நான் எழுதிக்கொண்டிருந்தபோது
ஒரு பூனை
தாவிக்குதித்து ஓடியது
மழை எட்டிப்பார்த்தது
சுவர்க்
கடிகாரம் ஒழுங்குடன் ஒலித்தது
தூரத்து டீவியிலிருந்து
குரல்கள்
படிக்கட்டில்
யாரோ
வேகமாக ஓடினார்
ஜன்னல் திரைச்சீலை
நடனமிட்டது
மேஜையை ஒரு
எறும்பு
தன் ஊர்தலில்
அளந்தது
பூச்சியை
விழுங்கிய பல்லி
மெல்ல உள்ளே
தள்ளியது
பசி வேண்டுகோள்
வைத்தது
காலிங்பெல்லை
யாரோ அடித்தார்கள்
நான் நிதானமாய்
எழுந்து போய்
கதவைத் திறந்தேன்
அவர் வேகமாக
உள்ளே வந்து
எழுத்துக்குள்
உணவை வைத்துச்
சென்றார்
-
ராஜா
சந்திரசேகர்
அன்பு போதும்
என்றார்
அது போதுமா
என்றேன்
தேடி
எதையாவது
பெற்றுக்கொள்ளும்
சொல்லிவிட்டுப்போனார்
கைதட்டிக் கூப்பிட்டவர்
அப்பா போலிருந்தார்
அருகில்போய்
கேட்டேன்
ஒன்னுமில்ல
தம்பி
என் பையன்
சாயல்ல இருந்தீங்க
அதான் ஒருவாட்டி
பாத்துக்கலாம்னு
கூப்டேன்
கண்களைத்
துடைத்துக்கொண்டார்
ஏன் அழறீங்க
என்றேன்
அவன்போயி
சேர்ந்துட்டான் என்றார்
வேறெதும்
சொல்லிக்கொள்ளாமல்
திரும்பி
நடந்தேன்
என் கண்களில்
நீர் இருந்தது
உரையாடல் கனிந்து முடிய
ஒரு சிறு
அணைப்பு
மிச்சமிருக்கிறது
என்றாள்
சிறு முத்தமும்
என்றான்
நாணித் தலைகுனிந்தாள்
பிறகு தலை
நிமிர்ந்து
அவன் கண்களிடம்
சொன்னாள்
முதலில் அணைப்பு
என்னிடமிருந்து
வரட்டும்
பிறகு முத்தம்
உன்னிடமிருந்து…
என்னோடு உறங்கிக்கொண்டிருந்தவர்
சொல்லிக்கொள்ளாமல்
அமைதியாகப் போய்விட்டார்
இறந்துவிட்டார்
நானும் இறந்துகொண்டிருக்கிறேன்
சொல்லிச் செல்ல
அருகில் ஒருவரும் இல்லாமல்
உங்கள் ஒப்பனையும் நடிப்பும் அருமை
உங்கள் வசனங்கள் அதிர்வுகளை ஏற்படுத்துகின்றன
மேடை முழுதும் புயல்போல் ஆக்கிரமிக்கிறீர்கள்
உங்கள் கர்ஜனை அரங்கை விழுங்குகிறது
இமைமூடாது என்னென்னவோ செய்கிறீர்கள்
சபையோரை உறங்கவிடாமல் பார்த்துக்கொள்கிறீர்கள்
காட்சிகளும் திரைக்கதையும் உங்களுக்கு
வளைந்துகொடுக்கின்றன
நீங்கள் நிமிர்ந்து நடிக்கிறீர்கள்
பலவிதமாய் நடிக்கிறீர்கள்
மிதக்கிறீர்கள்
பறக்கிறீர்கள்
உங்களிடம் ஒன்றே ஒன்று கேட்க வேண்டும்
மனிதனாக எப்போது
பூமிக்குத் திரும்புவீர்கள்
மலையுச்சிக்கு
வந்து
மலையோடு
ஒரு
செல்ஃபி எடுத்துக்கொண்டு
செல்போனைக்
கீழே வைத்துவிட்டு
மெல்ல
மூச்சை
உள்ளிழுத்து
வெளிவிட்டு
குதித்துவிட்டான்
சற்று
நேரம் கழித்து
மேலேறி
வந்த பெரியவர்
வியர்வையைத்
துடைத்து
செல்போனைக்
கையில் எடுத்து
சுற்றும்
முற்றும் பார்த்துச் சொல்கிறார்
“யாரோ
மறந்து வச்சிட்டுப் போயிட்டாங்க’’
“யாரோ
வச்சிட்டுக் குதிச்சிட்டாங்க’’
நடுக்கத்துடன்
மலை சொன்னது
அவருக்குக்
கேட்கவில்லை
ஆளரவமற்ற இடத்தில்
ஆலயத்தின் மூலையில்
இமைமூடி
