164-
மை இருட்டில்
மெய் இருட்டை எழுத
போனது
பொய் இருட்டு
165-
இல்லாதது எதுவும்
இருப்பதில்லை
நுரைத்த வார்த்தைகளை
துப்பிவிட்டு நடந்தேன்
எச்சில் பொய்களுடன்
166-
காற்றை
உளியால்
செதுக்கும் போதெல்லாம்
உதிர்கிறது இசை
சிலையென
167-
மரணத்தை சிறிதளவு
ஒரு மாத்திரையைப் போல
விழுங்கிவிட்டுப் படுத்தேன்
நன்றாகத் தூக்கம் வந்தது
//165-
ReplyDeleteஇல்லாதது எதுவும்
இருப்பதில்லை
நுரைத்த வார்த்தைகளை
துப்பிவிட்டு நடந்தேன்
எச்சில் பொய்களுடன்
166-
காற்றை
உளியால்
செதுக்கும் போதெல்லாம்
உதிர்கிறது இசை
சிலையென
167-
மரணத்தை சிறிதளவு
ஒரு மாத்திரையைப் போல
விழுங்கிவிட்டுப் படுத்தேன்
நன்றாகத் தூக்கம் வந்தது //
எல்லா கவிதைகளும் நல்லா இருக்குங்க... மேலுள்ள மூன்றும் மிகப்பிடித்தது எனக்கு...
ஆழ்ந்த பொருள்... சின்ன சின்ன வார்த்தைகள் சேர்த்து, பெரிய பெரிய பொருள் கொடுத்திருக்கிறீர்கள்...
நன்று நண்பரே....
நன்றி கவிநா.
ReplyDelete166................simply superb.
ReplyDelete