எனக்கும்

இறந்து போன 

தாயின் மடியிலேயே 

நீணட நேரமாக 

அழுது கொண்டிருக்கிறது குழந்தை 

யாராவது போய் 

குழந்தையைத் தூக்குங்கள் 

அப்படியே வந்து 

எழுதிய எனக்கும் 

ஆறுதல் சொல்லுங்கள்

ஒற்றை வரி

எழுதிய ஒற்றை வரியை 

ஊதி 

நூலாக்கி விட்டேன் 

இந்த முனையை 

நான் பிடித்துக் கொண்டிருக்கிறேன் 

எதிர் முனை 

வானத்தைப் பிடித்துக் கொண்டிருக்கிறது

ஏழு நிமிடங்கள்

ஏழு நிமிடங்கள் 

அந்தக் கயிறுடன் 

அவன் பேசிக் கொண்டிருந்தான் 

எட்டு 

ஒன்பது 

பத்து 

இந்த நிமிடத்தில் 

அந்தக் கயிறு பற்றிய தகவலை 

உங்களுக்குச் சொல்ல வேண்டியது 

அவசியமாகிறது 

அது 

தற்கொலைக் கயிறு 

பழைய நண்பர்

பார்க்காமல் போகிறார் 
பழைய நண்பர்
அவர் கால்களில் இருப்பது 
தவிர்க்க நினைத்த வேகமா 
எதையோ தேடிய ஓட்டமா 
தெரியவில்லை
நின்றிருக்கிறேன்
நினைவின் வடுவைத்
தடவியபடி

அவருடன்

கைத்தட்டிக் கூப்பிட்டவர்
அவரை என்றார்
உங்கள் கைத்தட்டலில்
என் பெயர் இருந்ததால்
திரும்பி விட்டேன் என்றேன்
சிரித்தபடி கடந்து போனார்
அவருடன் 

குரூரத்தின் குருதி

நீங்கள் சுட்டப் பறவை 

என் கையில் 

விழுந்திருக்கிறது 

வழிகிறது 

பறவையின் குருதி 

என்று என்னால் எளிதாக 

சொல்ல முடியவில்லை 

உங்கள் குரூரத்தின் குருதி 

என்று சொல்லாமல் 

இருக்கவும் முடியவில்லை

எப்போதும் போல்

துயரம் போல் 

பெய்கிறது மழை

என்றவரும் 

சந்தோஷம் போல் 

பெய்கிறது மழை 

என்றவரும் 

எதிரெதிர் மாடியிலிருந்து 

பார்த்துக் கொண்டிருந்தார்கள் 

எப்போதும் போல்
பெய்து கொண்டிருந்தது மழை

உங்களால் முடியுமா

கைகோர்த்து வந்தவன் 

உன் கழுத்தை 

நெரிக்கப் போகிறேன் என்றான் 

உங்களால் முடியுமா 

என்றேன் 

என் பிரேதத்தைத் தாண்டி 

இன்னொருவன் கைகோர்த்தபடி 

போய்க்கொண்டிருந்தான் 

குழந்தைச் சொன்னக் கதை

அப்பா சொன்னக் கதையில்
பாகன் யானையுடன்
நகரில் திரிந்து கொண்டிருந்தான்
குழந்தைச் சொன்னக் கதையில்
பாகன் டீ குடித்துக் கொண்டிருந்தான்
யானைக் காட்டிற்குப் போய் விட்டது

வனம்

தன் வனத்திற்கு 

வரச் சொல்கிறது 

வரைந்த பட்டாம்பூச்சி 

தன் அறைக்கு 

வரச் சொல்கிறாள் 

வரைந்த குழந்தை

தண்டவாளம் பக்கத்தில்

அவளே கேள்விக் கேட்டு
அவளே பதிலும் சொன்னாள்

பட்டாம்பூச்சியின் மேல்
ரயில் மோதினால்
என்னாகும்

உயிர் பறந்துப் போகும்

மறுநாள் காலை
தண்டவாளம் பக்கத்தில்
அவள் சடலம் கிடந்தது

அவளைச் சுற்றி
பறந்துக் கொண்டிருந்தன
பட்டாம்பூச்சிகள்

குட்டிப் பூனை

குட்டிப் பூனை 

உன்னைப் பார்க்க வந்துது 

நீ சத்தம் போட்டதால் 

ஓடிப் போனது 

கீழ்வீட்டுக் குழந்தையிடம் 

விளையாட்டாகச் சொன்னேன் 

பூனைக்காகக் காத்திருக்கிறாள் 

அமைதியாக

ஒளி வட்டம்

தலைக்குப் பின்னால்
அடிக்கடித் திரும்பிப்
பார்த்துக் கொண்டார்
அவருக்குத் தெரிந்த
ஒளி வட்டம்
மற்றவர்களுக்குத் தெரியவில்லை

