யார்

பெருமூச்சின் பள்ளத்தாக்கில்
ஏக்கம் சுமந்து
நடந்து போவது யார்
நண்பா
அது நானா
நீயா
இல்லை
வேறு யாரோவா

மலை

கவிதையில் 

ஒளித்து வைத்த மலை 

முளைக்கிறது 

வார்த்தைகளுக்கிடையில்

கல்

எறிந்த கல் 

பறவையாகி 

பறக்கும் 

விழுந்த பறவை 

கல்லாகி 

இறக்கும்

குழந்தை

விற்கும் குழந்தையிடம் 

பிடிக்கவில்லை 

தேவையில்லை 

என்றாலும் 

வாங்கிச் செல்லுங்கள் 

அப்படியேத் தவிர்த்து 

நீங்கள் போகும் போது 

உங்கள் காலடியில் 

அல்லது கார் அடியில் 

அதன் நசுங்கிப் போன 

கனவொன்று இருக்கும்

ஒளிர்கிறது

என் சொற்களை 
ஊதி அணைக்கிறாய் 
ஒளிர்கிறது 
மௌனம்

வரைந்த போது

புத்தரை வரைந்த போது 

வண்ணம் 

தீர்ந்து போயிற்று 

அப்படியே விட்டுவிட்டேன் 

எனக்கு அவர்  

புத்தராகவும் 

பார்க்கும் ஒவ்வொருவருக்கும் 

வேறு வேறாகவும்

எங்கோ போயிற்று

இப்படித்தான் இன்றும் 

காத்திருக்கிறேன் 

காத்திருக்க வைத்துவிட்டு 

எங்கோ போயிற்று 

இந்தக் காலம்

உனக்கல்ல

நாடோடியிடம் கேட்டேன் 

அவன் பாடிய 

பாடலின் பொருளை

என் பாடல் 

வழிகளுக்கும் 

எனக்கும் 

உனக்கல்ல

சொல்லிச் சென்றான்

புதுக் கனவு

உதிர்ந்த கனவின் 

வண்ணம் 

நினைவுச் சுவரில் 

எடுத்து வரையலாம் 

புதுக் கனவை

கோரிக்கை

சைத்தானிடம் 

சமரசம் செய்துகொள்ள 

விரும்பினேன் 

அது என்னை 

சைத்தானாகச் சொல்லி 

முதல் கோரிக்கை வைத்தது

சொல்லுதல்

கால் நனைக்கும் 

அலையை 

நட்பென்றும் 

சொல்லலாம் 

ஞாபகம் என்றும் 

கொள்ளலாம்

எது

வருகிற வழியில் 

வருகிற வரியில் 

வழி எது

வரி எது

வாசனை

நீ அனுப்பிய புத்தகத்தில் 

எதோ ஒரு பக்கத்தில் 

உன் வாசனை இருப்பதை 

உணர்ந்தேன் 

அது எந்தப் பக்கம் என்று 

தேடித் தேடி 

புத்தகமே வாசனையாக 

மகிழ்ந்தேன் 

ரப்பர் துண்டு

ரப்பர் துண்டிடம் கேட்டேன் 
எத்தனை அழித்திருப்பாய் 
உடனே சொன்னது 
அழித்தது நினைவிலும் 
அழிந்து போனது

குடை மனது

நனைந்தவன் சொன்னான் 

உடல் 

மழையைக் குடிக்கிறது 

என் குடை மனதுக்குப் 

புரியவில்லை

நிசப்த ஆணிகள்

நிசப்தத்தை ஆணிகளாக்கி 

என்னை 

அறைந்து கொண்டேன் 

அமைதியாக 

ரத்தம் வழிவதைப் பார்ப்பது 

அழகாக இருக்கிறது