ஆகாரம்

சுட்டு வீழ்த்திய
பறவையின் வாயிலிருந்தது
குஞ்சுக்கான ஆகாரம்

கதை

தட்டச்சில் கதை
பாதியில் இருக்கிறது
ஆஸ்ட்ரேயில் அணையாத சிகிரெட்

ஒரு பூ

நீண்ட நூலகம்
அதன் அமைதியின் மீது விழுகிறது
கதையிலிருந்து ஒரு பூ

துளி

ஒரு கண்ணீர் துளியுடன்
பேச ஆசைப்பட்டேன்
வெளிவந்து
உலகம் பார்த்த பரவசத்தில்
மறைந்து போனது

அரங்கம்

அரங்கம் நிரம்பிவிட்டது
டிக்கெட் கிடைத்த நீ உள்ளே
இல்லாத நான் வெளியே
எனது காட்சி தொடங்குகிறது
கம்பிமேல் நடக்கும்
சிறுமியைப் பார்ப்பதிலிருந்து

பயணி

எழுதும் போதெல்லாம்
கவிதை வாய்க்கிறதோ இல்லையோ
பயணம் வாய்க்கிறது

சர்க்கஸ் சிங்கம்

தனக்குள் தேடும்
தொலைந்த காட்டை
சர்க்கஸ் சிங்கம்

சாம்பலுக்கு அடியில் பெயர்கள்

பற்றி எரிகிறது பூந்தோட்டம்

இருக்கும் தேனை ஊற்றி
தீயை
அணைக்கப் பார்க்கின்றன பூக்கள்

நெருப்புக்குத் தெரியவில்லை
தேனும் இனிப்பும்

ஒவ்வொரு இதழாகப்
பொசுங்கியது

விடை பெற முடியாத
தேனீ ஒன்று
மரணத்தைச் சுவைத்தபடி
முடிந்துபோனது பூக்களோடு

சாம்பல் நிறமாய் நிலம்

பெயர் வைத்துக் கூப்பிட்ட
எந்தப்பூக்களும் இல்லை

சாம்பலுக்கு அடியில்
நெளிகின்றன பெயர்கள்
வலிகளுடன்

இறந்து போகலாம் அவைகளும்

தீயைச் சபிக்கிறது மனம்
சாம்பல் நிறமாய் நிலம்

பின் எப்போதாவது
தோன்றலாம் பூந்தோட்டம்

அதை உயிரோடு
வைத்திருக்க வேண்டும்
அப்போதய கனவு

பெருமழை

கனவை நனைக்கும் பெருமழை
மூழ்கிய இரவிலிருந்து
விழித்தெழும் காலை

மற்றும் சில எண்கள்

டைய்யை சரி செய்து கொண்டவர்
கண்மூடித் திறந்தார்

பெரியவர் வெளியேறுவதில்
தாமதம் ஏற்பட்டது

ஒன்று இரண்டு முன்று
சொல்லியது குழந்தை

அதில் ஒரு சித்திரம்
படிந்திருந்தது

நான்கில் சிரித்து நின்றது
ஒரு ரோஜாப்பூ

அருகாமை நறுமணத்தை
உள்வாங்கியது இளமை

பாடல் முணுமுணுப்பின்
சத்தம் குறைத்தாள் பெண்

போவதும் வருவதுமாய்

மடித்த காகிதங்களைப்
படித்துப் பார்த்தார்
நடுத்தர வயதுக்காரர்

பலவித புன்னகைகளில்
வேலை வேட்டையாடி

நீள் சதுர கண்ணாடி
காட்டிக்கொடுத்த வயதைக்
குறைப்பது பற்றி யோசித்தார் ஒருவர்

கூடவே வந்தது இசை

போவதும் வருவதுமாய்

யாராவது வருவார்களா
பார்த்தபடி இருந்தன
படிக்கட்டுகள்

பதிவு செய்யப்பட்ட
வசீகர பெண் குரல்
அடிக்கடி ஒலித்தது

தயவு செய்து
கதவை மூடவும்

அன்பின் வாசனை

கை குலுக்கி
விடை பெறுகிறாய்
என் உள்ளங்கை எல்லாம்
உன் அன்பின் வாசனை

விட்டு விட்டு

வானம் அறுத்து
தன்னை
செய்துகொண்ட கவிதை
பறக்கிறது
என்னை விட்டு விட்டு

பூ ஜாடியும் அவனும்

பூ ஜாடியை
மாற்றி வைப்பது
அவன் வேலை
