அனுபவ சித்தனின் குறிப்புகள்

522-

உரையாடல்
முடியும்முன்
உதிர்ந்தது இலை

இறங்கிக்கொண்டிருக்கும்
இலையின் மீது
விழுகின்றன
மரத்தின்
மீதிச்சொற்கள்

523-

கையள்ளிப்போனது
கடலானது
இறைத்தபோது

524-

எனக்கான மன்னிப்புகளை
எனக்கான தவறுகள்
வழங்கிக்கொண்டிருக்கின்றன

அனுபவ சித்தனின் குறிப்புகள்

518-

நரை வீதிகளில்
ஞாபகம் மறந்து திரியும்
நினைவுகள்

519-

புள்ளிகளில் நெரிசல்
தாளில் தடம் தேடும்
வார்த்தைகள்

520-

கேட்டவனுக்குத்
தர எதுவுமில்லை
பிரபஞ்சத்தைப்
போட்டுவிட்டு நடந்தேன்

521-

ஏதோ ஒரு
இருளும்
வழி காட்டும்

தூறல் மேகங்கள்

மழை வர
பிரார்த்திக்கும்
குழந்தையின் கண்களில்
தூறல் மேகங்கள்

கண்ணீரின் புன்னகை

கண்ணீரின் புன்னகை
என்று எழுதிய பின்
துடைத்துக்கொண்டேன்
அதுவாய் வந்த கண்ணீரை
அதுவாய் வந்த புன்னகையுடன்

திரும்புதல்கள்

ஊர் திரும்ப வேண்டும்
நகரத்தை
எடுத்துக்கொண்டு

நகரம் திரும்ப வேண்டும்
ஊரை
எடுத்துக்கொண்டு

அனுபவ சித்தனின் குறிப்புகள்

511-

ஊசிக்குள்
நான் நுழைந்து
பின் வரச்சொன்னேன்
தயங்கிய நூலை

512-

இருளில்
ஒரு தவறு செய்தேன்

தவறுக்கு
இருளையும் உடந்தையாக்கியது
இன்னொரு
தவறாகிப்போனது

513-

நுனிப்புல் மேய்பவர்களிடம்
கேட்காதீர்கள்
வேரின் ருசி பற்றி

514-

அறையை
பந்தயமைதானமாக்கிய
தனிமை
தூக்கி எறிந்து விளையாடியது
என்னை

515-

போகக்காணோம்
நான்கள் துப்பி
ஏறிய கறைகள்

516-

எதுவுமற்று
முடிந்த கவிதை
அனாதையாகிவிட்டது
எதுவுமற்று

517-

காற்றே
இசைதான்

குறிப்பு

தற்கொலை செய்துகொண்டவன்
அருகில் இருந்த
ஒற்றை வரி குறிப்பு

சற்று நேரத்தில்
மழை வரலாம்

மீண்டும் மீண்டும்

நீங்கள் பொம்மையை
உடைத்துவிட்டதற்காக
குழந்தை அழவில்லை
தன்னை உடைத்துவிட்டதால்
அழுகிறது
அது தெரியாமல்
புதிதுபுதிதாய்
பொம்மைகளைத் தயாரிக்கிறீர்கள்
மீண்டும் மீண்டும்
குழந்தைகளை உடைக்கிறீர்கள்

