194-
மனிதனைத்
திறக்கும் சொல் ஒன்று
காலங்காலமாய்
பூட்டியே கிடக்கிறது
தன்னைத்
திறந்து கொள்ளத் தெரியாமல்
195-
கிடைக்காது என
நினைக்கும் போதெல்லாம்
கிடைத்து விடுகிறது
ஏதோ ஒன்று
196-
எழுதாத தாளில்
விரிகிறது
வானம்
197-
உங்கள் பின்னால்தான்
வந்து கொண்டிருக்கிறேன்
ஆனாலும்
உங்கள் முன்னால்
சென்று கொண்டிருக்கிறேன்
198-
நடந்து போனவர்களின்
சுவடுகளில்
படிக்க எதுவுமே இல்லை
199-
கவிதையின் அடிவாரத்தில்
படுத்துக்கிடந்தேன்
நிம்மதியைப் போர்த்தியபடி
194.
ReplyDeleteஅன்புதானோ அந்த சொல்?
195.
உண்மைதான்,
196.
நல்லா இருக்குங்க அந்த வானம்.
197.
அப்படியான முற்போக்கு சிந்தனைகள் தான் வாழ்வினை உயிர்த்திருக்கச் செய்கின்றன.
198.
நல்லா இருக்கு.
199.
இசையினைப்
போல கவிதையும் நிம்மதி தரும் சொர்க்கம்தான்.