சேர்த்து

நாவில் ஊறிய 

பொய்களைத் துப்பினேன் 

எச்சிலோடு சேர்த்து

வரைதல்

என்னை வரைய 

வண்ணம் தேவையில்லை 

கண்ணீர் போதும் 

நான் பார்த்தது

குழந்தைக் கேட்டாள் 

நீங்கள் பார்த்த 

வானவில் போல் 

இருந்ததா 

நான் வரைந்தது

புன்னகைத்து 

அவள் கன்னம் தடவிச் 

சொன்னேன் 

நீ வரைந்த 

வானவில் போன்றிருந்தது 

நான் பார்த்தது

பொம்மை சிங்கம்

மேஜை மேல் 

பொம்மை சிங்கம் 

வனத்தின் வனப்புடன் 

அசைவற்று 

இருக்கும் என்னை 

கூர்ந்து பார்க்கிறது 

என் இந்தக்

கல் நிலை 

தொடருமானால் 

பெருங்கோபம் கொண்டு 

பாய்ந்து வந்து 

என்னைத் தின்று விடலாம் 

ஒரு நாள்

அவ்வளவுதான்

யாருக்கு இதை 

சொல்ல நினைக்கிறீர்கள் 

யாருக்குமில்லை 

எனக்குமில்லை 

சொல்ல நினைக்கிறேன் 

அவ்வளவுதான்

சுடர் போல

விளக்கை 

ஊதி அணைத்த குழந்தை 

இருளில் நடக்கிறது 

சுடர் போல

மலர்ந்தும் உதிர்ந்தும்

மலர்தல் உண்மை 

உதிர்தல் உன்னதம்

இந்த வரிகளைத் 

தந்து விட்டுப் போனவரைத் 

தேடிக் கொண்டிருக்கிறேன் 

மலர்ந்தும்

உதிர்ந்தும்

வரியின்அடியில்

இந்த வரியின்அடியில் 
ஓடுகிறது நதி 

இந்த வரியின் மேல் 

விரிகிறது மலை 

மலை உச்சியிலிருந்து 

நதியின் ஆழத்தில் 

குதிக்கிறேன் 

வேறு வரிகளோடு 

வெளி வர

இடதும் வலதும்

என் வலது பக்கம்

பயமும்

இடது பக்கம்

தைரியமும்

என் இடது பக்கம்

பயமும்

வலது பக்கம்

தைரியமும்

என் இடது பக்கம்

பயமும்

வலது பக்கம்

பயமும்

என் இடது பக்கம்

தைரியமும்

வலது பக்கம்

தைரியமும்

என் வலது பக்கம்

வலதும்

இடது பக்கம்

இடதும்

அனுபவ சித்தனின் குறிப்புகள்

973-

இவ்வளவு 

கடுமையானதா 

எழுதுவது 

இவ்வளவு 

எளிமையானதா 

எழுதியது 

974-

வளைவின் 

முனைகளில் நாம் 

வளைவையும் 

நம்மையும் 

நேராக்கும் முயற்சியில்

975-

உங்கள் முதுகில் 

பாய்ந்திருக்கிறது 

என் கத்தி 

வீரத்திற்கான பரிசு 

என் கைகளில்

976-

சுவாரஸ்யமான போட்டி 

முந்திக்கொண்டிருக்கும் என்னை 

முந்த விரும்பும் நான்

977-

ரயில் பெட்டிகளை 

வரைகிறாள் குழந்தை 

அவள் பென்சில் வழியே 

ஓடிக்கொண்டிருக்கிறது ரயில்

978-

பழகிய பறவையின் 

சிறகை வருடினேன்.

