமல் எரிய

16

சூன்யம் தின்னும் குரங்கு
கிளை தாவும்
தாவும்
தாவும்
தா
வும்
மரணம் தாவும்

17

இறந்துபோனவர்கள்
விழித்துக் கொண்டார்கள்
தூங்கியவர்கள்
எழவில்லை

18

என் அரசவையில்
மக்களென்று
யாருமில்லை
எல்லோரும்
ராஜாக்கள்தான்

19

எல்லா முடிந்த
கவிதையிலும்
ஒரு முடியாத
கவிதை

மன்னிப்புத் தோட்டம்

என் தவறுகள்
கொட்டிக் கிடக்கின்றன
மன்னிப்புத் தோட்டத்தில்
மன்னிப்புகள்
தீர்ந்து போகும் முன்
நிறுத்தியாக வேண்டும்
கொட்டுவதை

அவனும் நானும்

அவன் பைத்தியக்காரனைப்போல
காகிதத்தைத்
தின்று கொண்டிருந்தான்

அருகில் போய்
ஏன் அப்படிச் செய்கிறாய்
எனக் கேட்டேன்

எனக்கு பசித்தது
காகிதத்தில்
ஒரு ஆப்பிளை வரைந்தேன்
சாப்பிட்டு விட்டேன்
எதற்கு பைத்தியக்காரனைப்போல
பார்க்கிறாய்
போ என்றான்

பறவையின் உயிரில்

அந்தப் பறவையைக்
கொன்றவர்களுக்குத்
தெரியவில்லை

அதன் உதட்டில்
குஞ்சின் பெயர்
ஒட்டி இருந்ததும்
வாயில்
குஞ்சுக்கான
உணவிருந்ததும்

அனுபவ சித்தனின் குறிப்புகள்

12

எதுவும் செய்யவில்லை
நான்

எதையாவது செய்யாமலில்லை
இன்னொரு நான்

13

எல்லோருக்குமாக
தற்கொலை
செய்து கொண்டேன்
எழுபது முறை

எனக்காக
வாழ வேண்டும்
ஒரு முறை

14

காட்டுக்கு
மிருகங்கள்
தேவை என்பதால்
காட்டை
அழிக்கவில்லை

மிருகங்களுக்கு
காடு
வேண்டும் என்பதால்
மிருகங்களை
அழிக்கவில்லை

எனக்குள் இருக்கிறது
காடும் மிருகங்களும்

துறவி அவன் மற்றும் பூ

நீங்கள் வரைந்த
பூவிலிருந்து
துர்நாற்றம் வீசுகிறது

சொல்லியவனைப் பார்த்து
சிரித்தபடியே
துறவி கேட்கிறார்

எப்படி சொல்கிறாய்
உன் கையில்
பூ இருக்கிறது
என் கையில்
தூரிகை இருக்கிறது
நமக்கிடையே
வெள்ளைத்தாள்
படபடக்கிறது

கண் மூடி
அவர் கேள்வியை
முகர்ந்த அவன்
அதில் சுகந்தம் வீசுகிறது
எனச்சொல்லி
பூவை
துறவியிடம் தர
அவர் வாங்கி
வெள்ளைத் தாளில்
நடுகிறார்

வளர்ந்து விரியும்
பூவை பார்த்து
வியக்கும் அவன்
எட்டிப் பிடிக்க
நினைக்கும் வாசம்
இடம் மாறிக்கொண்டே
இருக்கிறது

அனுபவ சித்தனின் குறிப்புகள்

11

தெய்வம் நின்று கொல்லும்
நான் தெய்வமாக
விரும்பவில்லை

பெயர் தேவையில்லை

அந்தக் குழந்தையிடம்
பெயர் கேட்கத்
தோன்றவில்லை
தேவதைக்குப் பெயர்
தேவையில்லை

கடவுள் சொன்ன கவிதை

கடவுள் சொன்ன கவிதையை
நினைத்துப் பார்த்தபோது
இருந்தது
எழுதிப் பார்த்தபோது
மறைந்தது

தேடிய மழை

வானத்தை வெட்டி
தொலைந்த
மழையைத் தேடினேன்

சிரித்தபடியே
மேகம் சொன்னது
அது பூமிக்கு போய்
நீண்ட நாளாகிறது
போய்ப் பார்

வித்தை காட்டிய சிறுமி

வித்தை காட்டிய சிறுமியை
பிடித்துப் போனது
இறங்கி வந்து
அம்மாவின்
மடியில் அமர்ந்து
ஆசையாய் எதையோ
சாப்பிட்டபோது

ஒருவரில் ஒருவர்

தெரியாதது போல்
கேட்டுக் கொண்டிருந்தவர்
கடைசியில் சொன்னார்
தனக்கு எல்லாம்
தெரியும் என்று

தெரிந்தது போல்
சொல்லிக் கொண்டிருந்தவர்
பிறகு சொன்னார்
தனக்கு எதுவும்
தெரியாது என்று

விளையாட்டு

அடிக்கடி நடக்கும்
விளையாட்டு
என்னைத் தொலைத்து
நானே கண்டெடுப்பது

விடுமுறை

இன்று விடுமுறை
எடுத்துக் கொண்டேன்
தூக்கத்தை
ரசிக்க வேண்டும்
தூங்கியபடி

விருந்து

பனித்துளிக்கு
விருந்து வைத்தேன்
கவிதையில்

கடிகாரம்

யாருமற்ற வெளியில்
ஓடிக்கொண்டிருக்கும்
கடிகாரம்
தனக்கு நேரத்தைச்
சொல்லியபடி

அனுபவ சித்தனின் குறிப்புகள்

09

சுருண்டு கிடக்கும் கயிறு
உங்கள் கால்களின்
மிதியைப் பொருத்து
பாம்பாய் மாறும்

சுருண்டு கிடக்கும் பாம்பு
உங்கள் கால்களின்
மிதியைப் பொருத்து
கயிராய் மாறும்

10

இல்லாத ஒன்றிலிருந்து
இருக்கும் ஒன்றுக்கு
வந்தேன்

இருக்கும் ஒன்றிலிருந்து
இல்லாத ஒன்றுக்கு
சென்றேன்

தேடி நடப்பவன்

கையில் கோடரியுடன்
தொண்டை வறள
தேடி நடப்பவன்
கனத்த மனத்துடன்
சொல்கிறான்
அய்யோ
எல்லா நிழலையும்
வெட்டிட்டனே
பாம்பாய் நீளும்
அவன் நிழலை
கொத்தி தின்கிறது
வெயில்

மீட்சி

நம்ம வீட்டுக்கு
எப்பப் போவம்மா
முள்வேலி போல் தைக்கிறது
குழந்தை கேட்பது

விடை தெரியாத தாய்
குழந்தையின்
கவனத்தை மாற்றி
கதை சொல்லி
தூங்க வைக்கப் பார்க்கிறாள்

தூங்கிய
குழந்தையின் உதடுகள்
முணுமுணுக்கிறது
நம்ம வீட்டுக்கு
எப்பப் போவம்மா

நாங்கள்

வேகமாய் வந்தும்
விட்டு விட்டோம்

ரயில் போயிடுச்சி
நான் கோபப்பட்டேன்

ரயில் போயிடுச்சே
மனைவி வருத்தப்பட்டாள்

ரயில் போயிடுச்சா
குழந்தை சிரித்தாள்

(இந்த கவிதை அலைவரிசை
என்ற தலைப்பில்,ஆனந்த விகடன்
2.12.09இதழில் வெளியானது)

தொடுவானத்தில்

தொடுவானத்தில்
எழுதி வைத்துவிட்டுக் கிளம்பினேன்
காத்திருப்பின் குறிப்புகளை

நாளை வந்து
பார்க்க வேண்டும்
வானம் என்னவெல்லாம்
திருத்தி இருக்கும் என்பதை

அனுபவ சித்தனின் குறிப்புகள்

07

உடைந்து போகாமலிருக்கிறது
உடைந்து போன
நான்கள்

08

தொடர்ந்த கேள்விகள்
சங்கிலியாகி
இழுத்து வருகிறது
பதிலை

பெயர்

நான் இல்லாத போது
பார்க்க வந்தவர்கள்
என் பெயரின் மேல்
நிறங்களைப் பூசி
சென்றனர்

ஒரு வண்ணத்தில்
அன்பு இருந்தது

ஒரு வண்ணத்தில்
கோபம் இருந்தது

பொறாமை,வருத்தம்,வன்மம்
இப்படி படிந்திருந்தன
நிறைய

ஒவ்வொன்றாய்
உரித்துப் பார்க்க
நிறமிழந்து போயிருந்தது
என் பெயர்

பதில்

எறும்பு
சுமந்து சென்றது
ஒரு மலையை

எப்போது இறக்கி வைப்பாய்
கேட்டேன்

மலை விரும்பும் போது
பதில் வந்தது

மிதக்கும் இசை

படுத்திருக்கும்
வயலின் போல
மீன்தொட்டி

நகரும் மீன்களின்
லயத்திற்கேற்ப
மேலேறி
மிதக்கிறது இசை

பார்க்கும் பொம்மை

தன் குழந்தைக்கு
பொம்மை
வாங்க முடியாது
எனத் தெரிந்து
பேரம் பேசி
வெளியேறப் பார்க்கிறார்
அப்பா

பாசம் உணர்ந்து
கட்டுபடியாகும் பேரத்துக்கு
படிய வைத்து
விற்கப் பார்க்கிறார்
கடைக்காரர்

பொம்மைப் பார்க்க
போராடுகின்றனர்
இருவரும்

தெரிதல்

பசித்தவன்
கண்களில் தெரிந்தது
இல்லாத வயிறு

வரைதல்

வண்ணங்களிலிருந்து
இசை எடுத்து
வரைகிறேன்
ஒரு புல்லாங்குழல்

அனுபவ சித்தனின் குறிப்புகள்

04

கைபிடித்த காற்றை
திறந்து பார்த்தேன்
பத்திரமாயிருந்தது
பிரபஞ்சத்தில்

05

முற்றுப்புள்ளிக்கு
முன்னால் இருக்கிறது
நான் படித்த கதை

முற்றுப்புள்ளிக்கு
பின்னால் இருக்கிறது
நீங்கள் படிக்க வேண்டிய கதை

06

நீங்கள் விரலாக
பார்ப்பதற்கு முன்
ஒரு வேண்டுகோள்

இந்த ஆறாவது விரலை
நான் வாளாகவும்
பயன்படுத்துவேன்

மையப்புள்ளி

வட்டத்தின் உள்ளே
சுற்றும் எறும்பு
மாற்றிக் கொண்டே இருக்கிறது
மையப்புள்ளியை

வியூகம்

நாவின் மேலே
வியூகம் அமைக்கும்
வார்த்தைகள்

நாவின் அடியில்
பதுங்கிய கோபம்

ஒற்றைச் சலங்கை

மேடையில் கிடக்கும்
ஒற்றைச் சலங்கை
ஆடியாடித் தேடுகிறது
அனாதையாய்
விட்டுப் போனவளை

ஊஞ்சல்

ஊஞ்சலில்
ஆடிய குழந்தை
தூங்கிப் போனது

தாலாட்டிய ஊஞ்சலும்
தூங்குகிறது
அசைவைக் கேட்டபடி

அனுபவ சித்தனின் குறிப்புகள்

01

எனக்குள் நேராய்
தொங்கும் வெளவால்கள்
நான் தலைகீழாய்
இருப்பதாய்
பரிகசித்துப் பறக்கின்றன

02

நான் இறந்த செய்தி கேட்டு
பார்க்க வந்த
முதல் நண்பர்
சிந்திக் கொண்டிருந்தார்
என் கண்ணீரை

03

…65…64…63
என எண்களைச்
சுருக்கிக் கொண்டே வருகிறது
வெடிகுண்டு

சீக்கிரம் ஓடிப்போய்
தொலைக்காட்சி பெட்டிமுன்
அமர்ந்து கொள்ளுங்கள்

சேதாரங்கள் சோகங்கள்
உங்களுக்கு
'லைவ்' வாக வரும்

ஒரு மூதாட்டி,கவிதை காட்சி வடிவில்...

