அனுபவ சித்தனின் குறிப்புகள்

834-

உன்னால் பாயமுடியாது
வேகமாக பாய்ந்தேன்
குரல் நின்று போனது

835-


காட்சிக்கும் பார்வைக்கும்
இடையில்
உதிரிகளாக
தென்படாதவைகளும்

836-

உப்புகரிக்காத
கண்ணீர்துளி என்று
ஒன்றும் இல்லை

837-

ஏதோ குறைகிறது என்று
எழுத்து ஏற்படுத்தும் சமிக்ஞை
படைப்பின் பூரணத்துவத்தை
பரிசோதிக்கச் செய்கிறது

838-

கொஞ்சம் ஓய்வு தேவை
என்ற வரி
நிறைய வேலை தேவை
என்ற வரியிடம்
சரணடைந்து விடுகிறது

இரவின் கிளையில்

இரவின் கிளையில்
கனவொன்றைப் பறித்து
இறங்கினேன்
ருசிப்பதற்குள்
விடிந்து போயிருந்தது

ஆனாலும்

என் நிழலைக் கத்தரித்து
இன்னொரு நானாக்கினேன்
ஆனாலும் நீண்டிருந்தது
மற்றொரு நிழல்

நீ வீட்டுக்குப் போ

நீ வீட்டுக்குப் போ
என்று சொல்லிவிட்டு
அப்பா நீரில் குதித்து
தற்கொலை செய்துகொண்டதாக
அவன் சொன்னான்

அதன் பிறகுதான்
நீச்சல் கற்றுக்கொண்டதாகவும்
சொன்னான்

நதியில்
தொலைந்துபோன அப்பாவை
ஒரு நாள் கண்டுபிடித்துவிடுவேன்
என்றும் சொன்னான்

வரைந்த கத்தி

தலைக்கு மேல்
வரைந்த கத்தி
தொங்கிக்கொண்டிருந்தது
எந்த நேரத்திலும் விழுந்து
பதம் பார்த்துவிடலாம்
கத்தியிடமிருந்து தப்பிக்க
என்னை ஓவியமாக
மாற்றியாக வேண்டும்

கடினமான இரவு

கடினமான இரவை
தனிமையால்
செதுக்குகிறேன்
விடிவதற்குள்
எனக்கொரு
சிற்பம் கிடைத்துவிடும்

உறைந்த காலம்

மேஜையின் மேல்
நீண்ட காலமாக
எழுதிய கவிதை

பார்க்கும்போதெல்லாம்
தோன்றுகிறது
காலம்
உறைந்துகிடப்பதைப் போல

தத்துவம்

தத்துவத்தின் மேல்
அமர்ந்திருந்தேன்
தத்துவம்
தள்ளிவிட
தத்துவத்தின் மேல்
விழுந்தேன்

அனுபவ சித்தனின் குறிப்புகள்

830-

புன்னகை
பூங்கொத்தைப் போல
யாருக்கும் தரலாம்

831-

என்னிடம் எதுவுமில்லை
உள்ளங்கையில்
வந்து விழும்
மழைத்துளிகளைத் தவிர

832-

தொலைவிலிருந்து
வருகிறேன் என்றான்
அவன் கண்களில்
நீண்டிருந்த தூரத்தை
வரியில் உணர முடிந்தது

833-

வனத்திற்குச்
சென்றபோது
நானொரு மூங்கில்
திரும்ப
புல்லாங்குழல்

சாலையில்

வழிப்போக்கனைப் போல
இந்த சாலையில்
நுழைந்தேன்
அது என்னை
விருந்தினரைப் போல
வரவேற்றது

ஒளி

கண் சிமிட்டியது
நட்சத்திரம்
நம்பிக்கையில்
பரவியது
ஒளி

அனுபவ சித்தனின் குறிப்புகள்

826-

தனிமை
நிரம்பித் ததும்பும்
இந்த அறையில்
தனிமைக்குத்
துணையாய் நான்

827-

என் கால்களின் செவி
அறியும் ஒற்றைச் சொல்
செல்

828-

என்னைப்
பூட்டிவைத்துப் போகிறாய்
உனக்குத் தெரியாது
நான் புகைபோல கசிந்து
வெளியேறிவிடுவேன் என்று

829-

மெளனம் படர்ந்து
மெளனம் படர்ந்து
மெளனம் நாவாய் ஆனது

வார்த்தை மறந்து
வார்த்தை அழிந்து
மொழியே முடிந்து போனது

திசை மேய்ந்து

நான் தொலைந்த ஆடு
மந்தையைத்
தொலைத்த ஆடு
ஒற்றை ஆடு
தன் திசை மேய்ந்து
தன் வழிப்போகும்
தனி ஆடு

முழுதும்

முழுதும்
எழுதியப் பிறகும்
இந்த பக்கத்தை
வெள்ளை காகிதமாகப்
பார்க்க முடிகிறது
என்னால்