தவம்போல் அமர்ந்திருக்கும்
மூதாட்டியின் கண்களிலிருந்து
வழிகிறது நீர்
அவள் மேல்
அசைகிறது ஒளிக்கீற்று
பெருவயதுக்காரி
கண் திறக்கும்போது
பிரபஞ்சம் சிறிதேனும்
பேரன்பைத் தரக்கூடும்
துயரமும் வலியும்
ஒவ்வொருவராக விடைபெற்றுக்கொண்டார்கள் நானும் விடைபெற வேண்டும் என்னிடமிருந்து வலியும் துயரமும்அவர் பேசுவதைக் குறைத்துக்கொண்டார்
இவர்
பேசுவதில்லை
மற்றவர்
குறுஞ்செய்திகளும் குறைந்துபோனது
இன்னொருவர்
அன்பிரண்ட் செய்துவிட்டார்
உள்ளேன்
அய்யா என்பது போலிருந்த அன்பும்
ஓடி
எங்கோ ஒளிந்துகொண்டது
எதிர்படும்
ஒருவர் தெருமாறிச் செல்கிறார்
குற்றப்பத்திரிக்கை
வாசிப்பவர்
மன்னிப்பைக்
கடலில் எறிந்துவிட்டு வாக்கிங் போகிறார்
சுவரெழுப்பிக்கொண்டவர்கள்
கொஞ்சம் பேர்
ஜன்னலில்லாத
சுவர்கள் என்பது வருத்தமான தகவல்
விஷேசங்களில்
சந்தித்தால் உண்டு
விஷேசங்களுக்கான
அழைப்புகள் வருவது குறைந்துபோனது
அல்லது
விஷேசங்கள் ரகசியமானது
முகம்
தெரியாதவர் புன்னகைக்கிறார்
கடவுள்
பிரார்த்தனையைக் கேட்டுக்கொண்டார்.
மற்றபடி
காலம் சுழல்கிறது
இசைத்தட்டு
போல
அதில்
எனக்கான இசையைக் கேட்டுக்கொள்கிறேன்
குட்டிமழைக்
கூப்பிடுகிறது
புழுக்கத்தை
ஆற்றிக்கொள்ளக் கொஞ்சம் போய்
நனைந்துவிட்டு
வர வேண்டும்.
தனிமையின் மேல்
ஊரும் எறும்பு
மெளனத்தின் மேல்
ஊரும் எறும்பு
என் மேல்
ஊரும் எறும்பு
மொத்தம்
மூன்று எறும்புகள் என்பீர்கள்
இல்லை
ஒன்றுதான்
யாரோ மறந்துவிட்டுப்போன பூக்கள்
பேருந்தின் ஜன்னலோரத்தில் இருந்தன
எட்டிப்பார்த்த பூவிதழ்கள்
காற்றில் அசைந்தன
அது அநாதையாகிவிட்ட
குழந்தை ஏக்கம் மனதில் ஓடியது
அடுத்த நிறுத்தத்தில்
வந்து ஏறிய பெண்
சுற்றும் முற்றும் பார்த்துவிட்டு
அதை மடியில் எடுத்து வைத்தாள்
அதிலிருந்து ஒரு பூவை எடுத்து
தலைக்கு வைத்துக்கொண்டாள்
புன்னகை மணக்க
எங்கேயாவது எப்போதாவது
மனதை வாடவிடாமல்
யாராவது பார்த்துக்கொள்கிறார்கள்
குழந்தை பசியைச் சொல்கிறது
அம்மா கதை சொல்லி தூங்கவைக்கப் பார்க்கிறாள்
குழந்தை மறுபடியும் பசியைச் சொல்கிறது
அம்மா வேறொரு கதை சொல்கிறாள்
புரிந்துகொண்ட குழந்தை கேட்கிறது
இன்னொரு கத சொல்லும்மா
“நீங்கள்”
“பயணி”
“நீங்கள்”
“நானும்
பயணி”
“எங்கு
போகிறீர்கள்”
“இலக்கு
நிர்ணயம் எதுவுமில்லை
போய்க்கொண்டிருக்கிறேன்...நீங்கள்”
“நானும்
அப்படித்தான்”
“எங்கிருந்து
வருகிறீர்கள்”
“என்னிடமிருந்து”
“நல்ல
பதில்...நீங்கள்”
“தாயின்
கருவறையிலிருந்து”
“இதுவும்
நல்ல பதில்தான்”
“நாம்
சேர்ந்து போகலாமா”
“மன்னிக்கவும்
“வேண்டாம் என்கிறீர்களா”
“மறுபடியும்
மன்னிக்கவும்”
“தனிமையும்
பயணமும்
சரியான
துணை...சரிதானே...”