எலக்ட்ரானிக் விலங்கு

கதை தட்டுப்பாடு
தடைகளைத் தாண்டி
மூன்று வருடங்களாக
எங்கள் பழைய டீவியில்
ஓடிக்கொண்டிருக்கிறது
அந்த மெகா சீரியல்

நாங்கள் டீவி மாற்ற போட்ட
திட்டம் எல்லாம்
கை நழுவிப் போனது

அது ஒரு
இறந்து போன
எலக்ட்ரானிக் விலங்கு
என்றான் விஞ்ஞானம்
படிக்கும் மகன்

ஒரு நாள்
மெகா சீரியலில்
பேசிக்கொண்டிருந்தார்கள்
எல்லோரும்

இந்த மங்கிப் போன டீவிய
இவுங்க எப்ப மாத்தப் போறாங்க

என் மேல்

நான் தூக்கி எறிந்த
ஒவ்வொரு கணமும்
இறந்த பழமாக
விழுந்தது என் மேல்

நிகழ்வின் முடிவில்

நிகழ்வின் முடிவில்
எப்போதும் பேசிக் கொள்கிறோம்

இந்த விபத்தை
தவிர்த்திருக்கலாம்

காத்திருத்தல்

காத்திருந்து
காத்திருந்து
பழகிப் போச்சி
காத்திருக்க

இல்லாதது

இல்லாத ஒரு கவிதையை
இல்லாத ஒருவன் எழுத
இல்லாத மற்றொருவன் படிக்கிறான்
இல்லாத வேறொரு இடத்திலிருந்து

அனுமதி

எனது தற்கொலைக்கு
அனுமதி கிடைத்து விட்டது
என்னிடமிருந்து

வானவில்

உதட்டில் ஊர்ந்து
போகிறது வானவில்
மெளத் ஆர்கன்
வாசிக்கும் சிறுவன்

அரங்கில் அவன்

அரங்கில் நடித்து முடித்து
பார்வையாளர் இருக்கையில் அமர்ந்து
மீண்டும் பார்த்து
சரி செய்கிறான்
மறுபடி பழுதின்றி தயாராக

வெறும் மேடையை
ஏன் வேடிக்கைப் பார்க்கிறாய்
என்று அவனைப் போகச் சொல்கிறான்
கதவை மூடும் காவலாளி

பூவிலிருந்து...

பூவிலிருந்து
பூக்களைக்
கிள்ளி எறிகிறது
குழந்தை

வார்த்தைகளின் தூரத்தில்

இன்னும் சில நொடிகளில்
இந்த பல்லி
அந்த பூச்சியைத்
தின்றுவிடக் கூடும்
என தட்டச்சு செய்யும் மனம்

வார்த்தைகளின் தூரத்தில்
அப்படியே இரண்டும்
பல்லி பசியற்று
பூச்சி மரண பயமற்று

நீரில் சதுரங்கம்

நீரில் சதுரங்கம் ஆடுகின்றன
சிறுவன் எறியும் கற்கள்

தோல்வியை
ஒத்துக் கொள்கிறது குளம்
வட்ட புன்னகை செய்து

ஞாபகத்திற்காக

வியந்து பார்த்து
ஏறிய மலை
திரும்பி இறங்குகையில்
கையில் சில
கற்களைத் தந்திருந்தது
ஞாபகத்திற்காக

தலைப்பு

நள்ளிரவில் எழுதிய கவிதைக்கு
பெயர் தேடிக் கொண்டிருந்தேன்
வெளிச்சத்தை தலைப்பாக
விட்டுச் சென்றது விடியல்

மைக்கேலின் ஓவியம்

வரைந்தபடி சொல்கிறான் மைக்கேல்
தாளில் சிலுவையை
அறைந்து கொண்டிருக்கிறேன்

குழந்தையின் கடல்

கடலை வீட்டுக்கு கூப்பிட்டுப் போகலாம்
என அழுது அடம் பிடித்தக் குழந்தை
தூங்கிப் போனது
அலைகளின் தாலாட்டுக் கேட்டு

நாங்கள் திரும்பி வந்தோம்
கடலை விட்டு விட்டு

...இருக்கிறது

திரும்பாமல் போகலாம்
நம்பிக்கை இருக்கிறது

திரும்பிப் போகலாம்
பாதை இருக்கிறது

பிரிட்ஜின் மீது ஒட்டப்பட்டிருக்கும் கவிதை

பிரிட்ஜின் மீது
ஒட்டப்பட்டிருக்கிறது
ஒரு கவிதை

திறந்து மூடும் நேரத்தில்
சின்ன வரிகளைப்
படித்துவிட முடிகிறது

ஒட்டப்பட்டிருக்கும் கோணத்தில்
கவிதையால் வாசிக்க முடிகிறது
முழு வீட்டையும்

பிரிட்ஜ்க்குள் இருக்கும் பழம் போல
எழுத்து கெடாமல் இருக்குமா
சிரித்தபடிக் கேட்கிறாள் பாட்டி

அந்தக் காகிதம்
குளிர்ச் சாதனப் பெட்டியின்
அழகைக் குறைக்கிறது
என்கிறாள் மருமகள்

வேலைக்காரியின் மகள்
சத்தம் போட்டு
எழுத்துக் கூட்டிப் படிக்கிறாள்

ஒரு விருந்தினர்
யார் எழுதியது எனக்கேட்டு
காப்பியைக் குடித்து முடித்து
பாராட்டிச் செல்கிறார்

இதனால்
கிழிக்கப்பட இருந்த கவிதையின்
ஆயுள் நீள்கிறது

தூக்கம் வராத அப்பா
ஒரு நள்ளிரவில்
அருகில் போய் படித்து
கையால் வருடிக் கொடுக்கிறார்

சிலிர்த்துப் போகின்றன எழுத்துக்கள்

கவிதையின் பக்கத்தில்
ஆப்பிள் ஓவியத்தை ஒட்டி வைத்து
எப்படி இருக்கிறது
கேட்கிறாள் மகள்

கைதட்டி ரசித்து
அவளைப் பாராட்டிய அப்பா
படித்துப் பார்க்கிறார்

கூடி இருக்கிறது
கவிதையின் சுவை

சே குவாராவின் கனவில்

சே குவாராவின் கனவில்
நான் வருவது போல்
கண்ட கனவு
சொல்லிக்கொண்டே இருக்கிறது

விழித்திரு எப்போதும்

உண்மை

என் வயதைவிட
என் பொய்களுக்கு
வயது அதிகம்

என் மரணத்தைவிட
என் பொய்களுக்கு
உயிர் அதிகம்

நீந்தும் வரிகள்

மீனாக நீந்து
இல்லை பிணமாக
கரை ஒதுங்கு

அப்பாவின் இந்த வரிகளை
நான் நினைக்க மறந்தாலும்
அவை நீந்த மறப்பதில்லை
என் செயல்களில்

காற்றின் பெருவெளி

காற்றின் பெருவெளியில்
அப்பாவின் இசை

அவர் விரல்கள் ஒற்றி எடுக்க
பரவுகிறது நாதம்
புல்லாங்குழலிலிருந்து

அருகே வரும் குழந்தை
நாய்க்குட்டி பொம்மையை
வைத்துவிட்டுப் பார்க்கிறது

வாசிப்பின் இடையே அப்பா
மெல்ல கண் திறக்கும்போது
புல்லாங்குழலைக் கேட்கிறது

வாங்கிப் போய் அதை
ஒரு பொம்மையாக்கி விளையாடுகிறது

புல்லாங்குழலைத் தூக்கி எறிகிறது

பின் ஓடிப்போய் எடுக்கிறது

பிரியமான நாய்க்குட்டியைத்
தட்டுகிறது

தன் வாயில் வைத்து
ஊதிப் பார்க்கிறது

ததும்பும் ஆனந்தத்துடன்
இரு வேறு அனுபவங்களில்
திளைக்கிறார் அப்பா

குழந்தையின் கையில்
இசை விளையாடுவது போன்றும்

தனக்குத் தெரியாத இசையை
குழந்தை கற்பிப்பது போன்றும்

தேவதைகளின் கணக்கு

விண்ணிலும் மண்ணிலும் உள்ள
தேவதைகளின் கணக்கு
என்னிடமில்லை

என்றாலும்
தேவதைகள் எல்லோரையும்
அடக்கிவிட முடியும்
இந்தக் குழந்தையின்
ஒற்றைப் புன்னகைக்குள்

சவப்பெட்டியின் அடியில்

சவப்பெட்டியின் அடியில்
பாதி நசுங்கிய மண்புழு
மீதி உயிரோடு போராடுகிறது
வெளியே வர

ஒரு புராதன சொல்

ஒரு புராதன சொல்
கவிதையில் புகுந்து கொண்டு
மொத்த கட்டுமானத்தையும்
கலைத்துப் போட்டது

ஒரு அகராதியின் குணம்
தன்னிடம் இருப்பதாக
சொல்லியபடி
எழுதிய காகிதங்களைத்
தின்று முடித்தது

பின் ஓடிப் போனது
புராதன வெளிக்குள்

சொல் சென்ற
வழி எங்கும்
இறைந்து கிடந்ததன
காலத்தின் தூசிகளும்
கவிதையின் சில்லுகளும்

