அம்மாவும் அம்மாவும்

அம்மா என நினைத்து

வேறு ஒரு பெண்ணின்

கையைப் பிடித்துப்போகிறது குழந்தை

அந்தப் பெண்ணும்

அதில் நெகிழ்ந்து

திரும்பிப் பார்த்துப்போகிறாள்

பின்னால்

வேடிக்கை பார்த்தபடி

வருகிறாள் அம்மா

அது அம்மா இல்லை

எனத்தெரிய

தன்னை விடுவித்துக்கொண்டு

அம்மாவிடம்

ஓடி வருகிறது குழந்தை

நன்றி சொல்லிப் போகிறாள் அம்மா

குழந்தை கையசைக்க

பிஞ்சு விரல்களின்

அன்பின் பிசுபிசுப்பைக்  

கையில் உணர

கண்களைத் துடைத்துக்கொண்டு

சிரிக்கப்பார்க்கிறாள்

சமீபத்தில்

குழந்தையை இழந்த

அந்தத் தாய்

ஓவியப் பிரபஞ்சம்

 உணரும் அமைதியை

ஓவியமாக்க முடியுமா

வேண்டாம்

சத்தமாகிவிடும்

 

**

ஓவியன் சொன்னான்

நான் கோடுகளை

ஒழுங்குபடுத்துகிறேன்

நீங்கள்

ஓவியமென்று சொல்கிறீர்கள்

 

**

வண்ணங்களுக்கும்

தூரிகைக்கும் இடையில்

வராமல் போய்விடுகின்றன

பல ஓவியங்கள்

 

**

நான் வரைந்தது

மிகப்பெரிய பூஜ்யம்

பிரபஞ்சம் என்று

கைதட்டி ரசிக்கிறீர்கள்

 

**

வண்ணங்களில் கோப்பையைத்

தட்டிவிட்டுத்

தாண்டிப்போனது பூனை

அழிக்காமல்

பார்த்துக்கொண்டிருந்தேன்

இதுபோல் என்னால்

வரைய முடியாது

 

**

கண்ணீரை

அன்பால்

வரைந்துபார்த்தேன்

புன்னகை கிடைத்தது

 

**

தூரிகையின் காதுகளுக்கு

ஓவியம் பேசுவது

கேட்கும்                                                      

  - ஆனந்த விகடன்(8.11.23)இதழில் வெளியானது -

 

புன்னகை

நன்றியைச் சொல்கிறது புன்னகை

நட்பைச் சொல்கிறது புன்னகை

காதலைச் சொல்கிறது புன்னகை

கனிவைச் சொல்கிறது புன்னகை

துயரத்தைச் சொல்கிறது புன்னகை

துடிப்பைச் சொல்கிறது புன்னகை

நெருக்கத்தைச் சொல்கிறது புன்னகை

நினைக்கச் சொல்கிறது புன்னகை

கவனிக்கச் சொல்கிறது புன்னகை

கடக்கச் சொல்கிறது புன்னகை

ஈர்ப்பைச் சொல்கிறது புன்னகை

இருப்பைச் சொல்கிறது புன்னகை

உயிர்க்கச் சொல்கிறது புன்னகை

உதவச் சொல்கிறது புன்னகை

இணையச் சொல்கிறது புன்னகை

இயங்கச் சொல்கிறது புன்னகை

கவிதையைச் சொல்கிறது புன்னகை

எழுதச் சொல்கிறது புன்னகை

தினம் தினம் ஏதேதோ

சொல்லிச் செல்கிறது புன்னகை

 

வணங்குதல்

 தற்கொலைக்கு

மலையுச்சிக்கு வந்தவன்

காட்சிகளைப் பார்த்து வியக்கிறான்

 

தலை உரசிப்போகும்

பறவைக்கு  கையசைக்கிறான்

 

காலடியில் கிடக்கும்

கற்களை எடுத்து முத்தமிடுகிறான்

 

அமர்கிறான்

 

கண்மூடித் தியானிக்கிறான்

 

வேண்டாத எண்ணங்கள்

ஒவ்வொன்றையும் அழிக்கிறான்

 

தற்கொலை எண்ணம்

அதில் உயிரிழக்கிறது

 

மலையின் பிரமாண்டம்

அவனுக்கு வாழ்தலில்

விசாலத்தைச் சொல்கிறது

 

மலையை வணங்குகிறான்

 

அவன் நன்றியின்

கண்ணீர்த்துளி

மலை உடம்பில் விழுகிறது

அது அசைந்து

ஆசிர்வதுப்பது போலிருக்கிறது

 

மலையிலிருந்து

அருவி இறங்கிவருவதுபோல்

மெல்ல இறங்கிப் போகிறான்

 

பந்து

அநாதையான பந்து

பேருந்துக்குள்

உருண்டோடுகிறது

பெரியவர் காலடியைத் தொடுகிறது

 

அந்த மஞ்சள் நிறப் பந்தை எடுத்து

வேட்டியால் துடைத்து

பின்னால் அமர்ந்திருக்கும் குழந்தையிடம் தருகிறார்

 

வாங்கிக்கொண்டு

அழுகையை நிறுத்துகிறது

 

பிறகு வேகமாக எறிகிறது

 

ஜன்னல்தாண்டி பந்து

வெளியே போய்விடுகிறது

 

பேருந்து ஒரு வளைவில் திரும்பி மறைகிறது

 

சாலை விளிம்பில்

ஆடு மேய்க்கும் சிறுமியிடம்

கிடைக்கிறது பந்து

 

பந்தை முத்தமிட்டுத்

தூக்கிப்போட்டு

விளையாடுகிறாள்

அவள் சிரிப்பில்

புற்கள் அசைகின்றன

ஆடுகள் திரும்புகின்றன

 