அனுபவ சித்தனின் குறிப்புகள்

817-

அந்தரத்தில்
மிதக்கிறது
என் முகவரி

818-

என் பிரார்த்தனைகள்
முடிந்து போயின
இனி நான்
கடவுளை சந்திக்க
நாளாகும்

819-

ஒருவரை ஒருவர்
தள்ளிவிடாமல்
பேசிக்கொண்டோம்
ஆனாலும்
எத்தனையோ முறை
விழுந்து போனோம்

820-

எதுவுமில்லை
அன்பை பரிமாறிப்
பசியடைக்கப்
பார்க்கிறோம்

821-

நினைவின் பாதையில்
நீண்ட தூரம்
நினைவுகளற்று

822-

உறங்கச் சொல்கிறேன்
கண்களிடம்
விழிக்கச் சொல்கிறேன்
இமைகளிடம்

823-

சொல்
திறக்கும் காற்று
இசை எடுத்துப் போகும்

824-

குடித்துக் கொள்ள
வைத்திருந்த தண்ணீர்
அந்த வேளை
உணவானது

825-

அன்பின் நெகிழ்வில்
உயிர்த்திருக்கிறது
வாழ்வின் ருசி

ஆசிர்வாதம்

என் குடை
நனையும் ஒரு ஏழைக்கு
பயன்படும் எனில்
அதை தந்துவிட்டுச்
செல்லும்போது
அந்த மழையே
என்னை ஆசிர்வதிக்கும்

எளிமையான கவிதை

இது தண்ணீரைப் போன்று
எளிமையான கவிதை
தாகம் தீர்க்குமா
என்று தெரியாது

மழையில்

மழையில்
நனைந்து வந்திருக்கிறீர்களே என்று
நீங்கள் சொன்னபோதுதான்
எனக்குத் தெரிந்தது
நான் மழையை
அழைத்து வந்திருப்பது

அனுபவ சித்தனின் குறிப்புகள்

811-

நான் தயாரித்த
கண்ணாடி எனினும்
இருப்பதுபோல்தான்
என்னையும் காட்டும்

812-

நகர்த்த நகர்த்த
நகர்வது
வேகமாகும்

813-

நடிக்கத் தெரியாத
வார்த்தைகள்
வரும்
ஒத்திகையின்றி

814-

நடந்த கதை
நடக்கும் கதை
நடக்கப்போகும் கதை
மூன்றிலும்
காலம் எப்போதும்
கதாபாத்திரமாய்

815-

கண்ணீர் துளி
அருகில் செவி
உற்றுக் கேட்க
கடலின் ஒலி

816-

நான்
இருக்கிறேன்

கடைசிப் பக்கத்தில்

இந்தக் கதையின்
கடைசிப் பக்கத்தில்
நான் இறந்துபோகப் போகிறேன்

அதற்கு முன் பக்கத்திலேயே
நீங்கள் போய்விடுவீர்கள் எனில்
உங்களோடு நானும்
உயிரோடு வந்துவிடலாம்

கடைசிப் பக்கத்தைத் தாண்டி
போவீர்கள் எனில்
என் சவப்பெட்டியின் மேல்
உங்கள் காலடித்தடங்கள்
பதிந்து போயிருக்கலாம்

அனுபவ சித்தனின் குறிப்புகள்

808-

இந்த வனத்தின்
சிறு புல் நான்
நீங்கள் தேடி
கண்டெடுப்பது கடினம்

809-

நான் வழிப்போக்கன்
என்னிடம்
வேறெதும் இல்லை
வழிகளின்
குறிப்புகளைத் தவிர

810-

உங்கள் அரிசியில்
யார் பசியாவது
எழுதப்பட்டுள்ளதா என்று
பார்த்துவிட்டு
உண்ணத் தொடங்குங்கள்

அனுபவ சித்தனின் குறிப்புகள்

805-

மொழி கடந்த ஞானி
எழுதுகிறான்
வரியற்ற கவிதையை

806-

நான் திறக்க
நான் திறக்கும்

807-

கரையிலேயே
எல்லா நீச்சலும்
முடிகிறது
நதி பார்த்து
சிரிக்கிறது

ஒவ்வொரு முறையும்

பிய்த்தெறிகிறாய்
ஒவ்வொரு முறையும்
சேர்த்து வைக்கிறேன்
ஒவ்வொரு வலியும்

வழியே

மணலைப் போல
உன் விரல்கள் வழியே
நான் வழிந்து போகிறேன்

மலையைப் போல
என் நினைவுகள் வழியே
நீ வளர்ந்து போகிறாய்

நினைவுப் பொருள்

பழுதடைந்துவிட்ட
கடிகாரத்தைப் போல
பழுதடைந்த
இந்த வரியை
வைத்துக்கொண்டு
ஒன்றும் செய்ய முடியாது
ஆனாலும்
ஒரு நினைவுப் பொருளாக
வைத்துக்கொள்ள
விரும்புகிறேன்