சாவி

திரும்பி வருகையில்
சாவியைத் தொலைத்தவர்கள்
தேடிக் கொண்டிருந்தார்கள்

தன் சின்ன நோட்டில்
சாவியை வரைந்த சிறுமி
அதை எடுத்து
பூட்டைத் திறந்து
உள்ளே செல்லும்போது
சொல்லிவிட்டுப் போனாள்

உங்கள் சாவி கிடைத்தவுடன்
திறந்து கொண்டு
வாருங்கள்

முனுசாமி தாத்தா

காலில் சக்கரம் மாட்டியது போல்
சுற்றி வருவார் முனுசாமி தாத்தா

எது கேட்டாலும்
அதுக்கெல்லாம் நமக்கு எங்கப்பா
நேரம் இருக்கு என்று
சொல்லிவிட்டு பறப்பார்
இளமை சாரல் அடிக்க

பாட்டி ஒரு நாள் கோபத்தில்
கத்தினாள்

சிரித்தபடியே தாத்தா
சொல்லிவிட்டுப் போனார்

அட சாவறதுக்கெல்லாம்
நமக்கு எங்க நேரம் இருக்கு

வழிகாட்டி பலகை

வழிகாட்டி பலகை
சுழல்கிறது
காற்றின் குரலுக்கேற்ப

பயணம் விரிகிறது
எல்லா திசைகளிலும்

எதுவுமற்று எல்லாம்

நானற்று கவிதை
கவிதையற்று நான்
எதுவுமற்று எல்லாம்

குட்டிச் சித்திரங்கள்

என் ஒவ்வொரு கேள்விக்கும்
பதிலை படமாக
வரைந்து காட்டினாள் குழந்தை

அவள் பிஞ்சு விரல் பிடித்து
வெளியே வந்தன
குட்டிச் சித்திரங்கள்

வண்ணங்களில் நுரைத்து
மிதந்து போனது
குழந்தையின் மொழி

முற்றிலுமாக
என் கேள்விகள் வடிந்து விட
கடைசியாக
அவள் பெயர் கேட்டேன்

எல்லா வண்ணங்களையும் குழைத்து
என் மேல் பூசி விட்டு
வீட்டுக்குள் ஓடிப்போய்
கதவைச் சாற்றிக் கொணடாள்

இந்த வண்ணங்களில்
தேடிக் கொண்டிருக்கிறேன்
குழந்தையின் பெயரை

மின்னல் குட்டி

அணில் சொன்ன கதையில்
மரம் இருந்தது

மரத்தில் விளையாடிய போது
கதை மறைந்தது

ஒரு கிளையில் அணிலும்
மறு கிளையில் நானும்

எனது வார்த்தைகளை
பழங்களாகத் திருப்பித் தந்தது

ஒவ்வொரு பழமும்
ஒவ்வொரு ருசியில்

கிளை அசைத்து
ஒளியை ஆடவிட்டது

குதித்து உச்சி ஏறி
கை தட்டி சிரித்தது

பயத்தைப் போட்டு விட்டு
மேலே வா என்றது

நகராத என் மேல் இரக்கப்பட்டு
கீழிறங்கியது

ஒரு பொம்மை போல்
என்னை வைத்து
விளையாடிய அணிலுக்கு
மின்னல் குட்டி
என்று பெயர் வைத்தேன்

தன் சகாக்களுக்கு என்னை
அறிமுகம் செய்தது

நீ மாமிசம் புசிப்பவனா
வேகமாய் கேட்டது
சற்று வயதான அணில்

எனது ஆமாம்
கோபத்தை உண்டாக்கியது
அந்த மையத்தில்

விருந்தினரை நாகரீகமாக நடத்த வேண்டும்
எனக்காக வாதாடிய மின்னல் குட்டி
மறைந்தது போனது
கதையில் என்னை விட்டு விட்டு

வரியின் அடியில்

என் அழுகையில்
கண்ணீர் ஞானமடைகிறது
இதை எழுதிய போது
வரியின் அடியில்
ஓடியது புன்னகை

வனம்

உள்ளங்கையில்
மரம் முளைத்தது

தலையில் பறவைகள்
கூடு கட்டின

வியர்வையில் மிதந்தன
உதிர்ந்த இலைகள்

மரங்கொத்தி கையில்
ஓட்டைகள் போட்டு
புல்லாங்குழலாக்கி இசைத்தது

மூச்சுக்குள் ஓடி
வெளி வந்து விளையாடின
பனித்துளிகள்

மயிர்கால்கள் புற்களாயின

கால்களின் ஈரத்தில் மன்புழுக்கள்
நெளிந்தன

புன்னகையைத் தடவிப்பார்த்த
குருவி நன்றி சொல்லி
சுற்றி வந்தது

காட்டின் மொழியை
பேசத் தொடங்கியது நாக்கு

விரிந்த சத்தத்தை
நனைத்தது மழை

மெல்ல நடமாடும்
வனமாகியது உயிர்

வனத்திலிருந்து
வெளியேறிக் கொண்டிருந்தது
உடல்

தூங்காத நெடுஞ்சாலை

முன்னிரவில்
ரகசியமாய்
விசும்பி அழும் பெண்ணுக்குள்
என்ன ஓடுகிறது என்று
தெரியவில்லை

முகம் துடைத்து
நிதானித்து
மீண்டும் மெளனமாய்
அழுகிறாள்

அவள் பக்கத்து இருக்கை
காலியாக உள்ளது
பின்னால் இருக்கும் எனக்கு
எல்லாம் கேட்கிறது

என் தூக்கத்தை
களவாடி இருக்கிறது
தெரியாத ஒரு அழுகுரல்

காற்று வேண்டி
கண்ணாடியைத் திறந்து வைக்கிறேன்

வாகன ஓட்டிகளுக்கு
நட்பான
தூங்காத நெடுஞ்சாலை

இலேசாக கண் மூட
உறக்கத்தின் மீது விழுகிறது
அவள் கண்ணீர் துளி

பேருந்தில் சுற்றி வருகிறது
வயிறு பெருத்த கனவானின்
குறட்டை சத்தம்

என் யோசனை சிலுவையில்
ஆணிகள் அறைந்திருந்த
அவள் அழுகை
நின்றிருப்பது போல்
தெரிகிறது

அதிகாலை நிறுத்ததில்
இறங்கிப் போனாள்
இரவின் எந்த சுவடும் அற்று
வேறொரு பெண்ணாய்
இன்னொரு நாளுக்குள்

மூவர் மற்றும் கடல்

அப்பா மீன்கள் விற்கிறார்

மகன் மீன்களைத் தூக்கி
கடலில் எறிகிறான்

அப்பா மீன்கள் விற்ற பணத்தை
எண்ணியபடி நடக்கிறார்

மகன் எறிந்த மீன்களின் கணக்கை
போட்டபடி நடக்கிறான்

சிரிக்கிறது கடல்
தந்தை மகன் மற்றும்
என்னைப் பார்த்து

நள்ளிரவில்

நள்ளிரவில் விழித்துக் கொண்டோம்

முற்பகல் நடந்த
சண்டையை நினைத்துப் பார்த்தோம்

பின் உறங்கப் போனோம்

உன் தலையணை அடியில்
கத்தி இருந்தது

என் தலையணை அடியில்
கத்திக்கான ரத்தம் இருந்தது

கண்ணாடி கோப்பை

ஏறக்குறைய
விழுந்து விடுவதுபோல்
மேஜை மீது
ஓரமாய் வைக்கப்பட்டிருக்கும்
கண்ணாடி கோப்பை
விழத்தொடங்கியது
எதிர்பார்த்தது போலவே
எவரின் கையோ தீண்டி
உடைந்து நொறுங்கிய
சில்லுகளின் சத்தம்
கேட்ட கவிதை
தன் வரிகளுக்குள்
பத்திரமாய்
தள்ளி வைத்துக் கொண்டது
அதே கண்ணாடி கோப்பையை

ஓடு…ஓடு…

ஓடு
ஓடுவதிலிருந்தும்
ஓடியதிலிருந்தும்
ஓடு…ஓடு…

வீடு

எல்லோரும் உள்ளிருக்க
நனைந்து ரசிக்கிறது வீடு
மழையை

கூலி

பேரம் பேசிய பின்
கூலி தரப்பட்டது
நிமிர்ந்து வாங்கிப் போனான் அவன்
குனிந்து உள்ளேப் போனார்கள் அவர்கள்

மீசை

பிறகு வீரமாய்
கவிதை எழுதலாம்
முதலில்
பாரதியார் மீசையை
வரைந்து பார்

யாருக்கும் தெரியாமல்

தற்கொலை செய்து கொள்வதற்காக
கவிதையில் ஒருவனை
மலை உச்சி வரை கொண்டு வந்தேன்
வார்த்தைகள் அவனைத் தள்ளிய வேளை
விழுந்து போகாமல் பறந்து போனான்
கவிதைக்கும் எனக்கும் தெரியாமல்

மதுக்கோப்பை

காலியாகி விட்டது
என் மதுக்கோப்பை
பிரபஞ்சத்தை ஊற்றுங்கள்
குடிக்க வேண்டும்

மந்தை

தனது ஆட்டை
மந்தையிலிருந்து
பிரிக்கத் தெரியாதவன்
இன்னொரு மந்தையில்
சுற்றிக் கொண்டிருக்கிறான்
ஆடாக

குழந்தை

நடந்து நடந்து
கால் வலித்த குழந்தை
நடந்து நடந்து ஏறுகிறது
அம்மாவின் இடுப்புக்கு

கதைகள்

பாட்டியின் கையில்
தாத்தாவின் மோதிரம்
காலம் அணிந்து பார்த்த
கதைகளைச் சொல்கிறது

இசையின் வலி

மிருகங்கள் ஆடித் திரியும்
கனவில்
மிதிபடுகிறது
ஒரு புல்லாங்குழல்
நசுங்க நசுங்க
இசையின் வலி
பரவுகிறது காற்றில்

பொம்மைகள்

பேருந்தும் பயணிகளும்
பொம்மைகளாயின
உள்ளிருந்த குழந்தைக்கு

தீராத பக்கங்கள்

நிசப்தம் தாழ்ப்பாள் போட்ட
வெள்ளைக் காகிதம்
திறந்து போக
படிக்க உண்டு
தீராத பக்கங்கள்

அப்பாவின் கடிதம்

இந்த முறை
அப்பா எழுதியக் கடிதத்தில்
ஒரு வரியை
ரசிக்க முடிந்தது
தனிமைக்கும் எனக்கும் இடையே
நீ நடந்து போகிறாய்

இன்னும்

திசைகளைத் தின்ற பறவை
வானத்தைக் குடிக்கிறது
இன்னும் பறக்க

ஒரு மூதாட்டி

As a woman I have no country.
As a woman my country is the whole world.
-Virginia Woolf

