செல்ஃபி

மழையில் நனைந்து போகிறவரை

காரில் அமர்ந்திருப்பவர்

படம் எடுக்கிறார்

நனையும் முதுமை என்று

தலைப்பிட்டு

அதை இன்ஸ்டாகிராமில் போடுகிறார்

மனம் எதையோ

குத்திக் கேட்க

நனைந்து போகிறவர்

அருகில்போய்

காரை நிறுத்துகிறார்

அவரை ஏறிக்கொள்ளச்சொல்கிறார்

கார் நனைந்துவிடும் என்று

அவர் தயக்கம் காட்டுகிறார்

இதழ்கள் விரிய

ஏற்கனவே கார் நனைந்துகொண்டுதான்

இருக்கிறது எனச்சொல்லி

அவரை ஏறவைக்கிறார்

கார் வைப்பரின் சத்தம்

மழையின் இசைபோல் கேட்கிறது

பெரியவர் வீடு நெருங்குகிறது

அவரை இறக்கிவிடும்போது

அவர் கண்களில் இருக்கும்

துளிகளைப் பார்க்கிறார்

பெரியவர் நன்றி சொல்கிறார்

கைகளைப்பற்றி அதைப்பெற்றுக்கொள்கிறார்

அவரோடு ஒரு செல்ஃபி எடுத்துக்கொள்கிறார்

பெரியவர் வேகமாய் வீடு நோக்கிப்போக

சற்றுமுன் போட்ட

போஸ்ட்டை டெலிட் செய்கிறார்

புதிய படத்தைப்போட்டு

அதற்கு ஒரு தலைப்பிடுகிறார்

மழையும் நட்பும்

சித்திரம்

 மனதில்

தங்கிப்போயிருந்த

சித்திரத்தை

மறதி

கொஞ்சம் கொஞ்சமாய்

அழித்துக்கொண்டே வர

தப்பித்த

எஞ்சிய கோடுகளை

நினைவுகள் சேர்த்து

வேறொரு

சித்திரமாக்கப் பார்க்கிறது

 

தெரியுமா உங்களுக்கு

நீங்கள் ஓட நினைத்த தூரத்தை

அவர்கள் ஓடி முடித்துவிட்டார்கள்

தெரியுமா உங்களுக்கு

நீங்கள் வரைய நினைத்த ஓவியத்தை

அவர்கள் வரைந்து பார்த்துவிட்டார்கள்

தெரியுமா உங்களுக்கு

நீங்கள் எழுத நினைத்த கதையை

அவர்கள் எழுதிப் பிரசுரித்துவிட்டார்கள்

தெரியுமா உங்களுக்கு

 

நீங்கள் களைப்பில்

இளைப்பாறிய நேரத்தில்

அவர்கள் முனைப்பில்

வென்றுவிட்டார்கள்

தெரியுமா உங்களுக்கு

 

நீங்கள் உறக்கத்தில்

இழந்த வாய்ப்புகளை

அவர்கள் விழிப்பில் வென்றுவிட்டார்கள்

தெரியுமா உங்களுக்கு

 

நீங்கள் காலம் கைகொடுக்கும் என்று

காத்திருந்த நேரத்தில்

அவர்கள் காலத்தோடு கைகோர்த்து

விரைந்துவிட்டார்கள்

தெரியுமா உங்களுக்கு

இருள் பேசுகிறேன்

இருளிலிருந்து

இருள்

பேசுகிறேன்

உங்களை என்னால்

பார்க்கமுடிகிறது

உங்கள் கண்ணீரில் வழியும்

சொற்கள் என் காதுகளை

வந்தடைகின்றன

அது துயரம் தருகிறது

இது வடிவதற்குள்

வேறுவிதமாக மாறிவிடுகிறீர்கள்

இருளில்

நீங்கள் செய்யும்

அனுமதிக்க முடியாத

விஷயங்களும்

மன்னிக்கமுடியாத

குற்றங்களும்

நிறைய

வெளியே

வெள்ளை மனதுக்காரராகக்

உங்களைக் காட்டிக்கொள்வது

குரூரமான நாடகக் காட்சிகளைப்போல்

இருக்கின்றன

இப்படி ஊமை இருள் நான்

உணர்வது எவ்வளவோ

ஒரு நாள்

ஒரு நண்பர்

ஒரு கோரிக்கை வைத்தார்

அது முடியாது என்றேன்

இது உங்களுக்கும்

தெரிய வேண்டும

இருளே

நீ என் மன இருளோடு

பேசவேண்டும்

என்பதுதான் அது

புன்னகையுடன்

நிராகரித்துவிட்டேன்

கூடுதல் கோபத்தோடு

என்னை மிதித்துப்

போனார்

பிடித்த சிகிரெட்டைக்

கீழே போட்டு

நசுக்கினார்

பூட்ஸ் கால்களால்

மிதித்து சத்தம்

எழுப்பியபடி கடந்தார்

இது

இருளின் வலி அல்ல

உண்மையின் வலி

தீராத வலி

வேறென்ன சொல்ல

உங்களுக்கு

ஒரே ஒரு கோரிக்கை

மன இருளிலிருந்து

வெளியே வரப்பாருங்கள்

அதை

உண்மையாக

அடையப் பாருங்கள்

உங்கள் கண்களில்

மன இருள் இல்லாத

வெளிச்சத்தை

நான் பார்க்கும்போது

நிகழலாம்

நம் உரையாடல்

See insights and ads

Boost post

Like

Comment

Send

Share

காலம் மிதக்கிறது

 தேதி கிழித்ததுபோல்

நாள் போய்விட்டது

தேங்கிய நினைவுகளில்

காலம் மிதக்கிறது

உணவே

 உணவே

அருகில் வராதே

பசியோடு

உரையாட வேண்டும்

அமைதி

 அமைதியாக

மனம் அலைபாய்வதைப்

பார்த்துக்கொண்டிருந்தேன்

அலைபாய்ந்தபடியே மனம்

மேலும் அமைதியாக

என்னைப் பார்த்துக்கொண்டிருந்தது

உணர்வின் தருணம்

 வண்ணக் கொப்பரையில்

தூரிகை விழுந்து

தற்கொலை

செய்துகொள்வதுபோல்

கனவு வந்தபோது

அவன் அலறி துடித்து

எழுந்தான்

அந்த உணர்வின்

தருணம்தான்

அவனை

ஓவியனாக்கியது

பறவையின் பாடல்

பறவைபோன தடத்தில்

மிதந்துகொண்டிருந்தன வார்த்தைகள்

 

எதுவும் பிரிந்துபோகாமல்

காற்று மெல்ல ஊதி ஒன்றாக்கி

என்னிடம்

கொண்டுவந்து சேர்த்தது

 

கவனித்து வரிசையாக்கி

இசைலயத்தோடு எழுதினேன்

 

பிறகு பாடியபோது

அதே பறவை

ஒரு கிளை மீதமர்ந்து

கேட்டுக்கொண்டிருந்தது