பசியின் குரல்

சாலையோரம்

படுத்துக்கிடப்பவன்

கொசுக்களோடு போராடுகிறான்

 புரண்டு படுக்கிறான்

 விழித்திருக்கும் பசிக்குப்

பதில் சொல்ல முடியாமல்

தவிக்கிறான்

 எனக்கு

யாருமே இல்லயா

குரல்  உள்ளிருந்து வருகிறது

 நானிருக்கிறேன்

எனச்சொல்லி

கண்ணீர் வழிகிறது

 துடைத்தபடியே

எழுகிறான்

பாதி பீடியைப்

பற்ற வைக்கிறான்

பீடியின் புகையோடு

கலக்கிறது

துயரப் புன்னகை

போலீஸ் ஜீப்

அருகில் வந்து

நிற்கிறது

அவனைக் கேள்விகளால்

குடைகிறார்கள்

பசியின் குரலில் சொல்கிறான்

அய்யா என்ன

இப்படியே விட்டுட்டுப்

போனா போங்க

இல்ல கூப்பிட்டுப்போயி

உள்ளப் போடுங்க

வேலத் தேடி

பட்டணம் வந்தேன்

நான் தொலையறதுக்குள்ள

கிடைச்சிடும் நம்பறேன்

நாளைக்கு ஒரு எடத்துல

வரச்சொல்லி இருக்காங்கா

 அவனைப் பார்க்கிறார்

இன்னும் சில நாட்களில்

ஓய்வு பெறப்போகிற போலீஸ்காரர்

குறுக்கும் நெடுக்கும்

சிந்தனைகள் ஓட

போகலாம் என

டிரைவரிடம் சொல்கிறார்

 மெல்லப் போகும்

ஜீப்பைப் பார்த்து

எதிர் திசையில் நடக்கிறான்

 எனக்கு

யாருமே இல்லையா

சத்தம் போட்டுச் சொல்கிறான்

இப்போது

கண்ணீர் இல்லை

 நகரின் மெளனத்தை

அவன் குரல் அசைக்கிறது

 

 

மலை ஏறி இறங்குபவர்

மலை ஏறி இறங்கும்

ஒருவரை எனக்குத் தெரியும்

 

ஏறக்குறைய

என் வயது இருப்பார்

 

எனக்கு நடக்கவே

சிரமமாக இருக்கிறது

நீங்கள் எப்படி

இத்தனை மலைகள்

ஏறி இறங்குகிறீர்கள் என்றேன்

 

கண்கள் மலைபோல் விரியச் சொன்னார்

 

கால்களின் பாய்ச்சல்

ஏறி இறங்க வைக்கிறது

மலை வழிக்காட்சிகள்

களைப்பைப் போக்கும் மருந்துகள் என்றார்

 

பிறகு பல காலம் அவரைப்

பார்க்கவில்லை

 

ஒருநாள்

காணக்கிடைந்தார்

 

வயோதிகம் ஒட்டடைப்போல்

அவர் மேல் படிந்து கிடந்தது

 

மலை ஏறி இறங்குவது

குறைந்துவிட்டது என்றார்

 

தேநீர் அருந்தினோம்

உரையாடலுக்குத் தேநீரும்

தேநீருக்கு உரையாடலும் என

நீண்டது

 

கடைசியாக ஒரே ஒருமுறை

மலை ஏறுவேன்

இறங்கமாட்டேன்

குதித்துவிடுவேன்

எனச் சொல்லியபடியே

போய்விட்டார்

 

அதுதான் நான் அவரை

கடைசியாகப் பார்த்தது

அதன் பிறகு பார்க்கவில்லை

 

அவர் சொல்லிப்போனது

அடிக்கடி நினைவில் வந்து

துயரம் தரும்

உடல் நடுங்கும்

 

அவரை இன்னொரு முறை

பார்க்க வேண்டும்

என்று அப்போது தோன்றும்

 

 

 

 