சொல்/வாக்கியம்

நிற்கும் போது நான் 

சொல் 

சொல்லிப் பாருங்கள் 

நடக்கும் போது நான் 

வாக்கியம் 

படித்துப் பாருங்கள்

மறந்துப் போய் விட்டது

காத்திருப்பது மட்டுமே
மனதில் உள்ளது
எதற்கு
காத்திருக்கிறேன் என்பது
மறந்துப் போய் விட்டது

கதையில் எரிந்த மெழுகுவத்தி

கதையில் எரிந்த 

மெழுகுவத்தியை 

ஊதி அணைத்தேன் 

வார்த்தைகளில் வழிந்து 

பக்கங்களைப் 

படிக்க முடியாமல் 

செய்து விட்டது

காயத்தின் நிழலில்

காயத்தின் நிழலில் 

வலி இளைப்பாறும் 

என்று எழுதிய வரியை 

மருந்தாக்கப் பார்க்கிறேன் 

ஆனாலும் 

வலிக்கவே செய்கிறது 

பைத்தியக்காரனின் பிரியம்

மழையில்
ஒரு தேநீர் கேட்டு
என்னைத் தொட்டு
முத்தமிட்ட
பைத்தியக்காரனின் பிரியம்
நெகிழச் செய்தது
ஆனாலும்
எல்லோரும் அவனை
விரட்டிய போது
பேசாமல்
வேடிக்கைப் பார்த்துக் கொண்டிருந்தேன்

யாரேனும் சொல்லுங்கள்

தற்கொலைக்கு ஓடுபவனை
எதற்குக் கொலை செய்ய
ஓடுகிறீர்கள்
என்ற வரியில் இருப்பவன்
என்ன ஆவான்
யாரேனும் சொல்லுங்கள்

நான் பார்க்க வந்தவர்

தாமதமாகவே கிளம்பினேன்
நேரே
இடுகாடு வந்துவிட்டேன்
அங்கும் தாமதமாகிவிட்டது
மின் தகனச் சடங்கு
முடிந்திருந்தது
எல்லோரும் போயிருந்தார்கள்
தனியாய்
ஒற்றை ஆளாய்
நின்றிருந்தேன்
சார் யாரப் பாக்கணும்
நான் பார்க்க வந்தவர்
போய் விட்டார்
சொல்லிவிட்டு நடந்தேன்

நாங்கள் எங்களுடன்

நான் தனிமையுடன்
பேசினேன்

தனிமை இரவுடன்
பேசியது

இரவு என்னுடன்
பேசியது

நாங்கள் எங்களுடன்
பேசினோம்

சாலை

கலைந்து கிடக்கிறது சாலை 

எவ்வழிப் போவது 

என்ற வரியை 

அழிக்கிறேன் 

மழை நாளில்

கவிதை எழுதுவாள் கௌரி 

ஒரு மழை நாளில் 

அவளுக்குக் குழந்தைப் பிறந்தது 

கண்களில் நீர்த் துள்ள 

இப்படி எழுதினாள் 

மழை நாளில் 

மழையைப் பெற்றெடுத்தேன் 

(கௌரிக்கு)