தினம் தினம்
பூக்களை நிரப்பி
அதை செய்கிறான்
புதிய நாளை
டேபிளில் வைத்து
முந்தைய நாளை
எடுத்துப்போவது போலிருக்கும்
அவன் செய்வது
காற்றில் ஆடி
நன்றி சொல்லும் பூக்கள்
பூக்களுக்கும் அவனுக்குமான இசைவில்
வாசம் இருந்தது
பூ ஜாடியை
மாற்றி வைப்பது
அவன் வேலை
அலுப்பிலாமல்
செய்கிறான் இதை
பூக்கள் பஞ்சம்
வந்ததில்லை அவனுக்கு
அவன் புன்னகையில்
சில பூக்கள் ஒட்டி இருக்கும்
அவனே உதிர்ந்து
பின் மலர்வது போலிருக்கும்
ஒவ்வொரு முறை
இதை செய்யும் போதும்

சொல்

உன் பெயர் எனக்குத் தேவையில்லை
மொழி வேண்டாம்
பூர்வீகம் இன்ன பிற
எல்லாம் தேவையற்றது
உன்னை நீ வரிசைப்படுத்தப் பார்க்காதே
சிபாரிசுக் கடிதங்களைக் கொடுத்து
கெஞ்சுதல் தவிர்
குனிந்து பவ்வியமாய் நிற்காதே
அது வேஷம் போடக்
கற்றுக் கொடுத்துவிடும்
நிமிர்ந்து பார்
கண்களில் திமிரும் எதிர்பார்ப்பை
எடுத்தெறி
நாக்கில் படர்ந்திருக்கும்
பொய்களை விழுங்காமல்
ஒரம் போய்த் துப்பிவிட்டு வா
உன் இந்த எதுவும்
எனக்குத் தேவையில்லை
உன்னால் முடிந்தால் சொல்
அன்பைச் சொல்
அன்பை மட்டுமே

கேள்விகள் நிறைந்த பெட்டி

அசைய ஆரம்பித்தது பெட்டி

பெட்டிக்குள் கேள்விகள்

உடனே பதில் வேண்டும்
உருண்டது ஒரு கேள்வி

எனக்கென்ன கிடைக்கும்
முனகியது சின்னதாய் ஒரு கேள்வி

நமக்குத் தேவை
பதில் மட்டுமல்ல விடுதலையும்
குரல் உயர்த்தியது ஒன்று

பெட்டியை குலுக்கின கேள்விகள்

தூக்கியபடி நடந்தேன்

எனது ஆயுள் அதிகம்
பதில் கிடைக்கும் வரை
உயிர் போகாது
உரக்கச் சொன்னது ஒரு கேள்வி

காதுகளோடு மோதி
திரும்பியது சத்தம்

வேண்டாம் இந்த பெட்டி

வைத்துவிட்டு
நகர்ந்து நின்றேன்

நிசப்தமாய் இருந்தது
உயிரற்று

கண்களில்
பேராசை பிசுபிசுக்க
அருகே வந்த நபர்
தூக்கி நடந்தார்

மறுபடியும்
அசைய ஆரம்பித்தது பெட்டி

விடை

ஒரே ஒரு
சரியான பதிலை
கைப்பற்றினால் போதும்
அதையே
பிரித்து பிரித்து
நிறைய கேள்விகளுக்கு
விடையாக்கி விடலாம்

மனிதக்காடு

தொலைந்த குழந்தையை
தேடிக்கொண்டிருந்தேன்
கிடைக்கவில்லை

எங்கு தொலைந்தது

பேருந்தில் ஏறும்போது
பள்ளிவிட்டு வந்தவேளை
அம்மாவின் கைமறந்து
யார் பின்னாலோ ஓடி
முகவரி மறந்து
எப்படி போயிருக்கும்

தொலைந்த குழந்தையை
தேடிக்கொண்டிருந்தேன்

இருளில் மறைந்திருக்குமா
கடல் குடித்திருக்குமா
தேசம் கடந்து எங்காவது

தொலைந்த குழந்தையை
தேடிக்கொண்டிருந்தேன்

பசியால் அழுமா
நிலவை வேடிக்கைப்பார்த்து
அழுகை நிறுத்துமா
வாகனம் அழுத்தும்
உலோக சாலையில்
ஒதுங்கி நிற்குமா
கால் சூட்டுக்கு
நிழல் தேடுமா
மனிதக்காடு பார்த்து
பயப்படுமா

