தேதி
கிழித்ததுபோல்
நாள்
போய்விட்டது
தேங்கிய நினைவுகளில்
காலம் மிதக்கிறது
அமைதியாக
மனம் அலைபாய்வதைப்
பார்த்துக்கொண்டிருந்தேன்
அலைபாய்ந்தபடியே மனம்
மேலும்
அமைதியாக
என்னைப்
பார்த்துக்கொண்டிருந்தது
வண்ணக் கொப்பரையில்
தூரிகை விழுந்து
தற்கொலை
செய்துகொள்வதுபோல்
கனவு வந்தபோது
அவன் அலறி துடித்து
எழுந்தான்
அந்த உணர்வின்
தருணம்தான்
அவனை
ஓவியனாக்கியது
பறவைபோன
தடத்தில்
மிதந்துகொண்டிருந்தன
வார்த்தைகள்
எதுவும்
பிரிந்துபோகாமல்
காற்று
மெல்ல ஊதி ஒன்றாக்கி
என்னிடம்
கொண்டுவந்து
சேர்த்தது
கவனித்து
வரிசையாக்கி
இசைலயத்தோடு
எழுதினேன்
பிறகு
பாடியபோது
அதே
பறவை
ஒரு
கிளை மீதமர்ந்து
கேட்டுக்கொண்டிருந்தது
சுவரில் சாய்ந்து
எங்கேயோ பார்த்து
எதையோ முணுமுணுக்கிறாய்
நான் அதற்குச்
சொற்களை யோசிக்கிறேன்
நீ கேட்டு
முணுமுணுப்பில் பொறுத்திப் பாடுகிறாய்
உயிர் பெறுகிறது
பாடல்
வியப்பு மேலிடக்
கேட்கிறேன்
இந்தப் பாடல்
எங்கிருந்து வந்தது
உன் முணுமுணுப்பிலிருந்தா
இல்லை எனத்
தலையாட்டுகிறாய்
என் சொற்களிலிருந்தா
மறுபடியும்
மறுக்கிறாய்
பிறகு எங்கிருந்து
வந்தது
கண்களைத்
துடைத்துக்கொண்டு
சொல்கிறாய்
துயரத்திலிருந்து
உங்களை எப்போது
விடுதலை செய்யப்போகிறீர்கள்
நினைவுகளில்
அடைபட்டிருக்கிறீர்கள்
கனவுகளில்
சிறைபட்டிருக்கிறீர்கள்
கட்டளைகளுக்குக்
கட்டுப்பட்டிருக்கிறீர்கள்
எதிர்பார்ப்புகளில்
அகப்பட்டிருக்கிறீர்கள்
தேவைகளில்
திணிக்கப்பட்டிருக்கிறீர்கள்
ஆசைகளில்
அடைக்கப்பட்டிருக்கிறீர்கள்
சொல்லிக்கொண்டே
வந்தவர்
சொல்லிக்கொண்டே
போனார்
அவர் சொல்லியது
கேட்டுக்கொண்டே
இருந்தது
உங்களை எப்போது
விடுதலை செய்யப்போகிறீர்கள்
கடவுளின் தோள்மேல்
அமர்ந்திருக்கிறேன்
எனச்சொன்னது
மலைமேல்
அமர்ந்திருந்த குழந்தை
எப்போது
கீழே வருவாய்
குரல் எதிரொலிக்கக் கேட்டேன்
கடவுள் எனக்குக்
கதைச் சொல்லிக்கொண்டிருக்கிறார்
கேட்டு முடித்தவுடன்
வருவேன் என்றது
வந்தபின்
அந்த கதையை எனக்குச் சொல்வாயா
ஆர்வம் கூட கேட்டேன்
கடவுள் எனக்குச் சொன்னக்
கதையைச் சொல்ல மாட்டேன்
நான் மலைக்குச் சொன்னக்
கதையைச் சொல்கிறேன் என்றது