மிதத்தல்

குழந்தையின் மழலையில்
மிதக்கிறது
பெளர்ணமி

தடங்கள்

மூன்று குதிரைகள்
ஓடின

இரண்டு குதிரைகள்
ஓடின

ஒரு குதிரை
ஓடியது

எந்த குதிரையும்
இல்லை

ஓடிக்கொண்டிருக்கிறேன்
குதிரையின்
காலடித் தடங்களுடன்

இப்போது

இந்த அழுகையை
இந்த காயத்திற்கு
பொறுத்திக்கொள்ள முடியாது

ஆனாலும்
இந்த அழுகை இப்போது
தேவையாக இருக்கிறது

அனுபவ சித்தனின் குறிப்புகள்

501-

யார் போட்டார்
தெரியவில்லை
உட்செவியில்
குவிந்த பொய்கள்

502-

உயிர்விடாது
நீர் துளியில்
நீந்தும் மீன்

503-

நடக்கும்போதெல்லாம்
போதிக்கும்
சாலைகள்

5O4-

இடைவெளியில்
மறைந்துகிடக்கும்
இடைவெளிகள்

505-

பிய்த்தெறியும்போது
குத்தியதைவிடவும்
வலி

506-

வழியும் கண்ணீரில்
முடிந்துபோகிறது
ஏதோ ஒரு கனவு

507-

ஊர்ந்துபோகிறது
அமைதி
அமைதியாக

508-

எடுத்துக்கொள்கிறேன்
தேவையுள்ளதில் இருந்து
மிகத் தேவையானதை

509-

துண்டு துண்டாக
உறங்கிவிடுகிறேன்
உள்சதுரங்களில்

510-

சிலர் பேச்சில்
குரைக்கும்
நாய் சத்தம்

வானத்திலிருந்து

மழை நூல் பிடித்து
ஏறிய குழந்தை
கையசைத்தது
வானத்திலிருந்து

வரச்சொன்னது
மேலேறி

என் அறியாமை கண்டு
சிரித்து
பின் இறங்கியது
மழைத்துளியாய்

நட்புடன்

குறுகிய அறையை
கண்டுபிடித்து
ஜன்னல் திறக்கும்போதெல்லாம்
வந்துவிடுகிறது குருவி

நானாய் விரட்டியதில்லை
அதுவாயும் போனதில்லை

அது இருந்துபோகும்
தருணங்களில்
விசாலமாகிவிடுகிறது
அறையும்

கைவிடப்பட்ட குழந்தை

கைவிடப்பட்ட குழந்தை
ஒரு கனவிலிருந்து துண்டிக்கப்படுகிறது
ஒரு கதையில் இடம் தேடுகிறது
வாகனங்களை பொம்மைகளைப்போல ரசிக்கிறது
அதன் சத்தங்களை தன் வாயால் எழுப்ப முயற்சிக்கிறது
விரட்டுபவரின் நிழலை மிதித்துச் செல்கிறது

கைவிடப்பட்ட குழந்தை
ஒரு பட்டத்தை நோக்கி ஓடுகிறது
கொஞ்சம் அழுகையை நிறுத்துகிறது
சுண்டல் விற்பவனிடம் கை நீட்டுகிறது
அம்மாவின் இடுப்பில் ஆடும் குழந்தையைத் தொடுகிறது

கைவிடப்பட்ட குழந்தை
மணல் அள்ளிப் போடுகிறது
தன் பெயரைத் தேடுகிறது
பொம்மையைப்போல் கிடக்கிறது
கால் பரவும் சிறுநீரைத் துடைத்துவிடுகிறது

கைவிடப்பட்ட குழந்தை
தன் மழலை வழியே மேலேறுகிறது
கைகளால் வானவில்லை அசைக்கிறது
விழும் நிறங்களை அள்ளுகிறது
கடலில் தூக்கி எறிகிறது

கைவிடப்பட்ட குழந்தை
காணமல் போனவரின் போஸ்டர் அருகில் நிற்கிறது
அதிலிருக்கும் முகத்தைத் தடவுகிறது
மேல் ஊரும் எறும்பை மெல்ல எடுத்து விடுகிறது

கைவிடப்பட்ட குழந்தை
தாய்களைப் பார்க்கிறது
தந்தைகளைப் பார்க்கிறது
மனிதர்களைப் பார்க்கிறது
யாரும் தன்னைப் பார்க்கவில்லை எனினும்
ஆழ்ந்து உற்று அருகில்போய்
அதிகமாகப் பார்க்கிறது

கைவிடப்பட்ட குழந்தை
தான் கைவிடப்பட்டது தெரியாமல்
தேடிச்செல்கிறது இன்னொரு குழந்தையை
தன் கைபிடித்து அழைத்துச் செல்ல


நன்றி- ஆனந்த விகடன்

*ஆனந்த விகடன் இதழில்(25.5.11)
வெளியான கவிதை.