வானத்தின் வாசம் வீசியது

979-

இருள் மழை 
கண்கள் மூடி 
நனைகிறேன் 

980-


எங்கிருக்கிறது 
இல்லாதது 

981-

மௌனத்தின் 
ஆழத்தில் 
ஆழத்தின் 
மௌனம் 

வரியில்

புல் விரிந்து 

வனமாகும் 

என்று எழுதிய வரியில் 

நானே 

புல்லாய் 

வானமாய்

பொய்கள்

உண்மைக்குள் 

நுழையவே விருப்பம் 

கால்களைச் சுற்றி 

பாறாங்கற்களாய் 

அழுத்துகின்றன பொய்கள்

மிதக்கும் நிலவு

இந்த ஓடையில்
மிதக்கும் நிலவோடு
எனக்கொன்றும்
இல்லை பேச
பார்ப்பதைத் தவிர

ஆப்பிள் மரம்

நான் ஆப்பிள் மரம் 

உங்களுக்கு எத்தனை 

ஆப்பிள் வேண்டும் 

கேளுங்கள் தருகிறேன் 

சொன்னாள் குழந்தை 

ஆப்பிள் மரம்தான் வேண்டும் 

எனச் சொல்லி 

அவளைத் தூக்கி கொஞ்ச 

விடாமல் சிரித்தாள் 

அவள் சிரிப்பில் 

உதிர்ந்து கொண்டே இருந்தன 

ஆப்பிள்கள்

கூலி

அய்யா என் வியர்வை 

கேட்கும் கூலியை 

உங்களால் 

கொடுக்க முடியாது 

நான் கேட்கும் 

கூலியையாவது கொடுங்கள் 

கொடுக்காவிட்டால் 

வியர்வை கேட்கும் 

கூலியைத் தர 

வேண்டி வரும் 

சித்திரம்

என்னால் 

புரிந்து கொள்ள முடியாத 

ஒரு சித்திரத்தை 

வரைந்து வைத்திருக்கிறாய் 

ஆனாலும் 

உன் கோடுகள் வழியே 

முழுதாய்ப் பயணித்து 

திரும்பி விட்டேன் 

மன்னிக்கவும்

உன் தலைக்கு வெளியே 

உன் எண்ணம் 

எட்டிப் பார்க்கிறது 

அது ஆபத்து 

உள்ளே அனுப்பு 

அது ஏணியும் கூட

 நான் உயரம் 

ஏறிச் செல்ல 

நீங்கள் சித்தரிக்கும் கருத்தில் 

உங்கள் பிம்பம் 

பலமற்றதாகத் தெரிகிறது 

மன்னிக்கவும் 

திரும்பிச் செல்கிறேன்

மலை உச்சியில் 

தற்கொலையைத் தள்ளிவிட்டு 

திரும்பிச் செல்கிறேன் 

கடந்து போகும் 

காற்றில் இருக்கிறது 

என் நம்பிக்கை 

முணுமுணுக்கும் 

பாடல் வரிகள்

கவிதையானது

நாங்கள் பசியைக்

கண்களால் பரிமாறுகிறோம் 

நீங்கள் உணவைக் 

கைகளால் பரிமாறுங்கள் 

என்று எழுதிய பேனாவிற்கு 

இந்த வரி உணவானது 

எனக்கு கவிதையானது

அனுபவ சித்தனின் குறிப்புகள்

970-

அருகருகே தவறுகள் 
சரி செய்ய நடக்கிறேன் 
அங்கிருந்து இங்கும் 
இங்கிருந்து அங்கும்

971-

உண்மையின் பக்கத்தில் 

நிற்கிறேன்

ஆனாலும் 

பொய் மீது 

சாய்ந்து கொள்கிறேன்

972-

அமைதியின் நிழல் 

விழுகிறது 

தனிமை மீது

முடிந்தது எது?

கனவு என்னைத் தள்ள 

நான் கனவைத் தள்ள 

கனவு கனவைத் தள்ள 

நான் என்னைத் தள்ள 

முடியாத விளையாட்டில் 

முடிந்தது எது?

அனுபவ சித்தனின் குறிப்புகள்

965-

அங்கொரு சொல் 

இங்கொரு சொல் 

எனச் சிதறிக் 

கிடக்கிறது

966-

என் மண் புழு 

கனவுக்கும் 

திமிங்கலப் 

பசியுண்டு

967-

புன்னகையற்று முடியும் 

உரையாடலில்

கசப்பு 

செய்தியாகி விடுகிறது

968-

கொடுப்பதற்கு 

உங்களிடம் 

ஒன்றுமில்லை

எடுத்துக் கொள்வதற்கு 

நிறைய இருக்கிறது

969-

பெரிய கனவு 

நசுங்கும் இரவு 

நடுவில் நான் 

கடல் நீந்துகிறது

மீன் தொட்டியில் 
கடல் நீந்துகிறது
என்ற வரியை 
எழுதிய பிறகு 
மீன்களை 
கடலில் விடத்
தோன்றுகிறது

வந்த கனவு

அக்டோபர் இரண்டில் 

டாஸ்மாக் திறந்திருந்தது 

இது நல்ல கனவா 

கெட்ட கனவா 

தெரியாது 

ஆனால் 

வந்த கனவு

ஒரு வார்த்தை

பசியின் மீது 

பறக்கிறது 

ஒரு வார்த்தை 

பசி பசி என்று 

சொல்லியபடி 

ரணம்

தொண்டையில் 

சிக்கிய முள்ளை 

கனவில் எடுத்தேன் 

ரணம் 

இரண்டு இடங்களிலும் 

தொடர

வானவில்லை 

இழுத்துப் போகும் 

எறும்புகள் 

நட்சத்திரங்கள் 

பின் தொடர

ஏதோ ஒரு...