வெளியேற்றப்பட்ட ஒரு மூதாட்டி
நகரத்தின் வீதிகளில்
நடந்து கொண்டிருக்கிறாள்

அவள் பையில் இருக்கிறது
கிழிந்த புடவைகளும் மீதிக் கனவுகளும்

புறக்கணிப்பின் துயரம்
அவள் கண்களில் பெருகுகிறது

ரத்த உறவுகளின் முகவரிகளை
கிழித்துப் போட்டபடிச் செல்கிறாள்

யாரும் வாய் திறந்து சொல்லவில்லை
அவள் வெளியேற்றப்பட்டிருக்கிறாள்

சிறு தூறல் அவள் புழுக்கங்களை நனைத்து
ஒத்தடம் கொடுக்கிறது

சாலையோரத் தேநீர் ஒரு சில நிமிடங்களுக்கு
சூடான நட்பாகிறது

சீக்கிரம் போய்ச் சேர்ந்துவிட்ட
தன் கிழவனைத் திட்டியபடி நடக்கிறாள்

இந்த ஒத்தைச் சுமை
அவள் முதுமையை இன்னும்
பாரமாக்குகிறது

நிராகரிப்பின் கசப்பை
உணர்ந்தபடி நடக்கிறாள்

அவளுக்கான இடம் இல்லையெனினும்
உலகத்தை நிரப்பியபடி
நடந்து கொண்டிருக்கிறாள் அந்த மூதாட்டி

அன்பின் அடியில்

அன்பின் அடியில்
ஒட்டிக் கிடக்கும்
மண்புழுக்கள் கேட்கும்
பிரியங்களின் மொழி

ஒளித்து வைக்கப்பட்டிருக்கும் துப்பாக்கி

இந்த கவிதையில்
ஒரு துப்பாக்கி ஒளித்து
வைக்கப்பட்டிருக்கிறது

நீங்கள் படித்து முடிப்பதற்குள்
தென்படலாம்

அல்லது உங்கள்
கண்களுக்குப் படாமலேயே
கவிதை முடிந்திருக்கலாம்

பார்ப்பீர்கள் எனில்
துப்பாக்கியை எடுத்து
பரிசோதிக்கும் முயற்சியாய்
வரிகளுக்கிடையே
ஓய்வெடுக்கும் பறவையை
சுட்டு விடாதீர்கள்

துப்பாக்கியின் கனம்
மற்றும் அதன் உலோகத்தன்மை
எதுவும் இந்த
கவிதைக்குத் தெரியாது
அது குடித்திருக்கும் ரத்தம் பற்றிய
குறிப்புகளும் இல்லை

உங்கள் கம்பீரத்தை
காட்டும் பொருட்டு
வேண்டுமானால் துப்பாக்கியோடு
ஒரு புகைப்படம்
எடுத்துக் கொள்ளுங்கள்

வேட்டையாடிய பெருமிதம்
முகத்தில் இருக்கட்டும்

துப்பாக்கியை பயன்படுத்தியே
தீர வேண்டும் என்ற வெறி
பரவும் பட்சத்தில்
ஒவ்வொரு வார்த்தையாய்
சுடுங்கள் குறி வைத்து

செத்து விழட்டும் கவிதை
உங்கள் சிரிப்பைக்
கேட்டபடி

கவிதையின் ஏழாம் வரி

கவிதையின் ஏழாம் வரியை
பிடுங்கிக் கொண்டு
ஓடுகிறது குழந்தை

குழந்தை கலைத்துப் போட்ட
சொற்களுக்கிடையே
கண்டெடுக்கிறேன்
குழந்தை விட்டுச் சென்ற
கிளி பொம்மையை

கேட்டுத் தெரிந்து கொண்ட பின்
திரும்ப திரும்பச் சொல்லி
வீடு முழுதும்
தானியம் போல்
இறைத்துக் கொண்டிருந்தது கிளி
என் பெயரை

புல்லாங்குழல் கலைஞன்

நாடோடி போல் தெரியும்
புல்லாங்குழல் கலைஞன்
அறிமுகம் செய்து செல்கிறான்
இசையோடு ஒரு
வனத்தையும்

இரவு நதி

உறங்காத என்
விழிகளின் அடியில்
மெல்லிய வெப்பத்துடன்
ஓடிக்கொண்டிருக்கிறது
இரவு நதி

கால்பந்து ஆடிய தேவதை

நீருக்குள்
கால்பந்து ஆடிய தேவதை
விளையாட வரச் சொன்னாள்

நீச்சல் தெரியாது என்றேன்
வருத்தத்துடன்

ஆடத் தெரியுமா என்றாள்
இல்லை என்றேன்

ஒன்றைக் கற்றுக் கொள்
அது இன்னொன்றை
சொல்லித் தரும் என்றபடி
பந்தை உதைத்து
மறைந்து போனாள்

நதிக்கரை சிலையாய் அமர்ந்திருந்த
என்னை கலைத்தது
குளித்துக் கரையேறிய
சிறுமியின் சிரிப்பு

அவள் கண்களில்
தேவதையின் புன்னகை

பிறகு பேசுவோம்

பயன்பாடு பற்றி
பிறகு பேசுவோம்
துப்பாக்கியின்
விசை மீதும்
திசை மீதும்
இருக்கட்டும் கவனம்

இரண்டு எறும்புகள்

நான் இளைப்பாறிய
நிழலின் அருகில்
கவலையுடன் பேசிக்கொண்டிருந்தன
இரண்டு எறும்புகள்
நாளை வெட்டப்போகும்
இந்த மரம் பற்றி

சொற்கள்

அருகில் உள்ள சொற்கள்
உற்றுப் பார்க்கின்றன
எனக்குத் தெரியாத கவிதையை

குதிரை

கனவில் அமர்ந்து
குதிரை வரைந்து கொண்டிருந்தேன்
முடியும் வரை காத்திருந்து
ஓடிப்போனது குதிரை
கனவை எடுத்துக்கொண்டு
என்னைப் போட்டுவிட்டு

(ஆனந்த விகடன்,2.09.09 இதழில்
பிரசுரமானது)

மழை வாசம்

செல்லமாய் கோபித்து
குழந்தை மேல்
படிந்துள்ள மழையை
துடைத்தெடுத்து
வேறு உடை எடுக்கப்
போகிறாள் அம்மா
ஈர துணி முகர்ந்து
மழை வாசம்
பிடிக்கிறது குழந்தை

ஒரு வரி

யாரும் பக்கத்தில் இல்லை
வண்ணதாசனின் இந்த வரியை
நான் பார்த்துக் கொண்டிருந்தபோது
அவரும் பார்த்துக்கொண்டிருந்தார் என்னை

தனிமை நட்பாகிறது

தனிமை நட்பாகிறது என்ற
இந்த கவிதையை
நீங்கள் வாசிக்கும்போது
நட்பாகி விடுகிறீர்கள்
கவிதைக்கும் எனக்கும்

ஒன்றுதான்

உங்கள் புன்னகையில்
இருக்கும் ஒப்பனையும்
என் ஒப்பனையில்
இருக்கும் பொய்யும்
ஒன்றுதான்

வெற்றிடத்தில் ஒரு குறிப்பு

அந்தக் கதையில்
நிறைய அறைகள் இருந்தன
ஒவ்வொருவராகப் புகுந்து
வெளியேறிக் கொண்டிருந்தனர்

அந்தக் கதையில்
நிறைய ஜன்னல்கள் இருந்தன
காற்றும் இசையும்
உள் நிறைந்து
வெளி வந்தது

அந்தக் கதையில்
நிறைய மரங்கள் இருந்தன
அணிலும் பறவைகளும் விளையாடின

அந்தக் கதையில்
விதைகள் நடப்பட்டிருந்தது
படிக்கப் படிக்க
பூத்துக் குலுங்கியது

அந்தக் கதையில்
மழை பெய்தது
வானவில் தென்பட்டது
கடவுள் குழந்தைகளோடு
பேசிக்கொண்டிருந்தார்

அந்தக் கதையில்
வாசிப்புத் தன்மை
கடைசி பக்கத்திலிருந்தும்
படிப்பதுபோல் அமைந்திருந்தது

முன்னிருந்தும் பின்னிருந்தும்
படித்துக் கொண்டே வந்தவர்கள்
சந்தித்துக் கொண்டார்கள்

வெற்றிடமான பக்கங்களில்
அமைதியாக உங்களைப் படியுங்கள்
என்ற குறிப்பு மட்டும்
காணப்பட்டது

பெய்யும் கணங்களில்...

ஜன்னலோரம்
கவனிப்பாரற்று ஹார்மோனியம்

பெய்யும் கணங்களில்
ஹார்மோனியம் கேட்கிறது
மழையின் ஓசை

மழை கேட்கிறது
ஹார்மோனியத்தின் இசை

குழந்தை அருவி

தான் வரைந்ததைக் காட்டி
கேட்கிறாள் சிறுமி

அருவி என்கிறார் அப்பா

ஓவியத்தை மேல்கீழாக்கி
என்ன என்கிறாள்

இது தப்பு என்கிறார்

தலைகீழாய் யோகா
செய்யும் அருவி என்கிறாள்
சிரித்தபடி

தூக்கி கொஞ்சுகிறார் தந்தை
குழந்தை அருவியை

(ஜெஸிக்காவுக்கு)

*கல்கி தீபாவளி சிறப்பிதழில்(18.10.2009)
வெளியானது

நட்பும் வரிகளும்

அவசரமாய்ப் போகிறேன்
அப்புறம் பேசுவோம்
என்றார் ஒரு நண்பர்
இம்முறையும்

பிறகு பார்க்கலாம் என
அலைபேசியை அணைத்தாள்
ஒரு தோழி

கடிதப் போக்குவரத்தை
நிறுத்திவிட்ட நண்பர்
ஈமெயிலில் தென்படுவதும்
குறைந்து போயிற்று

கோயிலில் பழக்கமான புது நண்பர்
பக்தி பரவசத்தில்
சில வார்த்தைகளோடு
சென்று விடுகிறார்

தொலைகாட்சியில் செய்தி வாசிக்கும்
நண்பனின் புன்னகையை
செய்தி முடியும் நேரத்தில்
அரிதாகப் பார்க்க முடிகிறது

