கடற்கரையிலிருந்து
திரும்பிய போது
குழந்தைக் கேட்டாள்
அப்பா நான் தொலைச்ச
காத்தாடி என்னாவும்
வானத்தில
ஒரு அம்மா இருக்கா
அவ பத்திரமா
இது மாதிரி தொலைஞ்ச
காத்தாடிகளப் பாத்துக்குவா
அப்பாவின் பதிலில்
தூங்கத் தொடங்கினாள்
குழந்தை
புன்னகைத்தாள் அம்மா
தன் குழந்தையை
நினைத்தபடி
ஓட்டினார் ஆட்டோக்காரர்
//புன்னகைத்தாள் அம்மா// நானும் கூட.
ReplyDeleteஅருமையா இருக்கு ராஜா.
இந்தக் கவிதை தரும் உணர்வு, ஆகா என்னால் இந்தத் தருணத்தின் மேன்மையை உணர மட்டுமே முடியும், என் உணர்வுகளை வார்த்தைகளாக்க முடியவில்லை, என்னை மெல்லிய இறகாய் மிதக்க வைத்துக் கொண்டிருக்கும் இக்கவிதைக்கும் உங்களுக்கும் மிக்க நன்றி
ReplyDeleteநன்றி கல்யாணி
ReplyDeleteநன்றி யாத்ரா.நலமா.உங்களின் நெகிழ்வான வரிகளுக்கு நன்றி.
kaatchi virikirathu..........azhagaaga!
ReplyDelete