கேட்கிறான்

நீ தின்னும் ரொட்டியில்
இறைவன் இருக்கிறான்

போதாதவன் சொன்னான்

என் பசியில்
இருக்கும் இறைவன்
இன்னும் கேட்கிறான்

கரித்துண்டு

குழந்தை கையில்
கரித்துண்டு
வானவில்லைப்போல
சிரிக்கிறது

அனுபவ சித்தனின் குறிப்புகள்

495-

நடந்தவர் சொன்னார்
நான் வழிகளில்
பயணம் செய்யும் போதே
வரிகளிலும் பயணிப்பவன்

496-

தூர்ந்து போன கிணறாய்
சிலர் மனம்
இறைக்க முடியாமல்
தாகம் தீர்க்க முடியாமல்

497-

திட்டம் மாற்றப்பட்டது
இன்று பயணம்
எனக்குள்தான்

498-

என்ன வேண்டும்
எடுத்துக்கொள்ளுங்கள்

எதுவுமில்லையே

உங்களுக்கு
எடுக்கத் தெரியவில்லை

அடுத்தவர் வாருங்கள்

499-

நீர் வற்றிப்போனாலும்
மணல் மிதந்து போகிறது
சொப்பனப் படகு

500-

திறக்க
உள்ளிருக்கும்
பிரபஞ்சம்

அனுபவ சித்தனின் குறிப்புகள்

488-

கிளையாக
நீண்டுபோனதை
முறித்துப் போடலாம் என
முடிவு செய்தபோதுதான்
தெரிந்தது
ஆழமாக
வேர்விட்டிருப்பது

489-

உங்களிடம்
நெருப்பு இருக்கிறது
அணையாமல்
பார்த்துக்கொள்ளுங்கள்

நான் அணைக்காமல்
பார்க்க வேண்டும்
என்பதில்லை

அதுவே அணையாமல்
பார்த்துக்கொள்ளும்

490-

முதுகு சொறிந்துவிடுபவரைப்
பார்த்தேன்

முகமே இல்லாமல்
பேசிக்கொண்டிருந்தார்


491-

அந்தரத்தில்
மிதந்துகொண்டிருந்தேன்
தள்ளிவிடுவார்களோ என்று
யோசித்தபோது
விழுந்துபோனேன்

492-

கையளவே
வார்த்தைகள்

கடலில்
எறிகிறேன்

மூழ்கி
மீன்களோடு
விளையாடிவிட்டுப்
போகட்டும்

493-

அல்லது இது
அல்லது அது
அல்லது எதுஎனினும்
என அல்லதுகளில்
கழியுது காலம்

494-

அசையும் கிளை
சொல்லெடுத்துத் தர
உரையாடுகிறேன்
வனத்துடன

கடைசி வார்த்தை

கொல்லப்பட்ட பறவையின்
கடைசி வார்த்தை
துடிக்கிறது
காற்றில் போய்
தன் குஞ்சுக்கு
எதையோ
சொல்லி விட

ஞாபக வட்டம்

உடையும்
நீள்சதுரமாகும்
சதுரமாகும்
கூம்பாகும்
தூளாகும்
துகள்களாகும்
புள்ளிகளாகும்
வடிவம் மாறி
திரும்ப
தானாகும்
ஞாபக வட்டம்

தெய்வங்கள்

குழந்தைகள்
சிறு தெய்வங்கள்
குழந்தையிடம் சொன்னேன்
சிரித்துச் சொன்னது
தெய்வங்கள்
பெரிய குழந்தைகள் என்று

