சுவரில்…

சுவரில்

ஒரு ஆணி அடித்து

அதில் என்னைத்

தொங்கவிட்டேன்

 

ஒருவர்

மேலும் கீழுமாகப்

பார்த்துச் சென்றார்

 

ஒருவர்

ஆணி மனிதர் என்றார்

 

ஒருவர்

தொங்கும் விசித்திரம் என்றார்

 

ஒருவர்

பாவம் தொங்குகிறது என்றார்

 

ஒருவர்

இது இவன் தண்டனைக் காலம் என்றார்

 

ஒருவர்

இவன் நேராகத் தொங்கும் வவ்வால் என்றார்

 

 

ஒருவர்

ஆணியைப் பிடுங்க

முயற்சித்துத் தோற்றுப்போனார்

 

ஒருவர்

இது ஒருவிதமான பைத்தியக்காரத்தனம் என்றார்

 

ஒருவர்

ஐஸ்கிரீம் சாப்பிட்டு

மீதியை மேலே

தடவிவிட்டுச் சிரித்தார்

 

இப்படி

ஓவ்வொருவராகப்

பார்த்தும் கடந்தும் கலைந்தனர்

 

ஒருவர் கூட

வலிக்கிறதா என்று

கேட்கவில்லை

உன் பேரென்ன?

 உன் பேரென்ன?

மறந்துடுச்சு.

எவ்வளவு நேரமா உட்கார்ந்திருக்க?

அதுவும் மறந்துடுச்சு.

உனக்கு என்ன வேணும்?

தெரியல. மறந்துடுச்சு.

உண்மையச் சொல்லு?

சொல்றது உண்மை. மறந்துடுச்சு.

விளையாட்றயா?

இல்ல. எல்லா விளையாட்டும் மறந்துடுச்சு.

நீ யாரு?

மறந்துடுச்சு.

உன் ஞாபகத்துல எதுவும் இல்ல?

இல்ல. எல்லாம் மறந்துடுச்சு.

பட்டாம்பூச்சிய ஏன் பச்சக்குத்தி இருக்க?

ஏன். தெரியல. மறந்துடுச்சு.

அம்மா…

இப்ப நான் உன்ன அடிச்சேன். அம்மான்னு கத்தன. அது மட்டும் எப்படி

மறந்து போவாம இருந்துது?

அது உங்க அடியால வந்த அம்மா இல்ல. 

விபத்துல அம்மா இறந்தப்ப உயிர கிழிச்சிட்டு ஓடிவந்த அம்மா. 

பட்டாம்பூச்சி போல அம்மா பறந்து போயிட்டாங்க.