குவிந்து கிடக்கின்றன மனதில்
நட்பும் வரிகளும்

தனிமையோடு நடக்கிறது
கபடி விளையாட்டு

யார் மீதும்
வருத்தம் வைக்க
விரும்பவில்லை

எப்போதும் போல்
நிதானமாய்ப் பார்த்து
தலை அசைத்து
நலம் விசாரிக்கிறது
பால்கனி செடி

இப்போது அதில்
புதிதாய்
ஒற்றைப்பூ

நா...ம்

நாம் பிரிந்ததற்கு
பெரிய காரணம்
எதுவுமில்லை

சேரலாம் எனும்போது
அதிகமாகி இருந்தது
காரணங்களின் கூட்டுத்தொகை

கதை சொல்லி

பாட்டியை எல்லோருக்கும்
கதை சொல்லியாகத்தான் தெரியும்

வாயைத் திறந்தால்
கதைகளாகக் கொட்டும்

ஒவ்வொரு முறையும்
விடுபடும் புதுக்கதை

ஊரில் பெரியவர் முதல்
சிறியவர் வரை
பாட்டி கதைக்குள் அடக்கம்

படிப்பறிவில்லாத பாட்டியிடமிருந்து
எப்படி வருகின்றன கதைகள்
என்ற பிரமிப்பு ஊருக்குள் உண்டு

திரும்ப நினைக்கையில்
பாட்டி சொன்ன கதை
அட்சரம் பிசகாமல் கண்முன் விரியும்

பாட்டியின் கதைகளில்
மழை பெய்யும்

கதையில் வந்த விலங்குகள்
குழந்தைகளுக்கு நட்பாயின்

ஒரு மழைநாளில்
கதை சொல்லி பாட்டி
படுத்த படுக்கையானாள்

ஊரை நிசப்தமாக்கிவிட்டு
முடங்கிப்போனாள்

பாட்டியின் கண்களில்
தேங்கி நின்றது
சொல்ல முடியாத கதை

ஊர்ப் பெரியவரை
அருகே வரச் சொல்லி
பாட்டி முணுமுணுத்ததை
பிறகு அவர்
எல்லோரிடமும் சொன்னார்

எனக்கு எமன்
கதை சொல்லிக்கிட்டிருக்கான்
போங்க பிறகு பாப்போம்

ஒரே தூரம்

நீங்கள் அதிகப்படுத்திக் கொண்டாலும்
நான் குறைத்துக் கொண்டாலும்
உங்களுக்கும் எனக்கும்
இடையில் இருப்பது
ஒரே தூரம்தான்

கதவு

மூடித்திறக்கும்
போதெல்லாம்
காற்றைக் குடிக்கிறது கதவு

கூடு

கால் தட்டிவிட்டுப் போன
குச்சியை எடுத்து
பறவை செய்தது கூடு

தனிமைக் குளம்

நடந்து நடந்து வந்து
என்னைச் சேர்ந்தாயிற்று
காலடியில்
அலை எழுப்புகிறது
தனிமைக் குளம்

இடம்

இடம் தெரியாத இடத்தில்
இறங்கிவிட்டேன்
தெரிந்துகொள்ள
எவ்வளவோ
வைத்திருந்தது இடம்

நடுநிசியில்

நடுநிசியில்
பறந்து வந்து
தேன் குடிக்கிறது
பட்டாம்பூச்சி
கனவில்
முளைத்த பூவில்

வழி மாற்றிய ஒற்றன்

என்னை
வழி மாற்றி அனுப்பிய
ஒற்றனைப்
பார்க்க நேர்ந்தது
அவன் இருந்தான்
ஏறக்குறைய என்
முக சாயலில்

மீண்டும் பிறக்கிறது...

உதிரமாகிக்
கொட்டுகிறது கனவு
உக்கிரமாகி
சுடுகிறது இரவு
தன்னை புணர்ந்து
தன்னில் இறந்து
மீண்டும் பிறக்கிறது காமம்
விலங்கின் பற்களுடன்

ஒரு நடை பயணத்தில்...

ஒரு நடை பயணத்தில்
பேசிக்கொண்டு போனார்கள்
தந்தையும் மகனும்

வானத்தில் சிறகடிக்கும் பறவை
உனக்குத் தெரிகிறதா

இல்லை எனக்கு
வானம் ஒரு
பறவையின் சிறகாகத்
தெரிகிறது

*கல்கி தீபாவளி சிறப்பிதழில்(18.10.2009)
வெளியானது

ஊர்ந்து போகும் ரயில்

படிக்கும் புத்தகத்தின்
வரிகளுக்கிடையே
ஊர்ந்து போகிறது
வேகமாகச் செல்லும்
இந்த ரயில்

அப்பாவின் ரெயின்கோட்

தந்தையின் ரெயின்கோட்டில்
போகும் மகன் உணர்கிறான்
அப்பா நனைவது போன்று

*கல்கி தீபாவளி சிறப்பிதழில்(18.10.2009)
வெளியானது

மலையின் கருணை

தற்கொலை உச்சிக்கு வந்தவனை
இறங்கிப் போகச் செய்கிறது
மலையின் கருணை

*கல்கி தீபாவளி சிறப்பிதழில்(18.10.2009)
வெளியானது

கடந்து போன வரிகள்

வெட்டப்பட்ட மரம்
துளிர்த்தது
இறந்துபோன முதியவர்
உயிர் பெற்றார்
ஒரு நட்சத்திரம்
அருகில் வந்து
முத்தமிட்டுச் சென்றது
மணல் அடியில்
கிடந்த வளையல் துண்டுகள்
கண்ணீரைக் காட்டின
கடல் மீன்
கரைக்கு வந்து
வார்த்தைகளைக்
கொட்டிவிட்டுப் போனது
இயற்கையின் பரிசுத்தத்தை
வீணாக்கியவர்கள்
தூக்கு தண்டனைப் பெற்றனர்
உதிர்ந்த இலை
உள்ளங்கையில்
விழும்போது
பூவாகி இருந்தது
சேமித்து வைக்கப்பட்ட கோடுகள்
ஓவியங்களாக
மாறிக்கொண்டே வந்தன
ஆண்துணை
தேடிய ஒருவன்
நகரத்து வீதிகளில்
அலைந்து கொண்டிருந்தான்
கடந்து போன
வரிகளைப் பார்த்தபடி
நடந்து கொண்டிருந்தேன் நான்

கிளி பொம்மை விற்கும் சிறுமி

கிளி பொம்மை
விற்கிறாள் சிறுமி

வெயிலின் கடுமை
அவள் கால்களை
நிற்க விடாமல் செய்கிறது

ஒவ்வொரு வாகனமாய் ஓடி
கிளி பொம்மையை நீட்டி
வாங்கிக் கொள்ளும்படி
வேண்டுகிறாள்

சிக்னல் விழுவதற்குள்
ஓரிரு பொம்மைகளை
விற்க வேண்டும் என்ற
ஏக்கம் தெரிகிறது
அவள் கண்களில்

தூரத்திலிருந்து
விரட்டுகிறாள் அம்மா

ஒரு காரின்
கண்ணாடி இறங்குகிறது

ஒரு கை நீண்டு
பொம்மையை வாங்குகிறது

பணத்தை வாங்கிக் கொண்டு
சிறுமி சிரிக்க
சிக்னல் விழுகிறது

காரில் ஆடிக்கொண்டே செல்கிறது
கிளி பொம்மை
சிறுமியின் பெயரை
சொல்லியபடி

கை அள்ளும் சூரியன்
உள் எங்கும்
ஒளி நதி

பிடுங்கப்பட்ட உயிர்

நீ எந்த மரத்திலிருந்து
பிடுங்கப்பட்ட உயிர்
தன் பென்சிலிடம் கேட்டபடி
இந்த வரிகளை
எழுதிப் பார்க்கிறாள்
ஒரு சிறுமி

அழகான கூண்டு

பார்க்க அழகாக இருக்கிறது
எப்படி இந்த
குற்றவாளி கூண்டை செய்தீர்கள்
நண்பருக்குச் சொன்னேன்
இது குற்றங்களால்
செய்யப்பட்ட கூண்டு

ஒளிந்திருக்கும் கடவுள்

நன்றி சொல்லலாம் என
கடவுளைப் பார்க்கப் போனேன்
நன்றிக்குள்
கடவுள் ஒளிந்திருந்தார்

வெற்றுக்கோப்பை

வெற்றுக்கோப்பை போதும்
என் தாகம் தீர்க்க

நீர் நிரம்பிய பாத்திரங்கள்
அதிகரிக்கவே செய்யும்
தாகத்தை

வரிசையற்ற
நான்கள்
வரிசையில் நான்

ஊஞ்சல்

குழந்தை ஆடும் ஊஞ்சல்
பார்க்கும் முதியவர்
போய் வருகிறார்
இளமைக்கும் முதுமைக்கும்

பறந்த கனவு

உன் கண்களிலிருந்து
பறந்த கனவொன்று
இளைப்பாறிச் சென்றது
என் கவிதையில்

துளிகள்

துளி போன்ற
வார்த்தைகள்தான்
ஆனாலும் வந்து
குடியேறுகிறது
கடல் போன்ற கவிதை

காற்று படித்த கதை

அம்மா கூப்பிட
படித்துக் கொண்டிருந்த
புத்தகத்தை
அப்படியே வைத்துவிட்டு
கதையிலிருந்து வெளியேறும்
கதாபாத்திரத்தைப் போல
ஓடுகிறாள் அவள்
மீதிக் கதையை
புரட்டி புரட்டி
படித்துக் கொண்டிருக்கிறது
காற்று

தனிமையின் போதை

இந்த மதுக்கடையின்
சத்தம் குவிந்த
மையப்பகுதியில்
நானும்
என் தனிமையும்
ஏழாவது மதுச்சுற்றில்
எட்டு ஒன்பது என
சுற்றுகள் கூடுகின்றன
இடையிடையே
பரிமாறும் சிறுவன்
வியர்வையைத் துடைத்தபடி
புன்னகைத்துப் போகிறான்
அவன் முகநகை
ஒரு புண்ணிய
நிகழ்வாகத் தெரிகிறது
தனிமைக்கு
போதை பற்றாமல் போக
குடிக்கத் தொடங்குகிறது
என்னை

குழந்தையின் மழை

குடைகீழ்
அம்மாவுடன்
சேர்ந்து போகிறது குழந்தை
அடிக்கடி வெளியேறி
குதித்து ஆடி
நனைகிறது
அம்மா சத்தம் போட்டுக்
கூப்பிடும் போதெல்லாம்
குடைக்குள் வந்து சேர்கிறது
கொஞ்சம் மழை
குழந்தையுடன்

ஒரு கவிதையில்

மணல் பற்றி
எனக்குச் சொன்ன நண்டும்
கடல் பற்றிச்
சொன்ன மீனும்
சந்தித்துக் கொண்டன
நான் எழுதிய
ஒரு கவிதையில்

வார்த்தைகளில்
மணல் ஒட்டிக்கிடப்பதைப்
பார்த்ததாகச் சொன்னது நண்டு

கவிதையில்
உப்புக் கரிப்பதாகச்
சொன்னது மீன்

கம்பிமேல்...

