ஒரு பகல் நேரத்தில்

1-

முழு கடலையும்

மறைக்கிறான்

சுண்டல் விற்கும் சிறுவன்

2-

நதி கண்களில்

வழிகிறது

மணல் லாரிகளில்

நீந்துகின்றன மீனகள்

3-

எனது காட்சி

இன்னும் வரவில்லை

திரை இறக்குபவனை

பதட்டத்துடன் பார்க்கிறேன்

4-

இது ஒரிஜினல் ரத்த்த்தில்

வரைந்த ஓவியம்

இதற்கு ரத்தம் தந்தவர்

பக்கத்தில்

இறந்து கிடக்கிறார் பாருங்கள்

அவரை அடக்கம் செய்யவாவது

இந்த ஓவியத்தை

நீங்கள் வாங்கித்தான்

ஆக வேண்டும்

5-

காட்சிகள் இல்லாத

ஒரு பகல் நேரத்தில்

மிகத்தனியே

குலுங்கி குலுங்கி அழுகிறான்

சர்க்கஸ் கோமாளி

தன் கைகளைத் தட்டியபடி

6-

நூலகம்

பசி மறக்க

புத்தகம்

7-

பாலின் ஏடென

படிந்து கிடக்கிறது மெளனம்

நீக்கி

பருகப் பார்க்கிறேன்

உள் உறைந்த சொற்களை

பார்க்கிறது

சொல்லில் நீந்திய 

மீனை எடுத்து 

வாக்கியத்தில் போட்டேன் 

அது நீந்தி நீந்தி 

மொழியின் பரப்புக்குப் 

போகப் பார்க்கிறது

விடுதலை அடைந்தேன்

தற்கொலை செய்து கொள்ள 

கயிறை வரைந்தேன் 

கயிறை அழித்து 

விடுதலை அடைந்தேன்

கதை சொன்ன போது

கனவு விழித்தபடி 

கதை சொன்ன போது 

நான் உறங்கிக்கொண்டிருந்தேன் 

கனவு உறங்கியபடி 

கதை சொன்ன போது 

நான் விழித்துக்கொண்டிருந்தேன் 

நீளம்

வாக்கியத்தின் நீளத்திற்கு 

போய் வருகிறது ஊஞ்சல் 

ஒவ்வொரு முறை 

போய் வரும் போதும் 

புது புது வாக்கியங்களை 

உருவாக்கிக் கொள்கிறது 

உங்களுக்குத் தெரிகிறதா

1-

அன்பின் சுடர் அசைகிறது

என்று எழுதிய வரியை

நீங்கள் உடனே

அழித்து விடலாம்

உங்களால் ஊதி

அணைக்க முடியாது

2-

வெறும் கண்களை வரைந்து 

கடவுள் பிறந்து விட்டார் 

என்கிறாள் மான்யா

ஒரு கணப் பார்வையில் 

இமைகள் அசைவது 

அவளுக்குத் தெரிகிறது 

எனக்குத் தெரிகிறது 

உங்களுக்குத் தெரிகிறதா 

3-

நெடிதுயர்ந்து

நிற்கிறது மலை

உச்சியில்

என் முகச்சாயல் உள்ள

ஒருவன் நிற்கிறான்

பறவையின் பிரமிப்புடன்

அவனை அடைய வேண்டும்

ஏறிக்கொண்டிருக்கிறேன்
4-
குழந்தை போலிருந்த அவனை

பைத்தியக்காரன் எனச்சொல்லி

கைவிலங்கிட்டு

அழைத்துச் சென்றார்கள்

அவன் சத்தம்போட்டு

சிரித்தபடி சொன்னான்

விலங்குக்கு வெளியே

அவர்கள் பத்திரமாக

இருக்கிறார்கள்

உள்ளே நான்

சுதந்திரமாக இருக்கிறேன்
5-
வழிகாட்டி பலகை

காற்றில் ஆடி ஆடி

திசைகளை

மாற்றிக்கொண்டிருக்கிறது

பயணி நடக்கிறான்

பாடலை முணுமுணுத்தபடி

கண்களால்

வழிகளைத் தொட்டபடி
6-
பெரிதாகப் பேசுகிறீர்களே

கடலின் சேறு

ஒட்டியதுண்டா

உங்கள் மனதில்

7-

பொய்களில்

மறைத்து வைத்திருக்கும்