நட்பு

மலையுச்சி தாண்டி
வரும் பறவை
நட்பாயிற்று
பல பிரயத்தனங்களுக்குப் பிறகு

அடிவாரம் தாண்டா
என்னருகில்
ஒரு நாள் அமர்ந்து
தன் கண்ணுக்குள் இருந்த
மலையுச்சியைக்
காட்டி சென்றது

அனுபவ சித்தனின் குறிப்புகள்

477-

சுழலும் பம்பரம்
விழப்போகும் தருணம்
துயரமானது
தவிர்க்க வேண்டும்

478-

வெளவால் போல்
தலைகீழாய் நீ

வெளவால் போல்
தலைகீழாய் நீதான்

மனமும் நானும்
ஒருவருக்கொருவர்
புகார் சொல்லிக்கொண்டு

479-

முடிவோடு வந்து
தாழ்பாளிட்டவனிடம்
கோரிக்கை வைத்தது

நான் வெறும் கயிராகவே
இருக்கிறேனே

அந்தக் குரல் அவனுக்கு
கேட்கவில்லை

480-

தண்டவாளத்தில் கோழிக்குஞ்சு
வருகிறது ரயில்
உடைந்தது கனவு

481-

எதுவுமில்லை

கிடைத்துவிட்டது
என்ற வார்த்தையோடு
விளையாடுகிறேன்

482-

தனியே வந்தவன்
பேசிச்செல்கிறான்
போதையுடன்

483-

நுழைவாயிலில்
பரிசோதனைகளுக்குப் பிறகு
இந்த வார்த்தைகளோடு
செல்லக்கூடாது என்றார்கள்
ஆயுதமற்ற போராளியாய்
போக விரும்பவில்லை
திரும்பிவிட்டேன்
என்னை வளர்க்கும்
வார்த்தைகளுடன்

484-

தன் வன்மம்
உதிர்த்த பாறை ஆனது
தொன்மம் மாறா
சிலையாய்

485-

பறந்து வந்து
அமர்ந்தது இருள்
பட்டாம் பூச்சியைப்போல
வரைந்துகொண்டிருந்த
பட்டாம் பூச்சி மேல்

486-

எனக்கு முன்
ஊர்போய் சேர்ந்த
எறும்பிடம் கேட்டேன்

எப்படி உன்னால் முடிந்தது

நீ கேள்வியின்
அந்த முனையில் இருக்கிறாய்

நான் பதிலின்
இந்த முனையில் இருக்கிறேன்

குரல் வந்தது

487-

மரத்திடம் சொன்னேன்

நீ இலைகளை
கொன்றுபோடுகிறாய்

உதிர்தல்
மரணம் என்று
சொல்வாய் எனில்
பூத்தலும் மரணம்தான்

சொல்லி சிரித்தது
என் மேல்
இலைகள் விழ

வேறு வேறு

தங்கச் சுரங்கத்தை
இழந்துவிட்டேன்
மோதிரம்
தவறிப்போனது குறித்து
வருத்தமில்லை

வேறு வேறு
இருவர்களுக்கிடையில்
இந்த வரி
வேறு வேறு
வடிவம் கொள்கிறது

அனுபவ சித்தனின் குறிப்புகள்

472-

கடைசி ஆசையையும்
புதைத்தேன்
சவப்பெட்டியில்
பூத்திருக்கும் மலர்கள்
உதிர நாளாகும்

473-

இல்லை என்பவர்களிடம்
இருக்காது
பெரிதாக எதுவும்

474-

முதல் வார்த்தைக்கு
தவமிருந்தேன்
மற்றவை
வார்த்தைகளின் தவங்கள்

475-

வழிகளில்
தொலைபவன் நான்

வழிகளை
தொலைப்பவன் அல்ல

476-

ஒரு நூல்கண்டால்
என்னைக் கட்டிப்போட்டேன்
பின் நூல்கண்டு
அறுபடாமல் வெளியேறினேன்
அறுபட்ட காயங்களில் நான்
அங்குமிங்குமாய்
கொஞ்சம்
சிதறி இருக்கலாம்