கம்பிமேல் நடந்து
வித்தை காட்டும் சிறுமியை
ஐஸ் கிரீம் சுவைத்தபடி
வேடிக்கை பார்க்கும்
இன்னொரு சிறுமி

அன்பான அணில்

அடிக்கடி
மொட்டை மாடியில்
தென்படும் அணிலுக்கு
பெயர் வைத்தேன்

பெயர் சொல்லிக்
கூப்பிட்டுப் பார்த்தேன்
வரவில்லை

பல நாள்
அணிலுடன்
என் சிநேகத்தைப்
பகிர்ந்து கொண்டேன்

என் கண்களின் வாஞ்சையைப்
பார்த்தபடி ஓடியது

மீண்டும் கூப்பிட்டேன்

வேகமாக வந்த அணில்
பெயரில் இருந்த
அன்பைச் சுவைத்து விட்டு
ஓடிப்போனது

எல்லோரும்
இறங்கிபோன பின்
நள்ளிரவு நிசப்தம்
கலைக்காமல்
மெதுவாய் கேட்டது ரயில்
என் பெயரை

எனக்குள்
மீதி கவிதை
கவிதையில்
முடியாத நான்

ரயில்கள் போய்விட்டன
தண்டவாளத்தில் குவியும்
முதியவரின் கண்கள்

இப்படித்தான்…

இப்படித்தான்
நான் இறந்துபோனேன்
ஒரு விபத்தில்

இப்படித்தான்
நான் இறந்துபோனேன்
ஒரு சொல்லில்

இப்படித்தான்
நான் இறந்துபோனேன்
ஒரு தற்கொலையில்

இப்படித்தான்
நான் இறந்து போனேன்
ஒரு பார்வையில்

இப்படித்தான்
நான் இறந்துபோனேன்
ஒரு துரோகத்தில்

இப்படித்தான்
நான் இறந்துபோனேன்
ஒரு மழைத்துளியில்

இப்படித்தான்
நான் இறந்துபோனேன்
ஒரு கண்ணீர் உளியில்

இப்படித்தான்
நான் இறந்துபோனேன்
ஒரு புன்னகையில்

இப்படித்தான்
நான் இறந்துபோனேன்
ஒரு தருணத்தில்

இப்படித்தான்
நான் இறந்துபோனேன்
ஒரு கவிதையில்

சைக்கிள் சிறுமி

சைக்கிள் ஓட்டக்
கற்றுக் கொண்டதை
அபிநயத்தோடு தோழியிடம்
சொல்லிக் காட்டினாள் சிறுமி
நான் பயத்தை மிதித்து
ஓட்டியபோது
அப்பா கூடவே பிடித்து
ஓடி வந்தார்
பெடலை மிதித்து
ஓட்டியபோது
அப்பா ஓரமாய் நின்று
பார்த்து ரசித்தார்

வாழ்வெனும் தீவு

எங்கள் குருதியில்
கால் நனைத்து
நீங்கள் முன்னேறிக் கொண்டிருக்கிறீர்கள்
உங்கள் மரணத்தை நோக்கி

பயணங்களின் இசை

வழிப்போக்கன்
புல்லாங்குழலில்
பயணங்களின் இசை

பறந்த காகிதம்

எழுதிய காகிதம்
காற்றில் பறந்து
பூந்தொட்டி அருகில்
விழுந்தது
கவனித்துப் பார்க்க
பூந்தொட்டியில்
சிதறிக் கிடந்தன
வார்த்தைகள்
கவிதையில்
உதிர்ந்து இருந்தன
பூக்கள்

ஊஞ்சல் பிம்பங்கள்

ஊஞ்சலில் ஆடியது
பனித்துளி

பிறகு ஆடியது
வானவில்

அடுத்து ஊஞ்சலை
அழகாக்கியது
மழைத்துளி

கண் இமைத்துப் பார்க்க
ஊஞ்சலில்
சிறகசைத்து
ஒரு பறவை

ஆடிய
இசை அசைவில்
மாறிக் கொண்டே வந்த
ஊஞ்சல் குழந்தை
ஆடிக்கொண்டிருந்தது
அம்மாவின்
சந்தோஷத்திலும்

கனவுகளுக்கு அப்பால்...

கனவுகளுக்கு அப்பால்
என்ன இருக்கிறது

பிசுபிசுக்கும் இரவும்
பிரிக்க முடியாத இருளும்

கண்மூடிக் கேட்கிறேன்
காற்று விட்டுச்
சென்ற பாடலை

பயணமாகிறேன்
வழிகளைத் தவிர
ஏதுமில்லை
என்னிடம்

யாருக்கும் தெரியாமல்

ஒப்பனை இல்லாமல்
நடித்து முடித்ததற்காக
கைதட்டல் பெற்றவர்
தனியே போய்
வார்த்தைகளுக்குப் பூசப்பட்டிருந்த
சாயத்தைக் கழுவிக்கொண்டிருந்தார்
யாருக்கும் தெரியாமல்

பொய்கள்

பல விதமான பொய்கள்
இருக்கின்றன
எந்த விதமான பொய்கள்
வேண்டும் உங்களுக்கு

உண்மைபோல் தெரியும்
பொய்கள் நிறையவும்
மற்ற பொய்கள்
கொஞ்சமும்

பேசும் மரம்

முதலில் மரம் பேசியது
பிறகு இலைகள் பேசின
கிளை விழுது வேர் என
ஒவ்வொன்றும் பேசியதை
அவன் கேட்டான்
இலைகளுக்கிடையே
இமை அசைத்த
ஒளிகற்றையின் மெளனமும்
காற்றோடு சேர்ந்து
அவனைத் தடவியது
விரிந்து கிடந்த
மரத்தின் நிழலில்
சாய்த்து வைக்கப்பட்டிருந்த
கோடாலியிடம் விசாரித்தான்
மரம் பேசியது
உனக்குக் கேட்டதா
ஊமை நாவோடு
பார்த்தது கோடாலி
தன்னை சமாதானம்
செய்து கொண்டு
கோடாலியை ஓங்கினான்
வெயிலைக் கிழித்து
பாம்பாய் சீறி
மரத்தைக் கொத்தியது
ஒவ்வொன்றாய்
உதிர்ந்து கொண்டே
வந்தன வார்த்தைகள்
கடைசி வரை
வார்த்தைகளில்
கசிந்த ரத்தத்தை அவன்
பார்க்கவே இல்லை

நிலவும் நிலவும்

நிலவைப் பார்த்து
கைதட்டிச் சிரித்தது
அம்மாவின் மடியில்
இருந்த நிலவு

புல்லாங்குழல் வாசிப்பவன்

பசிக்காக
காசுகள் வேண்டி
புல்லாங்குழல் வாசிப்பவன்

இடையிடையே
தன் பசிக்கும்
கொஞ்சம்
இசைப் போட்டபடி

ஓடும் பேருந்தில்...

ஓடும் பேருந்தில்
பக்கத்து இருக்கையில்
அமர்ந்திருந்தவர்
எழுதிய கவிதையைப்
படிக்கச் சொன்னார்

நன்றியோடு வாங்கிப்
படிக்கும் போது
காற்று இழுக்க
விரல்களிலிருந்து விடுபட்டு
வெளியேப் போனது

பதற்றத்துடன் பார்க்க
அமைதிப் படுத்தினார்

என்னால் பறந்து போனதே
உங்கள் கவிதை என்றபோது
பறந்து போனது
காகிதம்தான் கவிதையல்லா
எனச் சொல்லி சிரித்தார்
ஒரு கவிதையைப் போல

குழந்தையின் மொழி

நேரம் கடந்து வந்ததற்காக
தூங்கிய குழந்தையை
மடியில் வைத்து
பார்வையிலேயே
மன்னிப்பு கேட்கிறார் அப்பா
ஏம்பா லேட்டா வந்தீங்க
தூக்கத்திலேயே
கேட்கிறது குழந்தை

மீதி வார்த்தைகள்

இருளை அசைக்கிறது
முடியாத கவிதை
கனவில் மிதக்கின்றன
மீதி வார்த்தைகள்

இரவுக் காவலாளி

யாராவது வந்தால்
எழுப்பு
தன் தூக்கத்திடம்
சொல்லிவிட்டு
உறங்கப் பார்க்கிறார்
இரவுக் காவலாளி

பயணம்

இரவுப் பயணம்
காலையில் பேருந்திலிருந்து
இறங்கியபோது
புன்னகை மாறாமல்
ஓட்டுனர் கேட்டார்
நல்லாத் தூங்கனீங்களா சார்

இடம்

ஆளறவமற்ற இடத்தில்
நானிருந்தேன்
எனக்குள்
கத்திக் கொண்டிருந்தார்கள்
எல்லோரும்

மீனின் கண்கள் வழியே
பார்க்க வேண்டும்
கடலை

தன்னைப் பிடிக்கச் சொல்லி
ஓடிய பட்டாம் பூச்சி
பறக்க வைத்துப்
பார்த்தது என்னை

http://www.youtube.com/watch?v=RctVaH3iOhY

குற்றவாளிகள்

குற்றவாளிகள் எல்லோரும்
தப்பி ஓடினார்கள்
வேகமாக விரட்டி வந்தும்
நம்மால் பிடிக்க
இயலவில்லை
கூடி நின்றவர்கள்
நம் முயற்சிகளுக்காக
பாராட்டி கைதட்டினார்கள்
குற்றவாளிகள்
ஓடிய திசையில்
புகை மூட்டம்
இறங்கிக் கொண்டிருந்தது
அடுத்த முறை
விட்டு விடாதீர்கள் என்று
வாழ்த்துக்களை வழங்கியபடி
பிரிந்து போனார்கள்
எனக்குள் ஒன்றும்
உனக்குள் ஒன்றுமாக
இரண்டு குற்றவாளிகள்
பதுங்கிப் போனதை
உணராத அவர்கள்

அலாதியான இரவு
மாதாகோயில் மணிசத்தம்
நனைகிறது மழையில்

குழந்தையின் கடல்

நள்ளிரவில் எழுந்து
கடல் பார்க்க வேண்டும் என்று
அடம் பிடித்த
குழந்தையை
சமாதானப்படுத்தி
நாளை போகலாம்
எனச் சொல்லி
தூங்க வைக்க
பெரும்பாடாயிற்று
பின் விடியும் வரை
அலைகள் எழுப்பி
தூங்க விடாமல்
செய்தது
குழந்தையின் கடல்

இந்த கவிதை
பூமியின் கனத்தைப் போன்றது
நீங்கள் தூக்குவதற்கு
ஏதுவாய்
பறவையின் இறகைப் போன்றது

