உள்ளங்கையில்
மரம் முளைத்தது
தலையில் பறவைகள்
கூடு கட்டின
வியர்வையில் மிதந்தன
உதிர்ந்த இலைகள்
மரங்கொத்தி கையில்
ஓட்டைகள் போட்டு
புல்லாங்குழலாக்கி இசைத்தது
மூச்சுக்குள் ஓடி
வெளி வந்து விளையாடின
பனித்துளிகள்
மயிர்கால்கள் புற்களாயின
கால்களின் ஈரத்தில் மன்புழுக்கள்
நெளிந்தன
புன்னகையைத் தடவிப்பார்த்த
குருவி நன்றி சொல்லி
சுற்றி வந்தது
காட்டின் மொழியை
பேசத் தொடங்கியது நாக்கு
விரிந்த சத்தத்தை
நனைத்தது மழை
மெல்ல நடமாடும்
வனமாகியது உயிர்
வனத்திலிருந்து
வெளியேறிக் கொண்டிருந்தது
உடல்
//மெல்ல நடமாடும்
ReplyDeleteவனமாகியது உயிர்
வனத்திலிருந்து
வெளியேறிக் கொண்டிருந்தது
உடல் //
எனக்கு பிடித்த வரிகள்
Fantastic!
ReplyDelete-priyamudan
sEral
arumayana kavidhai raja sir. loved watching your metaphorical world through your word play. the last two lines are the killers. beautiful!
ReplyDeletethanks ashok ,seral and vijay.
ReplyDeletevijay i hope you read the poem,
vanagalin narumanam.