நான் கலைந்து போகும் 

மேகம்தான் 

என் ஒரு துளியேனும் 

ஏதோ ஒரு செடியை 

நனைக்கும்

யார்

பெருமூச்சின் பள்ளத்தாக்கில்
ஏக்கம் சுமந்து
நடந்து போவது யார்
நண்பா
அது நானா
நீயா
இல்லை
வேறு யாரோவா

மலை

கவிதையில் 

ஒளித்து வைத்த மலை 

முளைக்கிறது 

வார்த்தைகளுக்கிடையில்

கல்

எறிந்த கல் 

பறவையாகி 

பறக்கும் 

விழுந்த பறவை 

கல்லாகி 

இறக்கும்

குழந்தை

விற்கும் குழந்தையிடம் 

பிடிக்கவில்லை 

தேவையில்லை 

என்றாலும் 

வாங்கிச் செல்லுங்கள் 

அப்படியேத் தவிர்த்து 

நீங்கள் போகும் போது 

உங்கள் காலடியில் 

அல்லது கார் அடியில் 

அதன் நசுங்கிப் போன 

கனவொன்று இருக்கும்

ஒளிர்கிறது

என் சொற்களை 
ஊதி அணைக்கிறாய் 
ஒளிர்கிறது 
மௌனம்

வரைந்த போது

புத்தரை வரைந்த போது 

வண்ணம் 

தீர்ந்து போயிற்று 

அப்படியே விட்டுவிட்டேன் 

எனக்கு அவர்  

புத்தராகவும் 

பார்க்கும் ஒவ்வொருவருக்கும் 

வேறு வேறாகவும்

எங்கோ போயிற்று

இப்படித்தான் இன்றும் 

காத்திருக்கிறேன் 

காத்திருக்க வைத்துவிட்டு 

எங்கோ போயிற்று 

இந்தக் காலம்

உனக்கல்ல

நாடோடியிடம் கேட்டேன் 

அவன் பாடிய 

பாடலின் பொருளை

என் பாடல் 

வழிகளுக்கும் 

எனக்கும் 

உனக்கல்ல

சொல்லிச் சென்றான்

புதுக் கனவு

உதிர்ந்த கனவின் 

வண்ணம் 

நினைவுச் சுவரில் 

எடுத்து வரையலாம் 

புதுக் கனவை

கோரிக்கை

சைத்தானிடம் 

சமரசம் செய்துகொள்ள 

விரும்பினேன் 

அது என்னை 

சைத்தானாகச் சொல்லி 

முதல் கோரிக்கை வைத்தது

சொல்லுதல்

கால் நனைக்கும் 

அலையை 

நட்பென்றும் 

சொல்லலாம் 

ஞாபகம் என்றும் 

கொள்ளலாம்

எது

வருகிற வழியில் 

வருகிற வரியில் 

வழி எது

வரி எது

வாசனை

நீ அனுப்பிய புத்தகத்தில் 

எதோ ஒரு பக்கத்தில் 

உன் வாசனை இருப்பதை 

உணர்ந்தேன் 

அது எந்தப் பக்கம் என்று 

தேடித் தேடி 

புத்தகமே வாசனையாக 

மகிழ்ந்தேன் 

ரப்பர் துண்டு

ரப்பர் துண்டிடம் கேட்டேன் 
எத்தனை அழித்திருப்பாய் 
உடனே சொன்னது 
அழித்தது நினைவிலும் 
அழிந்து போனது