சிறுமி

 புறப்படப் போகிறது பேருந்து

பேருந்தில் தன் பிறந்த நாள் சாக்லெட் கொடுக்கிறாள் சிறுமி

வாய் திறந்த டப்பாவிலிருந்து

ஒவ்வொருவரும் எடுத்துக்கொள்கின்றனர்

கொஞ்சம் பூவை எடுத்து

சிறுமியின் தலையில் வைத்து

வாழ்த்துகிறாள்

ஜன்னலோர இருக்கையில்

அமர்ந்திருக்கும் பூக்காரம்மா

அன்பின் நறுமணம்

பரவுகிறது பேருந்தில்

முன்னேறிய சிறுமி

ஒரு சாக்லெட்டைப் பிரித்து எடுத்து

ஓட்டுநருக்கு ஊட்டுகிறாள்

பாப்பா இவ்வளவு சாக்லெட் வாங்க

காசு இருந்துதா

யாரு வாங்கிக்கொடுத்தா

எங்க அப்பாதான்

எனச்சொல்லி ஓட்டுநரைக்

கட்டிப் பிடிக்கிறாள்

அவர் கண்களைத் துடைத்துக்கொள்கிறார்

வண்டிய எடுங்கப்பா நேரமாகுது

சிறுமி ஆணையிட

நடத்துநர் விசில் அடித்து

அதை ஆமோதிக்க

ஒரு இளவரசியின்

பிறந்த நாள் ஊற்சாகத்தைச் சுமந்துகொண்டு

புறப்படுகிறது பேருந்து

மெழுகுவத்தி அணையும் வரை...

 மெழுகுவத்தி 

அணையும் வரை

காத்திருந்து

இருளுக்கு

நன்றி சொல்லிவிட்டுப்

போக வேண்டும் என்றார்

நானும் வரவா என்றேன்

ஆழமாகப் பார்த்தார்

பிறகு கேட்டார்

எதற்கு

உங்கள் எண்ணம் பாய்ச்சும்

வெளிச்சத்தில்

என் இருளைப்

போக்கிக்கொண்டே

வரவேண்டும் என்றேன்

எதுவும் பேசாமல் 

அவர் முன்னால் போகப்

பின் தொடர்ந்தேன்

சுவரில் ஆடும் நிழல்

மழை நின்றபாடில்லை

மனதிலும் மின்னல் வெட்டியது

குற்ற உணர்வுகள் மேலெழும்பி வந்தன

மின்விசிறியை நிறுத்தினான்

புழுக்கம் குறைந்தபாடில்லை

இளைப்பாறும் தனிமை

இப்போது பாரமாகத் தெரிந்தது

அது பயத்தின் கதவுகளைத்

திறந்துவிட்டது

அங்குமிங்கும் நடந்தான்

கேள்விகளை

அமைதிப்படுத்த வேண்டும்.

தன்னைத் துன்புறுத்தாத நிம்மதி

அவனுக்குத் தேவைப்பட்டது

அது விடுபடல்

விடுதலை

அல்லது அதுபோல்

மின்விசிறியிலிருந்து

ஒரு ஓவியம் கசிந்து தொங்குவதுபோல்

அவன் நிழல்

சுவரில் ஆடிக்கொண்டிருந்தது

செல்ஃபி

மழையில் நனைந்து போகிறவரை

காரில் அமர்ந்திருப்பவர்

படம் எடுக்கிறார்

நனையும் முதுமை என்று

தலைப்பிட்டு

அதை இன்ஸ்டாகிராமில் போடுகிறார்

மனம் எதையோ

குத்திக் கேட்க

நனைந்து போகிறவர்

அருகில்போய்

காரை நிறுத்துகிறார்

அவரை ஏறிக்கொள்ளச்சொல்கிறார்

கார் நனைந்துவிடும் என்று

அவர் தயக்கம் காட்டுகிறார்

இதழ்கள் விரிய

ஏற்கனவே கார் நனைந்துகொண்டுதான்

இருக்கிறது எனச்சொல்லி

அவரை ஏறவைக்கிறார்

கார் வைப்பரின் சத்தம்

மழையின் இசைபோல் கேட்கிறது

பெரியவர் வீடு நெருங்குகிறது

அவரை இறக்கிவிடும்போது

அவர் கண்களில் இருக்கும்

துளிகளைப் பார்க்கிறார்

பெரியவர் நன்றி சொல்கிறார்

கைகளைப்பற்றி அதைப்பெற்றுக்கொள்கிறார்

அவரோடு ஒரு செல்ஃபி எடுத்துக்கொள்கிறார்

பெரியவர் வேகமாய் வீடு நோக்கிப்போக

சற்றுமுன் போட்ட

போஸ்ட்டை டெலிட் செய்கிறார்

புதிய படத்தைப்போட்டு

அதற்கு ஒரு தலைப்பிடுகிறார்

மழையும் நட்பும்

சித்திரம்

 மனதில்

தங்கிப்போயிருந்த

சித்திரத்தை

மறதி

கொஞ்சம் கொஞ்சமாய்

அழித்துக்கொண்டே வர

தப்பித்த

எஞ்சிய கோடுகளை

நினைவுகள் சேர்த்து

வேறொரு

சித்திரமாக்கப் பார்க்கிறது