உளி

என்னை உளியாக்கி 

தன் கையில் எடுத்து 

கனவை உடைக்கப் 

பார்க்கிறது இரவு 

கனவு உளியைக் கைப்பற்ற 

எதுவுமற்று 

விழிக்கிறது இரவு 

புரண்டு படுக்கிறேன்

இன்னொரு கனவுடன் 

அனுபவ சித்தனின் குறிப்புகள்

1111-

வாசிக்காத புல்லாங்குழல் 

வனத்தில் எறிந்த போது 

இசைத்தபடியே விழுந்தது

1112-

நீண்ட நேரமாக 

நடந்து கொண்டிருக்கிறேன் 

எங்கு போக வேண்டும் என்று 

மறந்து போய் விட்டது

1113-

ஆறுதல் பரிசை 

ஆகாயம் போல் 

வாங்கிக் கொள்கிறீர்கள் 

அந்த நேரத்தில் 

இறந்து போகிறது 

உங்கள் சிறகு

கண்ணீருக்கும் பசிக்கும்

கண்ணீருக்கும் பசிக்கும்
இந்த இரண்டு
சொற்களுக்குள்
கவிதை இருக்கிறதா
தெரியாது
சொன்னவள் இருக்கிறாள்

வரும் சத்தம்

வரும் சத்தம் 

நெருங்கி வர 

ரயிலில் 

பயணம் செய்வதாக 

நினைத்தபடியே அவன் 

தண்டவாளங்களுக்கிடையில் 

நடந்து கொண்டிருந்தான்

சிறகைத் தருவாயா

உன் சிறகைத் தருவாயா
நான் அணிந்துப் பறக்க
வானம் கேட்டது
இல்லை
வானம் கேட்பது போல்
பறவை நினைத்தது
மழைத்துளி அதன்
நினைவின்
மேல் விழ
வேகம் கொண்டு போனது

எப்படிச் சொல்லலாம்

எதிரில் இருந்தவர் 

நாளை மற்றொரு நாளே என்றார் 

பக்கத்தில் இருந்தவர் 

இன்று இன்னொரு நாளே என்றார் 

நேற்றை எப்படிச் சொல்லலாம் 

என்ற யோசனையில் 

நான் இருந்தேன் 

இப்படித்தான்

இப்படித்தான்
இந்தக் கவிதையை
உடைத்தேன்
இத்தனை கவிதைகளாகும்
என்று தெரிந்திருந்தால்
எழுதியே இருக்க மாட்டேன்

இரண்டும்தான்

உங்கள் சொற்களில் 

விளையாடுவது 

பொய்யா சாதுர்யமா 

இரண்டும்தான் 

பொய்யின் சாதுர்யம் 

சாதுர்யத்தின் பொய் 

இறந்தும் போகிறான்

நஞ்சைக் கொடுத்து 

நகைச்சுவை உணர்வுடன் 

குடிக்கச் சொல்கிறீர்கள் 

குடிக்கிறான் 

சிரித்துச் சிரித்தே 

இறந்தும் போகிறான் 

உருக்கமாக வருகிறது 

உங்கள் கண்ணீர் 

குழந்தை அறைக்குள்ளிருந்து 

வெளி வருவதைப் போல 

உரக்கச் சொல்லுங்கள்

நான் சொற்களை 

அடுக்கிக் கொண்டிருக்கிறேன்

படித்து உங்களுக்கு 

ஏதேனும் கிடைத்தால் 

எனக்கும் உரக்கச் சொல்லுங்கள் 

உன்னால் மறுக்க முடியாது

உன் எல்லாச் சிறகுகளையும் 

வெட்டிவிட்டேன் 

நீ பறக்க முடியாது 

அதனாலென்ன 

நான் பறவை இல்லை என்று 

உன்னால் மறுக்க முடியாது 

நடிக்க முடியாது

என்னைப் போல்
உங்களால்
நடிக்க முடியாது
உங்களைப் போல்
என்னால்
நடிக்க முடியாது
நம்மைப் போல்
யாராலும்
நடிக்க முடியாது