குடை மனது

நனைந்தவன் சொன்னான் 

உடல் 

மழையைக் குடிக்கிறது 

என் குடை மனதுக்குப் 

புரியவில்லை

நிசப்த ஆணிகள்

நிசப்தத்தை ஆணிகளாக்கி 

என்னை 

அறைந்து கொண்டேன் 

அமைதியாக 

ரத்தம் வழிவதைப் பார்ப்பது 

அழகாக இருக்கிறது

சொன்னேன்

உண்மையைக் காப்பாற்ற

பொய் சொன்னேன் 

பொய்யைக் காப்பாற்ற 

உண்மை சொன்னேன் 

என்னைக் காப்பாற்ற 

இரண்டையும் சொன்னேன்

அனுபவ சித்தனின் குறிப்புகள்

957-

கால்கள் சக்கரம்

உடல் வாகனம்

958-

விரிந்து கிடக்கும் 

வெள்ளைத்தாளில் 

எங்கே எழுத்து 

தேடுகிறேன்

959-

பசியும் தேட 

நானும் தேட 

பசிக்குக் கிடைத்தது 

எனக்குக் கிடைக்கலாம்         

960-

இந்த வலியின் மேல் 

வேறொரு வலியைப் 

பூசுகிறேன்

ஆறிவிடும் 

என்ற நம்பிக்கையில்

961-

நான் ஒற்றைச் செங்கல்

ஆனாலும் 

சுவரின் கனவுகள் 

எனக்குண்டு

962-

மரக்குதிரை 

போன தூரம் 

அதன் மனதுக்குள் 

ரொம்ப நீளம்

963-

வலை அறுத்துக் 

கடல் திரும்பும் மீன் 

என்ற வரியுடன் 

நீந்தும் மீன் 

தூரமாகிறது 

கொலை வலைத் தாண்டி

964-

என் வரைபடத்தை 

பொய்யால் எழுத 

பூரணமாச்சு

மெய்யால் எழுத 

பிய்ந்து போச்சு

மூன்று பேர்

என்னைக் கொல்லும்படி 

மூன்று பேரிடம் 

சொல்லி வைத்தேன் 

துப்பாக்கி சரியில்லை 

முடியாது என்று 

சொல்லிவிட்டார் ஒருவர் 

போலீஸில் அகப்பட்டால் 

என் வாழ்க்கைப் போய்விடும் என்று 

விலகிக் கொண்டார் 

இன்னொருவர்

எனக்கிட்ட 

தற்கொலைக் கட்டளையை 

நிறைவேற்றாமல் உள்ளேன் 

நான் மூன்றாவதாக

சரி போகட்டும் என்று 

வாழ்ந்துகொண்டிருக்கிறேன்

மழையை வரைதல்

மழையை 

வரையச் சொன்னேன் 

சுற்றிக் கிடக்கும் 

வண்ணப் பென்சில்களை 

தொடாமல் 

சொன்னாள் குழந்தை 

மழையை வரைய 

மழை வேண்டும்

நானும்

இருள் இசைக்கிறது 

ஒளி கேட்கிறது 

நானும்

பிரார்த்தனை

எப்போதோ 

இறந்து போன 

பட்டாம் பூச்சி 

நீண்ட நேரமாகப் 

பார்த்துக் கொண்டிருக்கிறேன் 

இப்போதாவது 

பறந்து போய் விடு என்ற 

பிரார்த்தனையுடன்

பார்த்தல்

இமை மூடி
மெளனம் பார்த்தேன்
என்று இமைத் திறந்து
மெளனம் பார்க்கும்

எதை

துரத்திப் போன என்னைத் 

துரத்தி வந்த கேள்வி 

நிறுத்தியது

எதைத் துரத்தி ஓடுகிறாய் 

மீதி உயிர்

தாயின் புடவையில் 

தற்கொலை 

செய்து கொண்ட மகன் 

என் மகனைக் கொன்னது 

நான்தான் 

நான்தான் 

நைந்துபோன 

புடவையோடு 

சண்டை போட்டபடி 

கண்ணீரில்

மீதி உயியைச் 

சிந்திக் கொண்டிருக்கும் தாய் 

போகிறேன்

ஒற்றைக் காலில் நின்று 

தவம் செய்வாயா 

அது தவமல்ல 

சித்திரவதை 

விடுங்கள் 

நான் போகிறேன் 

கிடைப்பது போதும்

முதல் வார்த்தை

விடியும் வரை 
எழுதிக் கொண்டிருந்தேன் 
விடிந்த பின் 
கிழித்துப் போட்டேன்
பல நூறு 
விடியல்கள் பார்த்துப்
பல்லாயிரம் 
பக்கங்கள் தாண்டி 
எழுதக் கிடைக்கலாம் 
அழிக்கவே முடியாத 
முதல் வார்த்தை

அழுகை

குழந்தைக்கான
சவப்பெட்டியில்
சவப்பெட்டியின்
ரகசிய அழுகையும்

கிடைத்த வரிகள்

ஒதுங்கிய பிணத்துடன்
கரைந்து மீந்து
கிடைத்த வரிகள்
நான் நீச்சல்
கற்றுக் கொள்ளாதது
என் தற்கொலைக்கு
உதவியது

ஒற்றைத் துளி

நண்பனின் 

இறந்த நாளின்று 

ஒற்றைத் துளி 

கண்ணீராய் வந்து 

என்னைப் பார்த்துவிட்டு 

மறைந்து போனான்