“மிகச்சரி”
“நன்றி
உங்கள் பதில்களுக்கு
வேறு
எங்காவது
மறுபடி
நாம் சந்திக்க வாய்ப்பு கிடைத்து
அப்போது
இதே கேள்வியைக் கேட்டால்
ஒத்துக்கொள்வீர்களா”
வரப்போகும்
பதிலை
இந்தத்
தருணத்தில்
சொல்லும்
சக்தி
எனக்குக்
கிடையாது”
“பார்க்கலாம்”
“பார்க்கலாம்”
“சந்திப்போம்”
“சந்திப்போம்”
“நன்றி”
“நன்றி”
பலமுறை அவரைப் பார்த்திருக்கிறேன்
தலை
குனிந்தேஇருக்கும்
சதுரங்க
ஆட்டத்தில்
கவனம்
குவிந்திருக்கும்
காய்நகர்த்தலில்
கண்
இருக்கும்
ஒருநாள்
அவர் அருகில்போய்
மெல்லக்
கேட்டேன்
அய்யா
தனியேதான்
செஸ்
ஆடுவீர்களா
புன்னகைத்தார்
பிறகு
சிரிப்புக்கு மாறினார்
என்னோடு
முப்பத்தி இரண்டு
தோழர்கள்
இருக்கிறார்கள் என்றார்
செக்
எனச் சொல்லிவிட்டு
எதிரில்
இல்லாதவரைப் பார்த்தார்
வெற்றியைத்
தனதாக்கினார்
உங்களோடு
நான் ஆடலாமா என்றேன்
வாங்க
முப்பத்து மூன்றாவது
தோழரே
என்றார்
தற்கொலை செய்துகொண்டவர்
வாழவேண்டியவர் என்றார்
வாழவேண்டியவர்களை
தற்கொலை செய்துகொள்வதிலிருந்து
பாதுகாக்கிறோமா என்றேன்
போய்விட்டார்
பதிலின்றி
கடைசிவரை
அம்மாவுக்கு
வாஷிங்
மெஷின்
வாய்க்கவே
இல்லை
கைகளால்
அலசி
அடித்துத்
துவைத்து
துணிகளை
அடுக்கிவைத்து
குறைசொல்
எதையும்
கொட்டாமல்
புன்னகை
மாறா
முகத்தோடே
போய்ச்சேர்ந்தாள்
சொர்க்கத்திலிருந்து தங்கை அமுதா போன் செய்தாள்
அண்ணா எப்பிடி இருக்க
கொரோனா எப்படி இருக்கு
எல்லாரும் நல்லா இருக்காங்களா
நல்லவேளை அம்மா அப்பா எதுவும் சிரமப்படாம
என்கிட்ட வந்து சேர்ந்துட்டாங்க
பாண்டிச்சேரிக்குப் போனால் தன் மகள்களைப்
பார்த்துவரச் சொன்னாள்
அவர்கிட்டயும் அடிக்கடிப் பேசு என்றாள்
அந்த வயிற்றுக்கட்டி ஆப்பரேஷன் சரியாகச் செய்திருந்தால்
கேன்சரிலிருந்து தப்பித்திருப்பேன்
உங்களோடு இருந்திருப்பேன் என்றாள்
மகள்கள் கல்யாணங்களைப் பார்க்காமல் போய்விட்டதைச்
சொல்லி அழுதாள்
பேசிக்கொண்டே போனாள்
நான் புரண்டுபடுத்தேன்
ஈரமான தலையணையைத் தள்ளிவைத்துவிட்டு
கையைத் தலைக்கு வைத்துக்கொண்டேன்
விடிந்தவுடன்
சர்வீசுக்குக் கொடுத்த போனை
வாங்கிவர வேண்டும்
