நான் இல்லாத போது
பார்க்க வந்தவர்கள்
என் பெயரின் மேல்
நிறங்களைப் பூசி
சென்றனர்
ஒரு வண்ணத்தில்
அன்பு இருந்தது
ஒரு வண்ணத்தில்
கோபம் இருந்தது
பொறாமை,வருத்தம்,வன்மம்
இப்படி படிந்திருந்தன
நிறைய
ஒவ்வொன்றாய்
உரித்துப் பார்க்க
நிறமிழந்து போயிருந்தது
என் பெயர்
கடைசி வரிகள் அருமை...
ReplyDeleteநிறமிழந்த பெயர் துணிவிழக்காமல் இருக்கட்டும்.
ReplyDeleteசாந்தி
oops!அருமை,சந்திரா! நிறமற்ற தன்மை அற்புதம்.அசுவராஷ்யமாய் உரித்த பிறகே அதை பார்க்க வாய்க்கிறது.நம் பெயராகவே இருப்பினும் கூட!
ReplyDeleteone of the best poem I have read so far..congrats
ReplyDelete:)
ReplyDeleteவிமர்சித்த நண்பர்களுக்கு நன்றி!
ReplyDelete