கடைசியில்

கடைசியில்

கண்ணாடிப்பெட்டியை

எடுத்துப்போனார்கள்

அதில் கொஞ்சம்

மரணம் ஒட்டி இருந்தது

குழந்தை யானை

கிளினர் பையனுக்குப்
பத்துபனிரெண்டு வயதிருக்கும் 
விசில் எழுப்பியபடி
குழந்தையைப் போல
லாரியைக் கழுவுகிறான்
விரல்களைச் சீப்பாக்கி
தலையைக் கோதிக்கொள்கிறான்
லாரி அவன் நீரில்
மூழ்கி எழுகிறது
புதிதாய் லாரியை மீட்டெடுத்து
அதற்கு ஒரு முத்தம் வைக்கிறான்
அவன் உதட்டில்
உயிர் அசைகிறது
எட்டும் மட்டும் கை நீட்டி அணைக்கிறான்
குழந்தை யானை என்று
அதற்கு வைத்த பெயரை
ஒரு முறை சொல்லிக்கொள்கிறான்
தொலைவில் போய் நின்று
குளித்துமுடித்த லாரியைப் பார்க்கிறான்
நாளை அந்த லாரியை
ஓட்டப்போகும் டிரைவர் போல
உடல் நிமிர்த்தி
மிதந்து போவது போல்
அதை நோக்கி நடந்து போகிறான்

குங்குமம் இதழில்(28.12.2018) வெளியானது

கண்ணாடிப் பெட்டி

கண்ணாடிப் பெட்டிக்குள்
இருக்கும் அப்பாவை
வரைகிறது குழந்தை
அசைவற்று இருக்கும் அப்பா
மீன் போல்
அசைந்து அசைந்து நீந்துவார்
என்ற நம்பிக்கையில்
பிறகு அதற்குள்
நீர் ஊற்றுகிறது

- ராஜா சந்திரசேகர்

இன்னும்...

இன்னும் சிலரில்

நானுண்டு

மற்றும் பலரில்

என் பெயருண்டு

முடியாதவள் கதை

ரயில் போகும்போதெல்லாம்
ஆடு மேய்க்கும் பெண்

தன் கண்களைப் பிடுங்கி
ரயிலுக்குள் எறிகிறாள்
அது ஊர்சுற்றிப் பார்த்துவிட்டு
அவளிடம் திரும்புகிறது

பிளாட்பாரப் பாட்டி

நெடுநாள் பார்க்கும்

பிளாட்பாரப் பாட்டியிடம்

ஒரு நாள் கேட்டேன்

ஏதாவது ஒரு ரயிலில் ஏறி

ஏதாவது ஒரு இடத்திற்குப் போய்

இறங்கி இருக்கலாமே

கண்கள் துடைத்து

சிரித்தபடிச் சொன்னாள்

அப்படித்தான் தம்பி

இங்க வந்து சேர்ந்தேன்

காத்திருப்பில்

இந்தக் காத்திருப்பில்
நீங்கள் தேர்ச்சி பெற்றுவிட்டீர்கள்
மேலும்
காத்திருக்க
அனுமதிக்கப்படுகிறீர்கள்

     

ரொட்டி

குழந்தை
ரொட்டி வரைந்தபின்
எல்லோரும்
பங்கு பிரித்துச் சாப்பிட்டார்கள்
தயங்கி தயங்கி
கடைசியில் இருந்தவன் சொன்னான்
கொஞ்சம் பெரிய ரொட்டியாக
வரைந்திருக்கலாம்

முடிந்துவிட்டது

கண்ணீரைக்
கொண்டுவந்த மழை
நின்றுவிட்டது
புன்னகையைக்
கொண்டுவந்த கண்ணீர்
முடிந்துவிட்டது

 

குழந்தையும் கடலும்

அள்ளும் குழந்தையின்

கைக்குள்

மொத்தக் கடலும்

வரப்பார்க்கிறது

வரிகள்

முதல் வரி
உன் கண்களில் இருந்தது
மீதி வரிகள்
புன்னகையில் இருந்தன
கடைசி வரியை
கண்ணீரிலிருந்து
எடுத்துக்கொண்டேன்
   