தெரிந்தார்

வலையோடு 

ஒரு மீனவரைப் 

புகைப்படம் எடுத்தேன் 

ஒரு கணம் 

நின்று புன்னகைக்கும் 

மீன் போல் தெரிந்தார்

எழுதியபடி

கதவைத் தட்டும் 

கனவுக்கும் 

கனவைத் திறந்து 

உள்ளே வரும் 

கனவுக்கும் 

இடையில் நான் 

என்ன செய்வது 

என்று தெரியாமல் 

இந்த வரிகளை 

எழுதியபடி 

சொல்

மடித்து வைக்கப்பட்ட
ஒரு சொல்லை
விரித்தேன்
வாக்கியங்களாக
நீண்டுகொண்டே போகிறது

மலைமுகட்டில்

இன்று எதையும் 

எழுதப் போவதில்லை 

இந்த மலைமுகட்டில் 

நின்றுகொண்டு 

வெள்ளைக் காகிதங்களைக் 

காற்றில் 

பறக்க விடப் போகிறேன்

உடைந்த கனவில்

உடைந்த கனவில்
நடக்கும் இரவு
குருதிக் கசிய

வேண்டுமா என்ன

அழுகிறேன்
காரணம் எதுவுமின்றி
அழ ஏதாவது
வேண்டுமா என்ன 

என்ன செய்யப் போகிறீர்கள்

அரங்கம் நிரம்பி விட்டது 

என்ன செய்யப் போகிறீர்கள் 

வீதிக் காட்சிகளைப் 

பார்த்தபடி 

நடக்கப் போகிறேன் 

நடிக்கிறேன்

நான்தான்
எல்லாக் கதாபாத்திரமும்
உங்களுக்குக்
களைப்புத் தட்டிவிடக் கூடாது
என்பதற்காக
முகம் மாற்றி நடிக்கிறேன்

ஒரு வியூகத்தில்

அப்படி எல்லாம் நீங்கள்
தப்பித்து விட முடியாது
ஏதாவது ஒரு வியூகத்தில்
சிக்கித்தான் ஆக வேண்டும்