வானிலிருந்து

சொர்க்கம் வருவதுபோல்

அவள் கைக்குத் திரும்புகிறது பந்து

 

இந்தக் காட்சி

சூரிய ஒளியில்

திரைச்சீலையில்

அசைந்தாடும்

சித்திரம்போல் தெரிகிறது

மெளத் ஆர்கன் வாசிக்கும் பெரியவர்

 கைகள் நடுங்க

மெளத் ஆர்கன் வாசித்துக்கொண்டிருந்த

முதியவரின் அருகில் போய்

அமர்ந்தேன்

 

இலைகள்

மிதந்து மிதந்து

அவர் இசை

கேட்டபடி

அருகில் வந்து விழுந்தன

 

மெளத் ஆர்கன்

ஒரு சிறு வாக்கியம் போல்

முன்பின் போய் வந்தது

 

தியானம் போல்

அவர் முடித்து

மெல்ல கண் மூடியபோது

சொன்னேன்

 

உங்கள் இசை

இளமையாக இருக்கிறது

 

கண் திறந்து

புன்னகைத்துச்

சொன்னார்

 

முதுமை இளமை

இசைக்குக் கிடையாது

பிரித்துப்பார்ப்பதெல்லாம்

நாம்தான்

 

 

இயற்கையே...

இயற்கையே

என்னை

உதிரவை

 

அன்பின் மீது

நட்பின் மீது

அழகின் மீது

செயலின் மீது

சிந்தனை மீது

என ஒவ்வொன்றின் மீதும்

ஒவ்வொரு நாளும்

இயற்கையே

என்னை

உதிரவை

 

இலக்கின் மீது

இயக்கம் மீது

பயணம் மீது

பாதை மீது

தேடல் மீது

என ஒவ்வொன்றின் மீதும்

ஒவ்வொரு நாளும்

இயற்கையே

என்னை

உதிரவை

எழுத்தின் மீது

படைப்பின் மீது

இசையின் மீது

இசைவின் மீது

மீட்சி மீது

என ஒவ்வொன்றின் மீதும்

ஒவ்வொரு நாளும்

இயற்கையே

என்னை

உதிரவை

 

புன்னகை மீது

கண்ணீர் மீது

மானுடம் மீது

மனிதம் மீது

என ஒவ்வொன்றின் மீதும்

ஒவ்வொரு நாளும்

இயற்கையே

என்னை

உதிரவை

    

 

 

சுவரில்…

சுவரில்

ஒரு ஆணி அடித்து

அதில் என்னைத்

தொங்கவிட்டேன்

 

ஒருவர்

மேலும் கீழுமாகப்

பார்த்துச் சென்றார்

 

ஒருவர்

ஆணி மனிதர் என்றார்

 

ஒருவர்

தொங்கும் விசித்திரம் என்றார்

 

ஒருவர்

பாவம் தொங்குகிறது என்றார்

 

ஒருவர்

இது இவன் தண்டனைக் காலம் என்றார்

 

ஒருவர்

இவன் நேராகத் தொங்கும் வவ்வால் என்றார்

 

 

ஒருவர்

ஆணியைப் பிடுங்க

முயற்சித்துத் தோற்றுப்போனார்

 

ஒருவர்

இது ஒருவிதமான பைத்தியக்காரத்தனம் என்றார்

 

ஒருவர்

ஐஸ்கிரீம் சாப்பிட்டு

மீதியை மேலே

தடவிவிட்டுச் சிரித்தார்

 

இப்படி

ஓவ்வொருவராகப்

பார்த்தும் கடந்தும் கலைந்தனர்

 

ஒருவர் கூட

வலிக்கிறதா என்று

கேட்கவில்லை

உன் பேரென்ன?

 உன் பேரென்ன?

மறந்துடுச்சு.

எவ்வளவு நேரமா உட்கார்ந்திருக்க?

அதுவும் மறந்துடுச்சு.

உனக்கு என்ன வேணும்?

தெரியல. மறந்துடுச்சு.

உண்மையச் சொல்லு?

சொல்றது உண்மை. மறந்துடுச்சு.

விளையாட்றயா?

இல்ல. எல்லா விளையாட்டும் மறந்துடுச்சு.

நீ யாரு?

மறந்துடுச்சு.

உன் ஞாபகத்துல எதுவும் இல்ல?

இல்ல. எல்லாம் மறந்துடுச்சு.

பட்டாம்பூச்சிய ஏன் பச்சக்குத்தி இருக்க?

ஏன். தெரியல. மறந்துடுச்சு.

அம்மா…

இப்ப நான் உன்ன அடிச்சேன். அம்மான்னு கத்தன. அது மட்டும் எப்படி

மறந்து போவாம இருந்துது?

அது உங்க அடியால வந்த அம்மா இல்ல. 

விபத்துல அம்மா இறந்தப்ப உயிர கிழிச்சிட்டு ஓடிவந்த அம்மா. 

பட்டாம்பூச்சி போல அம்மா பறந்து போயிட்டாங்க.

 

 

முறிந்த காதல்

முறிந்த காதலை

எழுதிப் பார்க்கிறான்

கூடிவரவில்லை

சொற்கள்

உடைந்து போகிறான்

குடிக்க வேண்டாம்

முடிவோடு

நடை மறந்து

நடந்து போகிறான்

சாலையோர பூவிலிருந்து

தேனெடுத்த பட்டாம்பூச்சி

அவனை ஒரு வட்டமடித்துவிட்டுப் போகிறது

புன்னகை சுரக்க

சொற்கள் ஓடி வர

மனதில் எழுதுகிறான்

முறிந்த காதலில்

கசியும் அன்பைப்

பருகுவது

மகாபோதை