மற்றும் நான்

நிசப்த இரவு

நீண்ட இருள்

அதிர்ந்து அணையும்
மின்மினிப்பூச்சி

ரகசிய விளக்குகள்

விழுந்து அசையும்
சித்திர நிழல்

புணர்ந்த நாய்கள்

தைரியம் இழுத்து
பயம்விடும் சுவாசம்

வீதி திரும்ப
மரண வாடை

காய்ந்த பூக்கள்

அறுந்த நினைவுகள்

கோடாய் நெளியும் முதியவர்

தேங்கிய நீர்

சுற்றும் பூச்சிகள்

வலிகளோடு போர்

காற்றை உடைக்கும்
துயரப்பாடல்

கால் தாண்டும் தவளை

குவிந்த குப்பையில்
முடிந்த ஆணுறை

சுய விசாரணை

வியர்வை நாற்றம்

ஓடும்
நடக்கும்
மற்றும்
நகரும் நான்

பொய்கள்

பழைய பொய்களைச்
சொல்கிறோம்

பழைய பொய்கள்
தயாரித்துத் தரும்
புதிய பொய்களைச்
சொல்கிறோம்

   

வாய்மையை மென்று உண்

மக்களை ஊறுகாய் போல் தொட்டுக்கொள்

விருந்து உண்பது போல் அதைச் செய்

அவர்கள் கோபத்தில் நியாயமுண்டு

கோபத்திற்குக் கைது செய்

நியாயங்கள் நீர்த்துப் போகட்டும்

கட்டளைகளுக்கு ஆடு

புனிதர் வேடம் போடு

கருணை வசனம் பேசு

பெரிதாய்ப் பெறு

சொன்னபடி காய் நகர்த்து

முளையிலேயே கிள்ளி எறி

மலையாக வளர விடாதே

பதட்டம் வடிய வேண்டாம்

கொதிநிலை குறையாமல் பார்த்துக்கொள்

வேறு எதையும் சிந்திக்க விடாதே

குழப்பம் குறையக்கூடாது

போதை தள்ளாட்டம் இருக்கட்டும்

அப்போதுதான் நாம் விழாமல் இருப்போம்

பொய்களால் வண்ணம் பூசு

நம்பிக்கை வானவில் நீங்கள்

எனச்சொல்லி நம்ப வை

பேசுவதை நிறுத்தாதே

அவர்களைப் பேச விடாதே

யார் என்ன சொன்னால் என்ன

கேட்பது போல் நடி

வழிகள் கண்டுபிடி

வரவுகள் வரட்டும்

எம் மனசு வெள்ளை மனசு என்று

இரக்க மொழி பேசு

ஊடக வெளிச்சம் பாயும் போது

உள்ளிருள் காட்டாதே

சுற்றி வளைத்துப் பேசு

புன்னகையால் கடந்து விடு

ஒப்பந்தம் செய்

பணபந்தம் சேர்

குளோசப்பில் கண்ணீர் முகங்களும்

கதறலும் வரும் போது

சேனல் மாற்று

வாய்மையை மென்று உண்

வாய்மையே வெல்லும் என்று சொல்

பழைய நண்பர்

கடந்து போகிற

யாரோ ஒருவர்
பழைய நண்பரை
ஞாபகப்படுத்துகிறார்
காலங்களைக் குடைந்து
நினைவுகள் போகின்றன
புகைமூட்டமான முகம்
சித்திரமாக விரிகிறது
சபாஷ் எனச்சொல்லி
சத்தமாகச் சிரிப்பார்
போகும் ரயிலின்
மங்கும் ஒலி போல்
அது முடிவடையும்
கண்களைத் துடைத்தபடி
அங்கிருந்து திரும்பினேன்
கடந்து போனவர்
அருகில் வந்து நின்றார்
தேநீர் அருந்தினார்
மணிக் கேட்டுப் புன்னகைத்தார்
உற்றுப் பார்த்துச் சொன்னார்
என் சிநேகிதன் மாதிரியே
உங்களுக்கு முகஜாடை
அதான் வந்து பாத்தேன்
அவரப் போயிப் பாக்க முடியாது
இறந்துட்டாரு
நன்றி சொல்லிவிட்டுப் போனார்
சபாஷ் எனச்சொல்லி
சத்தம் போட்டு
சிரிக்க வேண்டும் போல் தோன்றியது