இதுபோல்

நாங்க 

பசிக்குப் பசியத்தான் 

தொட்டுக்குவோம் 

இதுபோல் 

வெறும் தட்டில் 

வேறு வரிகளும் 

இருந்தன 

சொற்கள்

இருவருமே
இருளில் இருந்தோம்
சொற்கள்
முகம் பார்க்கப்
பேசிக்கொண்டிருந்தோம்

ஏன்

ஏன் தற்கொலை 

செய்து கொள்ளக்கூடாது 

என்ற கேள்வியில் 

தொங்கி 

மீள்கிறேன்

பல நேரம் 

போல

ரகசியத்தின் 

அந்தப் பக்கமும் 

இந்தப் பக்கமும் 

இருக்கிறோம் 

ரகசியங்களைப் போல 

ஒன்றுமில்லை

திரை விழுந்து  

நேரமாகிறது 

அரங்கில் 

இதற்கு மேல் 

ஒன்றுமில்லை 

நீங்கள் பார்க்க 

அந்த பெண்

மழையை ரசித்தபடி 

வயலின் வாசிக்கும் பெண்ணை 

வரைந்து முடித்தேன்

இப்போது நான் ரசிக்க

மழை இசை 

மற்றும் அந்த பெண்

முதலில்

கத்தி பாய்ந்த மனிதரை 

பிறகு காப்பாற்றலாம் 

குருதி படிந்த கத்தியை 

முதலில் கழுவுவோம்

பசியின் கண்களில்

என் கண்களில் 

பசி 

பசியின் கண்களில் 

நான்

நடக்கிறேன்

என்னோடு 

பயணித்தப் பறவை 

மறைந்து போய் விட்டது 

மறுபடி வருமென்று 

வானம் பார்த்தபடி 

நடக்கிறேன்

ஒரு கணம்

குழந்தை 

பறித்துத் தந்தது 

பூ 

வாங்கிக் கொண்ட 

ஒரு கணம் 

கடவுளாக இருந்தேன்

மழையின் பாடல்

மழைக்கு ஒதுங்கி இருந்த 

சிறுவன் கையில் 

புல்லாங்குழல் இருந்தது 

அதன் மேல் 

துளிகள் மின்னிக்கொண்டிருந்தன 

அதிசயித்தபடி 

பார்த்துக்கொண்டிருந்தான்

எனக்காக வாசிப்பாயா 

எனக் கேட்டேன்

முகம் திருப்பாமல் சொன்னான்

மழையின் பாடலைக் 

கேட்டுக்கொண்டிருக்கிறேன் 

மன்னிக்கவும்

உற்றுப் பார்க்கிறது இரவு

நேரம் கடக்க 

பெருமூச்சு விட்டு 

அங்கும் இங்கும் 

பார்த்து

பசியை எச்சிலில் 

துப்பியபடி

யாராவது கிடைப்பார்களா என 

இரவிடம் கேட்கிறாள்

கால் ஊனமானப் பெண் 

சொல்ல வார்த்தைகள் 

எதுவும் இன்றி

அவளையே 

உற்றுப் பார்க்கிறது

இரவு

நமக்கு நனையத் தெரியவில்லை

1-

வெறும் கைகளுடன் 

திரும்புகிறார் அப்பா 

அந்தக் கைகளுக்கு 

முத்தம் தருகிறாள் குழந்தை

2-

மழைக்குள் இருக்கும் 

குழந்தைகளுக்கு 

நனைவது தெரியவில்லை 

மழைக்கு வெளியே 

இருக்கும் நமக்கு 

நனையத் தெரியவில்லை

பசி

பகிர்ந்து சாப்பிட 

நம்மிடம் பசிதான் 

இருக்கிறது என்று 

எழுதிய வரியில் 

அடங்கியது கொஞ்சம் 

என் பசி

படகு

குடை வரைந்த தாளில் 

படகு செய்து

மழை நீரில் 

விடுகிறாள் மான்யா 

போகிறது படகு 

குடை பிடித்து

பிரார்த்தனை

என் பிரார்த்தனையில் 

உப்புக் கரித்தது 

என்றார் கடவுள் 

கண்ணீர் கலந்திருந்தது 

என்றேன் நான் 

ஒரு வரி போதும்

இறந்து போக 

எத்தனையோ தருணங்கள் 

இருக்கின்றன 

உயிர்த்தெழ 

ஒரு வரி போதும்

பயம் மேயும் ஆடு

பயம் மேயும் ஆடு 

என்ற வரியை 

அடுத்த வரியில் 

வந்த சிங்கம் 

அடித்துக் கொன்றது

தெரியவில்லை

குட்டிப்பூனைப் போல

கண்கள் மெல்ல

வெளியே வந்து

உடல் மேல் குதித்து

விளையாடுகிறது

எப்படிப் பார்க்கிறேன்

தெரியவில்லை

நான் கடவுளுடன் விளையாடுகிறேன்

நான் கடவுளுடன்

விளையாடுகிறேன்

கடவுள் பட்டாம்பூச்சியுடன்

விளையாடுகிறார்

பட்டாம்பூச்சி என்னுடன்

விளையாடுகிறது

சொல்கிறாள் மான்யா

அவள் சொற்களில் மயங்கி

கடவுளைப் பார்க்காமல்

விட்டு விட்டேன்

கடந்து போ

சில சொற்களை 

நகர்த்தி 

பல மைல் 

கடந்து போ என்றவர் 

தொலைதூரம் 

போயிருந்தார்

ஒரு பறவை

அந்தரத்தில் 

மிதக்கும் என்னை 

ஒரு பறவை 

தொட்டுத் தள்ளிவிட்டுப் 