இதோடு

வேறெதுவும் பதிலில்லை
என்னிடம்
உன்னிடம் சொல்ல

வேறெதுவும் கேள்வியில்லை
உன்னிடம்
என்னிடம் சொல்ல

ஆனாலும்
நம் உரையாடல்
இதோடு முடிந்து போக வேண்டுமா

இருந்தும்

நான் உனக்கு
எதுவும்
தரப்போவதில்லை
இருந்தும்
காத்திருக்கிறாய்
நான் உனக்கு
ஏதோ
தரப்போவதைப் போல

மன்னிப்பு

கண்ணீரிடம்
மன்னிப்பு கேட்க வேண்டும்
நான் செய்த
தவறுக்காக

வராமல்
என்னைத் தண்டித்துக்கொண்டே
இருக்கிறது

ஒத்த புன்னகை

உன்னிடம் தர
ஒன்றுமில்லை என்கிறேன்

நீ அந்த வாக்கியத்தை
கண்கள் மலர
வாங்கிக் கொள்கிறாய்

நான் நிறைய
தந்தது போலிருக்கிறது

நீ நிறைய
பெற்றுக்கொண்டது போலிருக்கிறது

நம் ஒத்த புன்னகையில்
இந்தப் பொருள்
வராமல் இல்லை

ஒரு மழைச் சொட்டில்

ஒரு மழைச் சொட்டில்
உயிர் சிலிர்க்கிறது
உள்ளிருக்கும் சிலை

ஒன்றும் நிகழாதது
போலிருக்கிறது பாறை

இறங்கும் வழியில்

கனவிலிருந்து
இறங்கும் வழியில்
ஒரு ரோஜா பூத்திருந்தது
அது உதிரவும் இல்லை
நான் அங்கிருந்து
நகரவும் இல்லை

பார்த்தல்

நான் தனியாக
வந்திருக்கிறேன்
நீங்கள்தான் என் பின்னால்
ஒரு கூட்டம் இருப்பதுபோல
பயத்துடன் பார்க்கிறீர்கள்

நீங்கள் கூட்டத்தோடு
வந்திருக்கிறீர்கள்
நான்தான் நீங்கள்
தனியாக வந்திருப்பதுபோல
பயமற்றுப் பார்க்கிறேன்

தவறுதலாக

தவறுதலாக
சைத்தான் கையில்
கொடுத்துவிட்டேன்
போய் சேர வேண்டிய
கடிதத்தை

புரியவில்லை என்று
கிழித்துப்போட்டு விட்டது

அனுபவ சித்தனின் குறிப்புகள்

796-

ஆழம் காண
ஆழம் போனேன்
ஆழம் கண்டு
ஆழமானேன்

797-

என் நான்களை
முகர்ந்து பார்த்துவிட்டு
தின்னாமல் போகின்றன
பன்றிகள்

798-

ஏதோ
இருப்பதால்
ஏதோ இருக்கிறேன்

799-

நீள அகலங்களை
கணக்கிட்டுக்கொண்டிருக்கிறீர்கள்
வார்த்தைகளின் ஆழத்தில்
கவிதை

800-

பயணத்தைக்
கலைத்துப் போட்டது யார்
பல நூறு வழிகளில்
என் காலடித் தடங்கள்

801-

அறுபடவில்லை
விடுபட்டுப் போயிருக்கிறது
அவ்வளவுதான்

802-

விட்டுவிடுங்கள்
இறந்துகொண்டிருக்கும் என்னை
உங்கள் மருந்தால் மேலும்
சாகடிக்க வேண்டாம்

803-

விடிந்துகொண்டிருக்கிறது
அதற்குள் தூங்கி
எழுந்துவிட வேண்டும்

804-

எப்படி இப்படிப்
பேசுகிறீர்கள்

பல
நாக்குகளால்தான்

அவர்

புரியவில்லை
என்றார்

புரிந்துகொள்ள
முயற்சித்தீர்களா என்றேன்

புரியாதது போல்
பார்த்தார்

திறத்தல்

நினைவைத்
திறக்கும்போதெல்லாம்
நீயே வந்து
வரவேற்கிறாய்

இது போதும்

இது போதும் எனக்கு
சிறு வாக்கியம் நகர்த்தும்
பெருவாழ்வை

கனவுக்காரன்

ஒரு போதும் கனவற்று
தூங்கியதே இல்லை
நான் பெருங்கனவுக்காரன்

நிற்கிறேன்

மூடி இருக்கும்
மதுபானக் கடைமுன்
நிற்கிறேன்

என் நேற்றைய போதை
கதவைத் தட்டிக்கொண்டிருக்கிறது

எப்படியும்

எப்படியும்
கண்ணீர் வரத்தான்
போகிறது
அதற்கு முன்
இந்த சிறுபுன்னகை

மழை

வரிகளுக்குள் வானத்தை
இழுத்து வரப்பார்த்தேன்
கவிதையை
அழித்துச் சென்றது மழை