பளபளக்கும் கத்தி

பளபளக்கும் கத்தியை
காலில் வைத்துவிட்டுப் போகிறார்
அப்படியே விட்டிருக்கலாம்
கூப்பிட்டு
கையில் கொடுத்தது
தப்பாய்ப் போயிற்று
குத்திவிட்டுப் போகிறார்

சட்டை

ஸ்டூலில்

ஏறி நின்று

அப்பாவின் சட்டைக்கு

பொத்தான்கள் போடுகிறது குழந்தை

ஒரு பொத்தான்

மாறி விட

சமநிலை மாறுகிறது சட்டை

சரி செய்துகொள்ளச் சொல்கிறாள் அம்மா

சரி என்கிறது குழந்தை

அப்படியே போகிறார் அப்பா

என்னிடம் சொற்கள் இருக்கின்றன

என்னிடம் சொற்கள் இருக்கின்றன
நான் பணக்காரன் என்று
சொன்ன நண்பர் ஒரு தேநீர்
வாங்கித் தரச் சொன்னார்
குடித்து முடித்து
நன்றியுடன் சொன்னார்
என்னிடம் சொற்கள் இருக்கின்றன
நான் ஏழையல்ல என்று

கருப்பு வெள்ளைப் படம்

கருப்பு வெள்ளைப் படம் போலிருந்தது

சுவரில் சாய்த்து வைக்கப்பட்டிருந்த சைக்கிள்

அதற்கு வண்ணம் தீட்டிப் பார்ப்பதற்குள்

வந்து எடுத்துப் போய்விட்டார்

பந்து

மைதானத்தில்

கவனிப்பாறற்று

கிடக்கும் பந்தை

தொலைவாக அமர்ந்திருக்கும் பெரியவர்

கண் அசையாமல் பார்க்கிறார்

தன் பார்வையால்

பந்தைத் தள்ளித்தள்ளி

கொண்டு போய்

கோலில் போட்டுவிட்டு

மெல்ல எழுந்து போகிறார்

வானமும் தனிமையும்

நான் இருக்கும் 

இந்தச் சின்ன அறையை 

உங்கள் கையில் இருக்கும் 

மிகச் சிறிய பென்சிலால் 

மிக மிகக் குறைந்த நேரத்தில் 

நீங்கள் வரைந்து விடலாம்

அது குறித்து 

நீங்கள் பெருமைப்படத் 

தேவையில்லை 

இந்த அறையிலிருக்கும் 

வானமும் தனிமையும்

ஒருபோதும் 

உங்கள் கண்களுக்குத் 

தென்படப் போவதில்லை 

ரயிலில் பாடிய சிறுவன்

ரயிலில் பாடிய சிறுவனை

தம்பி எனக்கூப்பிட்டு

பத்து ரூபாய் கொடுத்தேன்

தம்பி என்று

இன்னொரு முறை

சொல்லச் சொல்லி

கேட்டு விட்டு

பணத்தைக் கொடுத்துப்

போய் விட்டான்

வேறொரு கதை

கதை முடிந்து விட்டதா

நீங்கள் முடித்து விட்டீர்களா

கேட்டார்

அவர் கேள்வியில் தொடங்கிய

வேறொரு கதையை

முடித்த கதையில்

இணைக்கலாமா என

யோசித்துக்கொண்டிருந்தேன்

எங்களுக்குத் தேவை

யாரோ ஒரு பெரியவர்

என் கைப் பிடித்து

அழைத்துப் போகச் சொல்கிறார்

நடுக்கத்துடன்

வழித் தெரியாமல்

தடுமாறி நிற்கும் நான்

அவரிடம்

இதை எப்படிச் சொல்வது

செய்வதறியாது

அவர் கையைப்

பற்றிக் கொள்கிறேன்

இப்போது

எங்களுக்குத் தேவை

சிறு அன்பு

சின்னப் புன்னகை

கொஞ்சம் உணவு

நிறைய நம்பிக்கை

ஒரு பாதை

ஒரே அறையில்தான் இருந்தார்கள்

உண்மை மங்கலாகத் தெரிகிறது
பொய் தெளிவாகத் தெரிகிறது
என்றவரும்

உண்மை தெளிவாகத் தெரிகிறது
பொய் மங்கலாகத் தெரிகிறது
என்றவரும்

உண்மை உண்மையாகத் தெரிகிறது
பொய் பொய்யாகத் தெரிகிறது
என்றவரும்

ஒரே அறையில்தான்
இருந்தார்கள்

நந்தினியின் பொய்கள்

நந்தினியிடம்

ஒரு நாளைக்கு

எத்தனை பொய்கள் சொல்வாய்

என்றேன்

கணக்கில் வைத்துக்கொள்வதில்லை என்றாள்

புன்னகைத்தபடி

புன்னகையும் பொய்யா

என்றேன்

உதட்டைச் சுருக்கி

உற்றுப் பார்த்தாள்

கண்களிலிருக்கும் ஆப்பிள்

கடைக்காரர்
துடைத்து வைத்த ஆப்பிளை
நீண்ட நேரமாகப்
பார்த்த குழந்தை
மெல்லப் போகிறாள்
அவள் கண்களிலிருக்கும் ஆப்பிள்
சுவையாக
நெஞ்சில் இறங்கிக் கொண்டிருக்கிறது

பொம்மையும் குழந்தையும்

குழந்தைக் கேட்ட

பொம்மை வாங்க

காசு இல்லை

பொம்மை மறக்க

வழி நெடுக

கதை சொல்லிக்கொண்டே

வருகிறார் அப்பா

உம் கொட்டுகிறது குழந்தை

கதை முடிந்து

நிம்மதி பெருமூச்சு விட்டு

அப்பா கேட்கிறார்

எப்பிடிம்மா கதை இருந்துது

குழந்தை சொல்கிறது

அப்பா இந்த கதைய

அந்த பொம்மைக்குச் சொல்ல்லாமா

போய் வாங்கிட்டு வரலாமா

பாக்கியவான்கள்

தாளமிட்டு

வானம் பார்த்து

கை குவித்து

ஆடியபடியே

பெரு மழையில் நனையும்

பைத்தியக்காரன்

தன்னை நிறுத்தி

மூச்சிறைக்க

வேடிக்கைப் பார்ப்பவர்களைப்

பார்த்துச் சொன்னான்

என் கண்ணீரைப் பார்ப்பவர்கள்
பாக்கியவான்கள்

பூ விற்கும் சிறுமி

ரயிலில்

பூ விற்கும் சிறுமியிடம்

இந்த ரயில் நீளத்திற்கு

பூ தர முடியுமா

எனக் கேட்டேன்

கால்களுக்கிடையில்

கூடையை

ஆடாமல் வைத்துவிட்டு

கைகளை அகல விரித்து

இவ்வளவு நீளமாவா

எனக் கேட்கிறாள்

அடுத்த நிகழ்ச்சியில்

தற்கொலைகளுக்கு

வருத்தம் தெரிவித்தார்கள்

இனியாவது

வரும்முன் காப்போம் என்று

விவாதத்தை முடித்தார்கள்

அடுத்த நிகழ்ச்சியில்

தொடங்கியது

ஆடல் பாடல்