தொலைந்த குழந்தையை
தேடிக்கொண்டிருந்தேன்

தேடத்தேட
கடைசியில்
தொலந்த குழந்தை
யாரென்று தெரிந்தது
அது என் வயதுக்குள்
புதைந்து போயிருந்தது

மணல் பூங்கா

சிறுவர்கள் விளையாடுவார்கள்

ஓங்கி அடிக்கும் பந்தை
பார்த்தபடி இருக்கும்
மைதானம்

இந்த இடத்தில்
எங்கும் உட்காரலாம்

மூச்சை இழுத்து
விடும்போது
மைதானம் உள்போய்
வருவது போலிருக்கும்

மணல் பூங்கா என்று
அதற்கு செல்லமாய்
ஒரு பெயர் வைத்தேன்

அங்கு சினிமா தியேட்டர்
வந்தது

எதாவது ஒரு பெண்
போஸ்டரில்
சிரித்துக்கொண்டிருப்பாள்

மைதானம்
ஒரு பிரிந்து போன
தோழனைப்போல
ஞாபகத்திற்கு வரும்

பிறகு திருமண மண்டபமாயிற்று
ஊர்வலம் போகும்
பாட்டு வரும்
சாலைகள் திணறிவிடும்

கல்யான மண்டபம்
காணமல் போனது

இப்போது
அடுக்கு மாடி குடியிருப்புகள்

எல்லாம் விலைபோனதாகப்
பேசிக்கொண்டார்கள்

ஏதாவது ஒருகுடியிருப்புச் சிறுவன்
பந்து விளையாடுவான்
வீட்டின் எல்லைகளை
மனதில் வைத்து

பழைய மைதானத்து
சிறுவர்கள் அளவிற்கு
வீச்சு இருக்காது

குடியிருப்பின் சிறைகள்
கட்டிப்போடும்
பலவற்றை

பிரிந்து போன நண்பனின்
நினைவுகளைப்போல
மங்கி வருகிறது
மணல் பூங்கா

மையம்

ஏதாவது ஒரு
கனவில் குவியும்
இரவின் மையம்
0
கை அசைவில்
பேசும் பெண்
காற்றில் செய்கிறாள் சிலை
0
தத்தி தத்தி
சுவர் மீது விளையாடும்
மெழுகுவர்த்தி ஏற்றிய இருள்
0

சிவப்பு ரிப்பன்

நேந்துக்கிட்ட சாமிக்கிட்ட
நேரா புள்ளைய கொண்டு போயி
முடி எறக்கணும்

கடவுள் காரியம்
கடன வாங்கிப் போயி பண்ண
அப்பனுக்கு மனசு ஒப்பல

புள்ளைக்கு முடி சேர்ந்து
நீளமாச்சி

சிக்கு தலை
பாரம் தாங்காம
சத்தம் போடுறான்

கூலி வேல அப்பங்காரன்
ஆகாசத்த பாத்து கும்பிட்றான்
வேலையும் காசும்
வேகமா வரணும்னு

சீக்கிரம் முடி எறக்கு
அபபதான் நம்ம கஷ்டமெல்லாம்
இறங்கிப்போவும்

சிவப்பு ரிப்பனால
புள்ள முடிய கட்டி
பொலம்பித் தீக்கறா பொண்டாட்டி

ஒட்டிக்கிடக்கும் கண்கள்

பேருந்தின்
ஓர இருக்கையில்
அமர்ந்திருக்கும் பெண்
தன் மேல்
ஒட்டிக்கிடக்கும்
கண்களை
பிடுங்கி எறிகிறாள்

வானத்தின் மொழி

செய்யும் போதே
பேசியது பட்டம்
வானத்தின் மொழியை

மாறுவேஷம்

முதல் நாள் இரவு
முடிவாகிறது
மறு நாளுக்கான
மாறுவேஷம்

நானாகவே
உங்களுக்குத் தெரிவேன்
ஆனாலும்
மாறுவேடத்தில்
இருப்பேன்