நான் பார்க்க வந்தவர்

தாமதமாகவே கிளம்பினேன்
நேரே
இடுகாடு வந்துவிட்டேன்
அங்கும் தாமதமாகிவிட்டது
மின் தகனச் சடங்கு
முடிந்திருந்தது
எல்லோரும் போயிருந்தார்கள்
தனியாய்
ஒற்றை ஆளாய்
நின்றிருந்தேன்
சார் யாரப் பாக்கணும்
நான் பார்க்க வந்தவர்
போய் விட்டார்
சொல்லிவிட்டு நடந்தேன்

நாங்கள் எங்களுடன்

நான் தனிமையுடன்
பேசினேன்

தனிமை இரவுடன்
பேசியது

இரவு என்னுடன்
பேசியது

நாங்கள் எங்களுடன்
பேசினோம்

சாலை

கலைந்து கிடக்கிறது சாலை 

எவ்வழிப் போவது 

என்ற வரியை 

அழிக்கிறேன் 

மழை நாளில்

கவிதை எழுதுவாள் கௌரி 

ஒரு மழை நாளில் 

அவளுக்குக் குழந்தைப் பிறந்தது 

கண்களில் நீர்த் துள்ள 

இப்படி எழுதினாள் 

மழை நாளில் 

மழையைப் பெற்றெடுத்தேன் 

(கௌரிக்கு)

உளி

என்னை உளியாக்கி 

தன் கையில் எடுத்து 

கனவை உடைக்கப் 

பார்க்கிறது இரவு 

கனவு உளியைக் கைப்பற்ற 

எதுவுமற்று 

விழிக்கிறது இரவு 

புரண்டு படுக்கிறேன்

இன்னொரு கனவுடன் 

அனுபவ சித்தனின் குறிப்புகள்

1111-

வாசிக்காத புல்லாங்குழல் 

வனத்தில் எறிந்த போது 

இசைத்தபடியே விழுந்தது

1112-

நீண்ட நேரமாக 

நடந்து கொண்டிருக்கிறேன் 

எங்கு போக வேண்டும் என்று 

மறந்து போய் விட்டது

1113-

ஆறுதல் பரிசை 

ஆகாயம் போல் 

வாங்கிக் கொள்கிறீர்கள் 

அந்த நேரத்தில் 

இறந்து போகிறது 

உங்கள் சிறகு

கண்ணீருக்கும் பசிக்கும்

கண்ணீருக்கும் பசிக்கும்
இந்த இரண்டு
சொற்களுக்குள்
கவிதை இருக்கிறதா
தெரியாது
சொன்னவள் இருக்கிறாள்

வரும் சத்தம்

வரும் சத்தம் 

நெருங்கி வர 

ரயிலில் 

பயணம் செய்வதாக 

நினைத்தபடியே அவன் 

தண்டவாளங்களுக்கிடையில் 

நடந்து கொண்டிருந்தான்

சிறகைத் தருவாயா

உன் சிறகைத் தருவாயா
நான் அணிந்துப் பறக்க
வானம் கேட்டது
இல்லை
வானம் கேட்பது போல்
பறவை நினைத்தது
மழைத்துளி அதன்
நினைவின்
மேல் விழ
வேகம் கொண்டு போனது