கத்திகளில்

உண்மையான வன்மம்

இருக்கிறது

8-

வெட்டப்பட்ட கனவிலிருந்து

கசியும் குருதியைத்

துடைக்கிறான் அவன்

இரவின் விரல்களிலும்

துளிகள் ஒட்டிக்கொண்டு

உதிர்ந்து விடாமல்

பேசுகின்றன

வலியின் கதைகளை

9-

உங்கள் மேல்தான்

ஊர்ந்துகொண்டிருக்கிறேன்

காற்றென

ஏதேனும்

தொந்திரவு நிகழுமெனில்

மாறுவேன்

பாம்பென

10-

என்னிடம்

மிச்சமிருப்பதும்

நான்தான்

(குங்குமம் பொங்கல் சிறப்பிதழில்-(20.01.2014) வெளியான கவிதைகள்)

இருளின் வண்ணம்

இரவை அழகாக 

வரைந்து காட்டுகிறது கனவு 

அதற்கு இந்த 

இருளின் வண்ணம் 

இன்னும் பொருந்துகிறது

அழுவதை நிறுத்து

வலியை வரையும்
வண்ணமா கண்ணீர்
அழுவதை நிறுத்து
உன் முகம்
சித்திரமானது போதும் 

தவளைகள் சத்தம்

தவளைகள் சத்தம் 

இரவின் மேல் 

சொற்களை அடுக்குகிறது 

சொற்கள் 

ஒரு  கனவாகி 

சிறகு விரித்து 

பறந்து வந்து 

மனதில் அமர்ந்து 

இளைப்பாறுகிறது 

உணர்ந்தபடி 

உறங்கிக் கொண்டிருக்கிறேன் 

விடிய இன்னும் 

நேரமிருக்கிறது 

என்ன செய்ய

பாரமாகவே உணர்கிறேன் 

என்ன செய்ய 

முதலில் 

மனதில் சுமந்து செல்லும் 

சவப்பெட்டியை 

இறக்கி வையுங்கள்

ஏன் கொன்றீர்கள்

அதுவாக

அமைதியாக

போய்க் கொண்டிருந்தது

அதை ஏன் கொன்றீர்கள்

என்ன கேள்வி இது

விஷப்பாம்பு

விட்டால் கடித்து விடும்

பிறகு மரணம்தான்

அவ்வளவு பயமா

உங்களுக்கு

ஆமாம்

அப்படி என்றால்

முதலில் நீங்கள்

உங்கள் பயத்தைதான்

கொன்றிருக்க வேண்டும்

பாம்பை அல்ல

சித்திரத்திலிருந்து

பழுதடைந்த சித்திரத்திலிருந்து 

கோடுகள் உதிர்கின்றன 

எந்தக் கோட்டிற்கும் 

வரைந்தவரின் பெயர் 

நினைவில் இல்லை

எல்லோரும்

உடையவில்லை 

மிதந்து கொண்டிருக்கிறது 

நீர்க்குமிழி 

பார்க்கும் எல்லோரும் 

உடைந்து கொண்டிருக்கிறார்கள் 

புள்ளியில்

நீ கவனம்
குவித்த புள்ளியில்
மௌனம் பூத்திருந்தது
பறித்துக்கொண்டு
திரும்பி விட்டேன் 

ஒரு மழை நாளில்

ஒரு மழை நாளில்
அழுவது
இதமாக இருக்கிறது.
அது மழை போலவே
நிம்மதி தருவதாகவும்
இருக்கிறது.

மற்றவர்

பொய் பேச வராது
அதனால்
அமைதியாகி விடுவேன்
என்றார் ஒருவர்

என் அமைதி
அப்படி அல்ல
அதுதான் பொய்கள்
தயாரித்து கொடுக்கும்
பின் பேசுவேன்
என்றார் மற்றவர் 

தேநீர் வேளை

தேநீர் வேளையில்

கண்ணீரின் அகதி நான் 

என்ற வரி வந்தது 

தேநீரும் 

உப்புக் கரித்தது

போலிருந்தது

ஆழ்மனதில்

ஆழ்மனதில் 

குத்தி இருந்த 

முள் ஒன்றை 

எடுத்து விட்டேன் 

சொட்டிக் கொண்டிருக்கும் 

குருதியைத்தான் 

நிறுத்த முடியவில்லை