பறவையைப் போல‌

தண்டவாளங்கள் தற்கொலை செய்துகொள்வதில்லை 

என்று அவன் எழுதிய வரியின் மேல் 

சத்தமிட்டுப்போகிறது ரயில் 

அவன் வேகமாகக் கீழிறங்கி 

ரயிலுக்குக் கையசைக்கிறான் 

மேலெழும்பிப்போகிறது காகிதம் 

பறவையைப் போல‌

       

இடையில்

பொய்களின் தொடர்ச்சியாக‌
எல்லோரும் தெரிகிறார்கள்

உண்மையின் நீட்சியாக‌
ஒருவரும் இல்லை என்றார்

நீங்கள் எந்த வரியில்
இருக்கிறீர்கள் என்றேன்

இரண்டு வரிகளுக்கும்
இடையில் என்றார்

நினைவில்

துரிதமாக‌
சுயமைத்துனம்
செய்துகொள்பவனின்
நினைவில்
நிதானமாக‌
ஒரு பெண்
சிரித்துக்கொண்டிருக்கிறாள்

உயிர்த்தெழுவேன்

எழுத்தில்
புதைந்து கிடக்கிறேன்
நீங்கள் படிக்கும்போது
உயிர்த்தெழுவேன்

இந்த வரிகளில்

கையிலிருந்து
உருண்டுபோய்
கார் சக்கரத்தில்
நசுங்கிவிட்டது
புல்லாங்குழல்
நான் கேட்பதெல்லாம்
வலியை
கொஞ்சம் இசையை

நானும்

எல்லோரும் போய்விட்டார்கள்
தனிமையும் போய்விட்டது
நானும் போய்விடுவேனோ என்று
பதட்டமாக இருக்கிறது