போகப் பார்க்கிறது

வைக்கோல் கன்றுக்குட்டி

கண்களில் 

ஆச்சர்யம் குவித்து 

இந்த கன்றுக்குட்டிக்கு 

அம்மா யார் 

கேட்கிறாள் குழந்தை 

குழந்தையின் குரலில் 

உயிர் பெற்ற 

வைக்கோல் கன்றுக்குட்டி 

தன் தாயைத் தேடி 

ஓடுகிறது

பொம்மை

தற்கொலை செய்துகொண்டது போல்

தண்டவாளத்திற்குப் பக்கத்தில்

கிடக்கிறது பொம்மை

ஆடு மேய்க்கும் சிறுமி

ஓடி வந்து எடுத்துப் போக

மெல்ல உயிர் வருகிறது

பொம்மைக்கு

ஒரு பெண்

வலிக்கு கண்ணீரால்

மருந்து பூசிக்கொண்டிருந்த

ஒரு பெண்ணைக் கண்டேன்

எதுவும் செய்ய முடியாமல்

மெளனமாய் பார்த்தேன்

புன்னகைத்தேன்

உன் புன்னகையும்

இப்போது என் புண்ணுக்கு

மருந்தாகி விட்டது

எனச்சொல்லி சிரித்தாள்

கண்ணீரின் உப்பு

காலை ஒளி பூக்க

கண்ணாடியை

சரி செய்து

தேநீர் அருந்தியபடி

செய்தித்தாள் வாசிப்பவர்

விபத்து

பாலியல் வன்முறை

கொலை

தற்கொலை

குழந்தை மரணம் என

பக்கங்களை

கடந்து போகிறார்

கடைசி சொட்டுத் தேநீரில்

கண்ணீரின் உப்பு

கரிக்கிறது

ஒரு சித்திரம்

அந்த மின்விசிறி

அவளுக்கு மிகவும் பிடிக்கும்

அதை ஒரு

தொங்கும் கவிதையைப் போல ரசிப்பாள்

சுழலும் ஓவியம் போல பார்ப்பாள்

அது தரும் காற்று

தன்னோடு பேசுவது போல உணர்வாள்

பெஞ்ச் மேல் ஏறி நின்று

குதிகால் தூக்கி

எட்டிப் பிடிக்கும் குழந்தையைப் போல

அதை அழகாய் துடைப்பாள்

அப்போது ஒரு பாடலை முணுமுணுப்பாள்

குளிர் காலத்தில்

மின் விசிறி ஓய்வெடுக்கும்

ஓடாத அதன் மெளனம்

அவளை நிம்மதி

இழக்கச் செய்யும்

ஒரு முறை பழுதடைய

உடனே போன் செய்து

எலக்ட்ரீஷியனை

வர வைத்து

சரி செய்து

ஓடியவுடன்

முகம் துடைத்து

பெருமூச்சு விட்டாள்

கனவில் வரும் அம்மாவின்

கை விசிறி போல

இதன் மீதும்

அவளுக்குப் பிரியம் அதிகம்

மின்விசிறிப் பற்றி

சின்ன சின்ன கவிதைகளை

எழுதி வைத்திருக்கிறாள்

உன் காற்றைப் போல

நானும் மறைந்து போவேன்

என்ற வரியை

ஆழமாய் முணுமுணுத்தபடியே

ஒரு மழை இரவில்

அந்த மின்விசிறியில்

தொங்கிப் போனாள்

சொற்கள்

சொற்கள்
பாதையானதா
வாக்கியமானதா
வாக்கியத்திடம் கேட்டேன்
பாதை என்றது
பாதையிடம்  கேட்டேன்
வாக்கியம் என்றது 

சாய்ந்திருக்கும் சைக்கிள்

சுவரில்

சாய்ந்திருக்கும் சைக்கிள்

ஓவியம் போலிருக்கிறது

விட்டவர் வந்து

எடுத்துப் போக

எனக்கும் சுவருக்கும்

தேவைப்படுகிறது

வேறொரு ஓவியம்

இந்த அறையில்

இந்த அறையில் 

நீங்கள் என்னோடு 

பேசிக் கொண்டிருக்கிறீர்கள் 

ஆனாலும் ஒளிந்திருந்து 

வேறு எதையோ 

கேட்கவும் பார்க்கிறீர்கள்

சாம்பல்

மின் மயானத்தின் 

வெளியே 

காத்திருந்த போது 

என் உள்ளங்கையில் 

கொதித்து அடங்கியது

என் சாம்பல்

பொய்கள்

கதவடைக்கப்பட்ட அறையில் 

எல்லா நாற்காலிகளிலும் 

பொய்கள் அமர்ந்திருந்தன 

நின்றிருக்க விரும்பாமல் 

சாவி துவாரத்தின் வழியே 

உண்மை வெளியேறியது

பெரு வனம்

மகா கற்பனையில் 

ஒரு பெரு வனத்தை 

உருவாக்குகிறீர்கள் 

துளி ஒளி கூட 

விழாத வனம் அது 

அதனுள் போகிறீர்கள் 

ஏதாவது விலங்குகளால் 

வேட்டையாடப்படுவோம் 

என்று பயப்படுகிறீர்கள் 

பெயர் தெரியாத 

விலங்கொன்று அடிக்க 

இறந்து போகிறீர்கள் 

விழித்திருப்பவன்

விழித்திருப்பவன்

இரவை ஒரு

சிகிரெட்டைப் போல

பிடித்துக் கொண்டிருக்கிறான்

என்ற வரியை

நள்ளிரவில் தொடங்குகிறேன்

விடியலைக் கீறி

வெளிவரப் பார்க்கின்றன

மற்ற வரிகள்