அவன்

சூயிங்கம் மெல்கிறவன்
காட்சிகளையும் மெல்கிறான்
அதில் நசுங்கி வெளியேறுகிறாள்
ஒரு பெண்

ரயில்

அழுதது குழந்தை

நீ அழுதால்
மெதுவாக போகும் ரயில்
சிரித்தால்
வேகமாகும்
என்றேன்

அழுகை நிறுத்தி
சிரித்தது

பார் ரயில்
வேகமாகிறது


இல்லை
அப்படியேதான் போகிறது
சொல்லியபடியே அழுதது

குழந்தை பிடித்த தும்பியாய்
நெளிந்தபடி
நான்

குழந்தையின்
அழுகைக்கும் சிரிப்புக்கும் இடையில்
எந்த வேகத்தில்
செல்வது என்று தெரியாமல்
ரயில்

அனுபவ சித்தனின் குறிப்புகள்

467-

வேட்டைக்கு பின்
இறந்து கிடந்தோம்
மிருகமும் நானும்

வேட்டைக்கு முன்
தப்பி பிழைத்தோம்
நானும் மிருகமும்

468-

வயதானால் என்ன
அந்தரங்கத்தில்
குழந்தை நான்

469-

வேகமாக
வெளியேறி விடுகிறோம்
அதைவிட வேகமாக
சிக்கியும் விடுகிறோம்

470-

காற்றில் செய்த சாவி
கையிலுண்டு

அது வானின்
எந்த கதவையும்
திறக்கும் நன்று

471-

வார்த்தை இல்லாதபோது
வெறுமனே பார்க்கிறேன்
வேறு ஒன்றும்
செய்வதில்லை

கவிதைக்குள்

கவிதைக்குள்
நுழைவது என்பது
ஒரு வனத்திற்குள்
நுழைவதைப் போல

கவிதையிலிருந்து
திரும்புவது என்பது
விலங்குகள் எதையும்
வேட்டையாடாமல்
ஒரு பூவைப்
பறித்துக்கொண்டு
வருவதைப் போல

அனுபவ சித்தனின் குறிப்புகள்

460-

தன் தலையில்
ரத்தம் சூடி இருக்கும்
முள்ளுக்குத் தெரியாது
துடித்து அடங்கிய வலி

461-

துரோகங்களை
நீங்கள் மறந்துவிடலாம்
துரோகங்கள்
ஒருபோதும் உங்களை
மறப்பதில்லை

462-

நாகரீகம் கருதி
அழவில்லை
ஆனாலும் ஒரு துளி
கசியாமலில்லை

463-

பிரார்தனைகளை
மறந்துவிட்டேன்
இறைவன் ஞாபகத்தில்
வைத்திருப்பார் என்பதால்

464-

குவளை நீரை
குடித்தன பறவைகள்
தீர்ந்தது என் தாகம்

465-

என்னைத்
தின்னக் கேட்கிறது
வன்மம்
வன்மத்தை
தின்கிறேன்
நான்

466-

வாக்கியங்களின்
வார்த்தைகளுக்கிடையில்
பார்வைகள்
புத்தகம் முழுதும்
கண்கள்

நாவு

வீட்டின் நாவு
கதவு
பூட்டி
ஊர் செல்லும்போதெல்லாம்
அது சீக்கிரம்
வரச்சொல்லிக்
கேட்டிருக்கிறேன்

தெரிவதில்லை

ஒரு பூச்சியை
நசுக்கி கொல்வதைப் போல
என் பிரியத்தைக் கொல்கிறாய்
இறந்த பின்னும்
வலி தரும்
இந்த மரணம் பற்றி
உனக்குத் தெரியவாப் போகிறது