மெளத் ஆர்கன் வாசிக்கும் பெரியவர்

 கைகள் நடுங்க

மெளத் ஆர்கன் வாசித்துக்கொண்டிருந்த

முதியவரின் அருகில் போய்

அமர்ந்தேன்

 

இலைகள்

மிதந்து மிதந்து

அவர் இசை

கேட்டபடி

அருகில் வந்து விழுந்தன

 

மெளத் ஆர்கன்

ஒரு சிறு வாக்கியம் போல்

முன்பின் போய் வந்தது

 

தியானம் போல்

அவர் முடித்து

மெல்ல கண் மூடியபோது

சொன்னேன்

 

உங்கள் இசை

இளமையாக இருக்கிறது

 

கண் திறந்து

புன்னகைத்துச்

சொன்னார்

 

முதுமை இளமை

இசைக்குக் கிடையாது

பிரித்துப்பார்ப்பதெல்லாம்

நாம்தான்

 

 

இயற்கையே...

இயற்கையே

என்னை

உதிரவை

 

அன்பின் மீது

நட்பின் மீது

அழகின் மீது

செயலின் மீது

சிந்தனை மீது

என ஒவ்வொன்றின் மீதும்

ஒவ்வொரு நாளும்

இயற்கையே

என்னை

உதிரவை

 

இலக்கின் மீது

இயக்கம் மீது

பயணம் மீது

பாதை மீது

தேடல் மீது

என ஒவ்வொன்றின் மீதும்

ஒவ்வொரு நாளும்

இயற்கையே

என்னை

உதிரவை

எழுத்தின் மீது

படைப்பின் மீது

இசையின் மீது

இசைவின் மீது

மீட்சி மீது

என ஒவ்வொன்றின் மீதும்

ஒவ்வொரு நாளும்

இயற்கையே

என்னை

உதிரவை

 

புன்னகை மீது

கண்ணீர் மீது

மானுடம் மீது

மனிதம் மீது

என ஒவ்வொன்றின் மீதும்

ஒவ்வொரு நாளும்

இயற்கையே

என்னை

உதிரவை

    

 

 

சுவரில்…

சுவரில்

ஒரு ஆணி அடித்து

அதில் என்னைத்

தொங்கவிட்டேன்

 

ஒருவர்

மேலும் கீழுமாகப்

பார்த்துச் சென்றார்

 

ஒருவர்

ஆணி மனிதர் என்றார்

 

ஒருவர்

தொங்கும் விசித்திரம் என்றார்

 

ஒருவர்

பாவம் தொங்குகிறது என்றார்

 

ஒருவர்

இது இவன் தண்டனைக் காலம் என்றார்

 

ஒருவர்

இவன் நேராகத் தொங்கும் வவ்வால் என்றார்

 

 

ஒருவர்

ஆணியைப் பிடுங்க

முயற்சித்துத் தோற்றுப்போனார்

 

ஒருவர்

இது ஒருவிதமான பைத்தியக்காரத்தனம் என்றார்

 

ஒருவர்

ஐஸ்கிரீம் சாப்பிட்டு

மீதியை மேலே

தடவிவிட்டுச் சிரித்தார்

 

இப்படி

ஓவ்வொருவராகப்

பார்த்தும் கடந்தும் கலைந்தனர்

 

ஒருவர் கூட

வலிக்கிறதா என்று

கேட்கவில்லை

உன் பேரென்ன?

 உன் பேரென்ன?

மறந்துடுச்சு.

எவ்வளவு நேரமா உட்கார்ந்திருக்க?

அதுவும் மறந்துடுச்சு.

உனக்கு என்ன வேணும்?

தெரியல. மறந்துடுச்சு.

உண்மையச் சொல்லு?

சொல்றது உண்மை. மறந்துடுச்சு.

விளையாட்றயா?

இல்ல. எல்லா விளையாட்டும் மறந்துடுச்சு.

நீ யாரு?

மறந்துடுச்சு.

உன் ஞாபகத்துல எதுவும் இல்ல?

இல்ல. எல்லாம் மறந்துடுச்சு.