- கல்கி(5 ஆகஸ்ட் 2018) இதழில் வெளியான கவிதை-

இருத்தல்

எப்படி எல்லாம் தற்கொலை செய்து கொள்ளலாம் என்பதை

அவன் பட்டியலிட்டான்

கயிற்றில் தொங்கலாம்

.தண்டவாளங்களின் நடுவில் நடந்து போய்
ரயில் மோதிச் சிதறலாம்

விஷமாத்திரைகள் விழுங்கலாம்

கை நரம்புகள் அறுத்து மரணம் வடிய முடியலாம்

மலை மீதிருந்து குதிக்கலாம்

கடல் இறங்கிக் கரை மிதக்கலாம்

உண்ணா நோன்பிருந்து மரணம் புசித்துப் போகலாம்

உடலில் எண்ணெய் ஊற்றித் தீக்குச்சி உரசிப் பற்றவைத்துக்கொள்ளலாம்

இப்படி வரிசைப்படுத்தினான்

ஒருகணம் வாழ்ந்துப் பார்த்துவிட வேண்டும் என
பொறிதட்ட வரிசை இப்படி மாறியது

கயிற்றில் குழந்தைப் போல் கொடிகளைக் கட்டி
வீட்டை அலங்கரித்தான்

போகும் ரயிலுக்குக் கை அசைத்துவிட்டு
தண்டவாளத்தை முத்தமிட்டான்

விஷமாத்திரைகள் என்று தாளில் எழுதி
ரப்பரால் அழித்து ஊதித்தள்ளினான்

ஒரு கையில் பறவையும் மறு கையில் வானமுமாக
பச்சைக்குத்திக்கொண்டான்

மலை மீது ஏறிக் காட்சிகள் பார்த்துக் கண்களுக்குள் சேமித்தான்

வானத்துக்கும் அவனுக்கும் இடையில் போன பறவையை
எட்டிப் பிடிக்கப் பார்த்தான்

நீச்சல் கற்றுக்கொண்டு நீந்தி நீந்திக் கடலோடு உரையாடினான்

அலைகளோடு அலையானான்

எல்லா இடங்களிலும் எல்லா வகை உணவுகளையும்
ரசித்து ருசித்துச் சாப்பிட்டான்

எண்ணெய் ஊற்றித் தீக்குச்சி உரசி அழகான விளக்கேற்றி

எழுத அருகில் சில தாள்களை வைத்தான்

அசையும் சுடரின் தாளலயத்துக்கேற்ப
இருத்தல் பற்றி எழுதத் தொடங்கினான்

-குங்குமம்(20.7.2018)இதழில் வெளியானது.-

ஓடி ஓடி

ஓடி ஓடி
என்னைப் பிடித்தேன்
பிறகு விடுவித்தேன்
ஓடிப்போகட்டும் என்று
 
 

யோசனைக்கூடம்

கேள்விகள் கேட்டால்
அடைக்கிறீர்கள்
பதில்கள் சொல்லாமல்
தவிர்க்கிறீர்கள்
அவர்களுக்கு
அது சிறையல்ல
யோசனைக்கூடம்
மேலும் கேள்விகளோடு
வருவார்கள்
உங்களைக் கிழிக்க

இடையில்

பிடிபடாத மெளனம்
பிடிபடும் சொற்கள்
இடையில் இருக்கிறது
எழுத வேண்டிய கதை

தூரிகை பாவம்

குழந்தை கை அசைவின் 
தூரிகை பாவத்தில்
பிரபஞ்சத்திற்கு 
கிடைக்கிறது ஓவியம் 

நாங்கள் கூழாங்கற்கள்

மலைப்பிரசங்கம் செய்தவர்கள்
மலையை 
அபகரித்துக்கொண்டு 
போய் விட்டார்கள்
நாங்கள் கூழாங்கற்கள்
பொறுக்கியபடியே
வீடு திரும்பிக்கொண்டிருக்கிறோம்

அலைகளோடு

கடலருகே அமர்ந்து
எழுதிக்கொண்டிருந்தேன்
ஒரு கதாபாத்திரம்
ஓடிப்போய்
அலைகளோடு விளையாடி விட்டு
கதைக்குத் திரும்பி விட்டது

பழைய கடிதங்கள்

முன் போல்
அப்பாவால்
நீண்ட கடிதம்
எழுத முடிவதில்லை
கை நடுங்குகிறது
அவரின் பழைய கடிதங்களை
இந்தத் தேதியிட்டு
படித்துக்கொள்கிறேன்

உயிர்

ஏங்க அடிக்கிறீங்க?

ஏய்யா அடிக்கற?

எதுக்குடா அடிக்கற?

உயிர் பிரிந்திருந்தது.

உங்களைக் கொல்லவேண்டும்

 #bansterlite #savethoothukudi #kumarteastall #conversationwithafriend

அதுவாகச் சரியாகிவிடும் என்றார்
மெதுவாக

இந்த மனோபாவம்தான்
நம்மைக் கொன்றுகொண்டிருக்கிறது என்றேன்

சத்தம் குறைத்துப் பேசச் சொன்னார்

உங்களைக் கொல்லவேண்டும்
போலிருக்கிறது
சைகையால் சொன்னேன்

மீதித் டீயைக் குடிக்காமல்
எழுந்து போய்விட்டார்

துக்கத்தை
விழுங்கிக்கொண்டிருந்தேன்
தேநீரைக்குடித்து

- ராஜா சந்திரசேகர்

#bansterlite #savethoothukudi #kumarteastall #conversationwithafriendஅதுவாகச் சரியாகிவிடு