வண்ணங்களின் நறுமணம்

ஓவிய அரங்கம்
நேரம் முடிந்து
மூடப்படுகிறது

பார்வையாளர்கள்
வெளி வருகின்றனர்

சிலர் கண்களில்
வண்ணம்
ஒட்டி இருக்கிறது

நிசப்த இரவில்
நிறங்கள்
ஆறாகப் பெருகி
அரங்கம் எங்கும்
வழிந்தோடுகிறது

நான்காவது ஓவியப் பெண்
ஓடி வந்து
ஏழாவது ஓவியத்திலிருக்கும்
பெரியவரை
நலம் விசாரிக்கிறாள்

மூன்றாம் ஓவியத்திலிருக்கும்
மஞ்சள் பூக்களை
இரண்டாவது ஓவியத்தின் குழந்தை
கை நீட்டிப்
பறித்து எறிகிறது

வண்ணங்களில்
விளையாடிப் போகின்றன
பூக்கள்

ஏழாவது ஓவியத்தில்
வராமல் பயந்தபடி
பார்க்கும் பூனையைத்
தூக்கி வருகிறாள்
ஒரு தாய்

அவள் கைகளை
நக்குகிறது பூனை
அன்பின் வண்ணங்கள் மின்ன

பசிக்கும் குழந்தை
நீலத்தை சாப்பிட்டு
பச்சை நீரைக் குடிக்கிறது

அடுத்த நாள் ஞாயிறு

விடுமுறை குதூகலத்தில்
எல்லோரும்

திங்களன்று
பார்வையாளர்கள் வருகைக்காக
கதவைத் திறக்கும் காவலாளி
காலடியில் தட்டுப்படும்
மஞ்சள் பூவை எடுத்து
மெல்ல முகர்ந்தபடி
ஓவியங்களைப் பார்க்கிறான்

வண்ணங்களின் நறுமணம்
அவனுள்
பரவத் தொடங்குகிறது

(ஆனந்த விகடன்,27.05.08 இதழில்
விடுமுறை வண்ணங்கள் என்ற தலைப்பில்
பிரசுரமானது)

இரவல் சிறகுகள்

சிலையாகவும்
சிலை மீது
அமர்ந்திருக்கும்
பறவையாகவும் இருந்தேன்
ஒரு மாய கணத்தில்

இரவல் சிறகுகள் பெற்று
பறந்து போனது சிலை
பறவை சிலையாக

இப்போது நான்
தொலைவில் புள்ளியான
பறவையைப் பார்த்தபடி

பறக்க முடியாமல்
சிலைக்குள்
இருந்தபடி

நேத்ராவின் மீன்குட்டிகள்

புதிதாய் இடம் பிடித்தது
மீன் தொட்டி

குதிக்கிறாள் நேத்ரா

தன் குட்டி விரல்களால்
தொட்டுப் பார்க்கிறாள்

அவள் கண்களைப் போல்
அசைகின்றன மீன்குட்டிகள்

ஒவ்வொரு மீனுக்கும்
ஒரு பெயரை வைத்துக்
கூப்பிடுகிறாள்

கூப்பிடும் போதெல்லாம்
ஓடி வருகின்றன மீன்கள்

கைதட்டி எல்லோரையும்
அழைத்துக் காட்டுகிறாள்

மீன்குஞ்சுகள்
ஓய்வெடுக்கும் சமயங்களில்
அவள் வைத்த பெயர்கள்
நீந்துவதைப் பார்க்க முடிகிறது

ஆசிர்வதிக்கப்பட்டவன்

இந்த பயணத்தில்
எங்கும் இறங்குவதாக
உத்தேசமில்லை
நான் வழிகளால்
ஆசிர்வதிக்கப்பட்டவன்

தங்குதல்

நெரிசல்களைத் தவிர்க்க
அடிக்கடி
தங்கிவிடுகிறேன்
கவிதைகளில்

கால வெளியில்

நள்ளிரவில்
கனவின் மீது
ஒரு அபூர்வ நட்சத்திரத்தின்
ஒளி கடந்து போனது

கனவும் ஒளியும்
சந்தித்த தருணத்தில்
மிதந்து கொண்டிருந்தேன்
எதுவுமற்ற
கால வெளியில்

புள்ளிகள்

எனது புள்ளிகளை
எடுத்துக் கொண்டபின்னும்
நூற்றுக்கணக்கான
புள்ளிகள் இருந்தன
நேர்க்கோட்டில்

அப்பாவின் சைக்கிள்

பல பயணக் கதைகளையும்
பல நூறு மைல்களையும்
தன்னுள் புதைத்து
வைத்திருக்கிறது
அப்பாவின் சைக்கிள்

ஓட்டும் போதெல்லாம்
ஒன்றிரண்டை சொல்வதுண்டு
என்னிடம்

விசிறி விற்கும் பாட்டி
அவள் சொற்களிலிருந்து
இறங்கிப் போகிறது காற்று

தொலைந்து போதல்

கூட்டங்களில்
தொலைந்து போவது
பிடித்திருக்கிறது
அனுபவ நெரிசல்களோடு
திரும்ப வந்து சேர்ந்து
தனித்து நடக்கையில்
கூட்டம் தொலைந்து போவதும்
பிடித்திருக்கிறது

குழந்தை,பட்டாம் பூச்சி மற்றும் நான்

தூங்கிக் கொண்டிருக்கும்
குழந்தை மேல்
சுற்றுகிறது பட்டாம் பூச்சி
ரசிக்க முடிகிறது இரண்டையும்
பட்டாம் பூச்சி போல்
என்னால்
குழந்தையை ரசிக்க முடியுமா
தெரியவில்லை

வார்த்தைகளின் நடனம்

எவ்வளவோ கூப்பிட்டும்
வந்து சேராமல்
நனைகின்றன
சில வார்த்தைகள்
பூர்த்தியாகாதக் கவிதை
ரசிக்கிறது
மழையோடு சேர்ந்து
வார்த்தைகளின்
நடனத்தையும்

யாரோ ஒருவர்

விலாசத்தைக் காட்டி
விசாரித்த போது
நிதானமாகப் பார்த்தார்
பொறுமையாகச் சொன்னார்
புரிந்து கொண்டது
முகத்தில் தெரிந்தவுடன்
புன்னகைத்தபடியே போனார்
நகரத்தில்
தன் விலாசத்தைத் தொலைக்காத
யாரோ ஒருவர்

வெள்ளை நிறத்தில் ஒரு பூனை

யாரும்
பார்க்காத நேரம்
பூங்காவின் ஓரத்தில்
இறக்கி விடுகிறேன்
வெள்ளை நிறப்
பூனையை

கை நழுவும் போது
ஒரு கணம்
அதன் கண்களைப்
பார்க்கிறேன்

நெருக்கடி நிறைந்த வீட்டில்
இருக்கக் கூடாது
என்று எதிர்ப்பு கிளம்பியதால்
இந்த ஏற்பாடு

கூப்பிட்டால்
போய் விடலாம் என்ற
நம்பிக்கையில்
குழந்தைகளின் விளையாட்டை
கவனிக்கிறது பூனை

நெடுந்தூரம்
வந்த பின்னும்
என்னைச் சுற்றி சுற்றி
வருகிறது
பூனைக்கு
நான் வைத்த பெயர்

ஒரு அஞ்சலி

இறந்த போது
எவ்வளவோ பேர் வந்து
கண்ணீர் சிந்தினார்கள்

இருந்த போது
ஒருவரும் வந்து
கண்ணீர் துடைக்கவில்லை

நமது மழை

எல்லோரையும் முடக்கிப்
போட்டிருந்தது மழை
நான் திட்டிக்கொண்டிருந்தேன்
எப்போதும் மழையைக்
குழந்தை போல ரசிக்கும்
பக்கத்து வீட்டு அக்காவுக்கு
பிரசவ வலி வர
அவசரமாய் ஆட்டோவில்
ஏற்றிக் கொண்டு போனார்கள்
தலை பிரசவம் என்பதால்
பதற்றம் கூடி இருந்தது
மழை நிற்காத காலையில்
செய்தி வந்தது
சுக பிரசவம்
ஆண் குழந்தை என்று
அப்போது பார்த்த மழையை
உள்ளபடியே
ரசிக்கத் தோன்றியது

வானம்

தன் குஞ்சுக்குப்
பறவை ஊட்டியது
உணவை
பின் கொஞ்ச கொஞ்சமாய்
வானத்தை

கண்ணீரின் நாக்குகள்

கண்ணீரின் நாக்குகளில்
பற்றி எரியும் வார்த்தைகள்
யாரால் அணைக்க இயலும்

நினைவுகளின் தாய்

எங்கள் குழந்தைப் பருவம்
இன்னமும் இருக்கிறது
அம்மாவிடம்
ஊர் போகும்
ஒவ்வொரு முறையும்
தன் நினைவுகளில் பிசைந்து
ஊட்டத் தவறியதே இல்லை

இடுப்பிலிருக்கும் குழந்தை

முண்டியத்து
முன்னேறி
இடம் பிடித்து
அமர்ந்து
வெற்றி பெருமூச்சு விட்டு
பின் பார்க்க
ஏற முடியாமல்
திணறி
வெளியேறி
வெயில் கவ்வ
தள்ளி நிற்கும் தாயின்
இடுப்பிலிருக்கும் குழந்தை
சிரித்தபடியே
கையசைத்துக் கொண்டிருந்தது
என்னைப் பார்த்து

என்னிடம்...

என்னிடம் இருக்கின்றன
பதினேழு கவிதைகளும்
இருபது மதுக்கோப்பைகளும்

நீங்கள் விரும்பினால்
அருந்தலாம்
கவிதையிலிருந்து மதுவும்
படிக்கலாம்
மதுவிலிருந்து கவிதையும்

அந்தக் கவிதை

எழுதியது போலிருந்த
அந்தக் கவிதையை
இதுவரை
நான் எழுதவே இல்லை

பேச நினைத்தவை

நீங்கள் பேசாமல் போனால்
உங்களிடம் நான் பேச
நினைத்தவை எல்லாம்
வார்த்தைகளின் சீழாக
என் காதுகளில்
வடியும் என
பரிதாபமாக சொல்லியவனைப்
பார்த்தபடி இருந்தேன்
அவன் சொன்னதுபோல்
வார்த்தைகளின் சீழ் வடிந்தது
என் காதுகளிலிருந்து

எழுதிய என்னாலும் அவனைக் காப்பாற்ற முடியவில்லை...