பட்டாம்பூச்சிய ஏன் பச்சக்குத்தி இருக்க?

ஏன். தெரியல. மறந்துடுச்சு.

அம்மா…

இப்ப நான் உன்ன அடிச்சேன். அம்மான்னு கத்தன. அது மட்டும் எப்படி

மறந்து போவாம இருந்துது?

அது உங்க அடியால வந்த அம்மா இல்ல. 

விபத்துல அம்மா இறந்தப்ப உயிர கிழிச்சிட்டு ஓடிவந்த அம்மா. 

பட்டாம்பூச்சி போல அம்மா பறந்து போயிட்டாங்க.

 

 

முறிந்த காதல்

முறிந்த காதலை

எழுதிப் பார்க்கிறான்

கூடிவரவில்லை

சொற்கள்

உடைந்து போகிறான்

குடிக்க வேண்டாம்

முடிவோடு

நடை மறந்து

நடந்து போகிறான்

சாலையோர பூவிலிருந்து

தேனெடுத்த பட்டாம்பூச்சி

அவனை ஒரு வட்டமடித்துவிட்டுப் போகிறது

புன்னகை சுரக்க

சொற்கள் ஓடி வர

மனதில் எழுதுகிறான்

முறிந்த காதலில்

கசியும் அன்பைப்

பருகுவது

மகாபோதை

சாவிகள்

சையத் அலி

அவர் பெயர்

 

அவர் இன்ஷா அல்லா

சொல்லும்போது

இசைகேட்பது போலிருக்கும்

 

டூப்ளிகேட் சாவி

செய்வதில் நிபுணர்

 

அவர் விரல்களில்

சாவி சிற்பமாகும்

 

குழந்தைபோல்

சொன்னதைக் கேட்கும்

 

வலியின்றிப் பூட்டுகள்

வாய் திறக்கும்

 

அடிக்கடி சுருட்டுப் பிடிப்பார்

சுருட்டின் புகை வளையங்கள்

காற்றில் சித்திரங்களாகிப் பறக்கும்

அப்போது ஏதாவது சொல்லுவார்

 

அவர் எளிய வார்த்தைகள்

சாவிபோல் எண்ணங்களைத் திறக்கும்

 

நான் எதுவும்

அவரிடம் சாவி போட்டதில்லை

ஆனாலும் பழக்கம்

அடிக்கடி பேசுவதுண்டு

 

ஒரு தேநீர் சந்திப்பில்

அவரிடம் கேட்டேன்

 

மனதின் மர்மத்தைத் திறக்க

ஏதேனும் சாவி இருக்கிறதா

 

சுருட்டின் புகை

அதிர்ந்து பறக்கச் சிரித்தார்

பிறகு சொன்னார்

 

மனது திறந்தேதான் இருக்கிறது

மர்மம்தான்

நம் கண்களுக்குப் புலப்படாமல்

மாறிக்கொண்டே இருக்கிறது

 

நான் எழுதிக்கொண்டிருந்தபோது

நான் எழுதிக்கொண்டிருந்தபோது

ஒரு பூனை தாவிக்குதித்து ஓடியது

மழை எட்டிப்பார்த்தது

சுவர்க் கடிகாரம் ஒழுங்குடன் ஒலித்தது

தூரத்து டீவியிலிருந்து குரல்கள்

படிக்கட்டில் யாரோ

வேகமாக ஓடினார்

ஜன்னல் திரைச்சீலை நடனமிட்டது

மேஜையை ஒரு எறும்பு

தன் ஊர்தலில் அளந்தது

பூச்சியை விழுங்கிய பல்லி

மெல்ல உள்ளே தள்ளியது

பசி வேண்டுகோள் வைத்தது

காலிங்பெல்லை யாரோ அடித்தார்கள்

நான் நிதானமாய் எழுந்து போய்

கதவைத் திறந்தேன்

அவர் வேகமாக உள்ளே வந்து

எழுத்துக்குள்

உணவை வைத்துச் சென்றார்

-         ராஜா சந்திரசேகர்