சொல்

என் தனிமைக்கு 
வண்ணம் பூசுகிறாய் 
எப்போது வந்தாய் 
சொல்

சிறு முத்தம்

அன்பின் சொல்லெடுத்து 

வீசும் உன் கண்களுக்குத் 

தர வேண்டும் 

சிறு முத்தம்

நாம் சந்திக்கும் போது

ஒரே கவிதையை 

அந்த முனையிலிருந்து நீயும் 

இந்த முனையிலிருந்து நானும் 

எழுதி வருகிறோம் 

நாம் சந்திக்கும் போது 

கவிதை முடிந்து விடும்

அனுபவ சித்தனின் குறிப்புகள்

982-

எனக்குள்ளிருந்து 

என்னை 

விரட்டுபவனிடமிருந்து 

தப்பிப்பதெப்படி

983-

ஞானக்காட்டில்  

தொலைந்திட வேண்டும் 

மௌனக்கூட்டில் 

அடைந்திட வேண்டும்

984-

மெளனம் தியானிக்கும்.

நான் அமைதியாய் 

பார்த்தபடி

985-

உங்கள் மன்னிப்பின் மீது 

என் குற்றங்கள் 

முளைத்துக் கிடக்கின்றன

986-.

எழுதிய வரியும் 

எழுத நினைத்த வரியும் 

வேறு வேறா 

ஒன்றா

987-

சிறை 
அழகான சிறை 
எனும் போது 
விரிவு கொள்கிறது

988-

குகைக்குள் பயணிக்கும் 

இருள் 

பயமற்று

989-

காட்சி முடிகிறது

கடைசியில் வரும் 

மற்றும் பலரில் 

என் பெயரும் 

இருப்பது புரிகிறது

990-

யாரது

இரவை உலுக்குவது 

என் மீதும் 

கனவுகள் கொட்டுகிறது

தலையனை அடியில்

அவள் தன் தலையனை அடியில்

 அவனுக்குத் தெரியாமல் 

ஒரு கனவைப் பதுக்கி வைத்தாள்

அவன் தன் தலையனை அடியில்

அவளுக்குத் தெரியாமல் 

ஒரு காதலை ஒளித்து வைத்தான்

அயர்ந்து தூங்கிக்கொண்டிருந்த 

அவர்களுக்குக் கேட்காமல் 

பேசிக் கொண்டிருந்தன 

கனவும் காதலும் 

ரகசியமாய்

இருந்தது

என் குரல்

பதிவு செய்யப்பட்ட 

ஒலி நாடாவில் 

இடைஇடையே 

அருகில் வசிக்கும் 

புறாக்களின் சத்தம் 

கேட்டபடி இருந்தது

திரும்பத் திரும்பக் கேட்க 

வரிகளுக்கிடையே

புறாக்கள் வந்து 

வசிப்பது போலவும் இருந்தது

மீன்-நான்

மீன் போல 

நீந்தும் என்னை 

மீன் என்று 

சொல்கிறது மீன் 

நான் என்று 

சொல்கிறேன் நான்