காலையை வணங்கினான்
சில உடற்பயிற்சிகள் செய்தான்
அவசர குளியல்
ஏதோ திருப்தி தந்தது
தேநீர் நட்பானது
நடந்தான்
பள்ளிக் குழந்தைகளுக்கு
கையசைத்தான்
ஒரு பாட்டி
அவன் கை பிடித்து
சாலைக் கடந்தாள்
கடந்து போய்
திரும்பி வந்து
கடவுளைக் கும்பிட்டான்
மனதிலிருந்த திட்டத்தில்
மாற்றமில்லை
நண்பனுக்கு
கடிதம் எழுதினான்
சம்பளம் வாங்கி
ஊருக்கு அனுப்பினான்
சில நிராகரிப்புகளை
நினைத்துப் பார்த்தான்
அதற்காக வருத்தப்படவில்லை
புன்னகை நிறைந்த தருணங்களுக்கு
நன்றி சொன்னான்
கால் நனைத்த
அலையைத் தொட்டான்
தொட நினைத்த அலை
போயிருந்தது
சாதகமான உயரத்திலிருந்த
மின்விசிறியை நிறுத்தினான்
அவனை வழி அனுப்புவதுபோல்
மெதுவாகி
நின்றன இறக்கைகள்
முன்பாக ஒரு
கணம் யோசித்தான்
இதை முதலில் செய்திருந்தால்
இன்றைய இவ்வளவு
நிகழ்வுகளை
இழந்திருப்போமே என்று
ஹாலில் நிறுத்தப்படாத டீவி
ஈழத்தமிழர்களின் இறப்புகளைச்
சொல்லிக் கொண்டிருக்க
அவன் கைபேசி
ஒலித்துக் கொண்டே இருந்தது

பறவையே...

பறவையே
மன்னிக்க வேண்டும்
உனக்கு உணவு
கொடுக்க முடியவில்லை
எனவே உனனை
உணவாக்கிக் கொள்கிறோம்

அமைதியின் பெருவெளி

அமைதியிலிருந்து
உதிரும் வார்த்தைகள்
கொண்டு சேர்க்கும்
அமைதியின் பெருவெளிக்குள்

இரவின் முடிவில்

காலையில்
அறுக்கப்போகிறவனின்
கையை நக்கி
கருணையை பொழிகிறது
கன்றுக்குட்டி

இருவரும்

ஜன்னலோர இருக்கையில்
அமர்ந்து கொள்ளலாமா என
கேட்கும் பெண்ணுக்கு
இடம் கொடுத்து
மாறி அமர்ந்தேன்
பயணம் முடியும் வரை
பேசிக்கொள்ளவில்லை
இருவரும்
ஆனாலும் பழக்கமாயின
அவளுக்கு இயற்கையும்
எனக்கு அவள் ரசனையும்

பூக்களின் குழந்தை

மரத்தை அசைக்கிறாள் சிறுமி
பூக்கள் உதிர்கின்றன
கைதட்டி சிரிக்கிறாள்
மறுபடி அசைக்கிறாள்
தொலைவிலிருந்து
கூப்பிடுகிறார் தாத்தா
சிறுமியின் கைகள்
சொன்னதைக் கேட்டு
வடிந்து விட்டன்
அநேகமாய்
எல்லா பூக்களும்
அழைத்துப் போகிறார் தாத்தா
திரும்பிப் பார்த்தபடி செல்லும்
சிறுமியின் தலையில்
ஒட்டிக் கொண்டிருக்கின்றன
சில பூக்களும்
மரத்தின் பிரியமும்

(நேத்ராவுக்கு)

யாருக்கும் தெரியாதவன்

நான் வில்லனாக சித்தரிக்கப்பட்ட
உங்கள் நெடுங்கதையில்
என்னை கதாநாயகனாக
வைத்திருந்த பக்கங்களை
கிழித்து விட்டீர்கள்

உங்கள் கொடூரமும் வன்மமும்
ஏற்றப்பட்டு நான்
உலவ ஆரம்பித்தேன்

சண்டையிட்டேன்
குரூரம் பயின்றேன்
கொன்றேன்
இன்ன பலவும் செய்தேன்

என் ரத்தத்தை
உங்கள் பேனாவில் நிரப்பி
எழுதிக் கொண்டிருந்தீர்கள்

உங்கள் பசி அடங்க
எனனை பசிக்க வைத்தீர்கள்

என்னிடமிருந்து மனிதம்
எட்டிப் பார்க்கும் போதெல்லாம்
உள் தள்ளிப் பூட்டினீர்கள்

இரவு போதையில்
என்னை உங்களோடு அமரவைத்து
உரையாடி
மேலும் பல வியூகங்களை உருவாக்கினீர்கள்
என் கண்ணோரத் துளியைப்பற்றி
கவலைப்படாமல்

உங்கள் எழுத்தின் நியமனங்களின்படி
முடிவில் நான்
இறந்து விடுவேன்

உங்கள் கதை விவாதிக்கப்படும்
நீங்கள் பேசப்படுவீர்கள்
முடிந்திருப்பேன் நான்
யாருக்கும் தெரியாத கதாநாயகனாய்

அவனும் நானும்

இடது கை இழந்த
ஒரு மனிதனை
நான் வரைந்து கொண்டிருந்தபோது
அவன் வலது கையை நீட்டி
வண்ணங்களை எடுத்து
தன் இடது கையை
வரைந்து கொண்டிருந்தான்
புன்னகைத்தபடியே

உங்கள் பெயர்

அருகில் வர
அச்சப்படுகிறது
பறவையின் தானியங்களில்
உங்கள் பெயரை
எழுதி வைத்திருக்கிறீர்கள்

குழந்தையின் வரிகள்

முதல் வரியிலிருந்து
ஒரு பட்டாம் பூச்சி பறந்தது

இரண்டாம் வரியில்
ஒளிர்ந்தது வானவில்

மூன்றாம் நான்காம் வரிகளில்
ஒரு மூங்கில் சாதுர்யத்துடன்
புல்லாங்குழல் இசைத்தது

ஐந்தாம் வரியின் மேல்
தூறல் நடனமிட்டது
இசையின் லயத்திற்கேற்ப

ஆறு ஏழு மற்றும் எட்டாம் வரிகளில்
மான்களின் ஓட்டமும்
மயில்களின் ஆட்டமும்
வனத்தின் பேச்சும்
காண கேட்கக் கிடைத்தன

ஒன்பதாம் வரியை
துடைத்து விட்டுப் போனது
ஒரு மேகம்

பத்தாம் வரியில்
ஒரு பெரியவர் சிதையூட்டப்பட்டு
எரிந்து கொண்டிருந்தார்

வரி பதினொன்றில்
பிறந்த குழந்தை
தான் எழுதிய இந்த கவிதையை
முதல் வரியிலிருந்து
வாசித்துப் பார்க்க
குழந்தைக்குப் பெயர் வைத்த
பட்டாம் பூச்சி
சுற்றிக் கொண்டிருந்தது
பெயரை சொல்லியபடி

அனுபவ சித்தன்

அனுபவ சித்தன் நான்
கவிதையில் கனிந்து
உருகும் உலகு

உண்மை திசை

பொய் கலப்புகள் நிறைந்த
இந்த கவிதையை
படித்து முடித்தவுடன்
எரித்து விடுங்கள்
மிஞ்சிய சாம்பலை
கடலில் கரைத்து விடுங்கள்
பின் திரும்பிப் பார்க்காமல்
செல்லுங்கள்
எழுதப்படாத கவிதையின்
உண்மை திசை நோக்கி

மின்மினி பூச்சி

என்னைப் பிடிக்க முடியாமல்
தவ்வி தவ்வி
காற்றில் அலைகிறது
இந்த மின்மினி பூச்சி

பதினேழு முறை...

இதுவரை
பதினேழு முறை நான்
இறந்து விட்டேன்

உன் வலி இறக்கிய வார்த்தைகளில்
இரண்டு முறை

நண்பனின் ஏளன மெளனத்தில்
ஓரிரு முறை

தன் துரோகத்திற்கு
என் பெயர் சூட்டி மகிழ்ந்த
உறவினரின் செயலுக்கு
ஒரு முறை

தம் செளகர்யங்களுக்குத் தக்கபடி
என்னை பிடுங்கி
பின் நட்டு வைக்கும்
கரங்களில் பலமுறை

இப்படி இதுவரை
பதினேழு முறை நான்
இறந்து விட்டேன்
(சில விடுபட்டிருக்கலாம்)

வேண்டுமானால்
நீங்களும் என்னை
சாகடித்துக் கொள்ளலாம்

என் நிஜ மரணத்தில்
சேர்த்து வைப்பேன்
எல்லா இந்த
மிச்ச மரணங்களையும்

விரல் நுனியில்

உடல் திமிர
கை நீட்டி உங்களை
குற்றம் சொல்லும்
என் விரல் நுனியில்
தொங்கிக் கொண்டிருக்கிறேன் நான்
உங்களுக்குத் தெரியாத
ஒரு குற்றமாக
அல்லது
குற்றவாளியாக

கல் மழை

நீ முகத்தில் எறிந்த
முதல் கல்லும்
பிறகு எறிந்த கற்களும்
விதவிதமான காயங்களை
உருவாக்கி இருந்தன

உன் கையில்
கல் மழை

கடைசியாக
நீ எறிந்த கல்
என் உதட்டைப் பார்த்து

குருதி சிந்திய கணத்தில்
திரும்பிப் போனாய்

உனக்குத் தெரியாது
நீ வீசிய
இறுதிக் கல்
என் புன்னகையின் மேல் என்று

ஏதாவது ஒரு நான்

பெரும் பாடுபட்டு
என்னை
ஒன்று திரட்டும் போதெல்லாம்
வெளியேறி விடுகிறது
ஏதாவது ஒரு நான்

பூமியின் கருணை

கண் நெகிழ
வணங்கி
மண்டியிட்டு
முத்தமிட்ட மண்
உதடெங்கும் ஓடி
உள் எங்கும்
பெய்தது
பூமியின் கருணையை

பார்வை குறிப்புகள்

உன் பார்வை குறிப்பில்
நானொரு
உயிரற்ற தாவரம்
ஆனாலும்
உனக்குத் தெரியாமல்
காலடியில்
பனி சூழப் பூத்திருக்கும்
புல்

இரு நூறு ஆண்டுகள்

இரு நூறு ஆண்டுகளுக்கு
முன்பிருந்து
நான் செதுக்கிய பாறைக்கு
இன்று உயிர் வந்து விட்டது
என் உளியைத் தின்று
என்னைத் தள்ளிவிட்டு
ஓடிக்கொண்டிருக்கிறது
இரு நூறு ஆண்டுகள்
முன் நோக்கி

நட்பின் ரகசியங்கள்

நட்பின் ரகசியங்களை
மிக நுட்பமாய்
சொல்லியபடி
மலை உச்சி வரை
என்னை அழைத்து வந்த நீ
தள்ளி விட்டாய்
பின் தற்கொலை
கொடூரமானது
எனச் சொல்லியபடியே
இறங்கிப்போனாய்
எந்த வித
பதற்றங்களும் அற்று