ஓடு…ஓடு…

ஓடு
ஓடுவதிலிருந்தும்
ஓடியதிலிருந்தும்
ஓடு…ஓடு…

வீடு

எல்லோரும் உள்ளிருக்க
நனைந்து ரசிக்கிறது வீடு
மழையை

கூலி

பேரம் பேசிய பின்
கூலி தரப்பட்டது
நிமிர்ந்து வாங்கிப் போனான் அவன்
குனிந்து உள்ளேப் போனார்கள் அவர்கள்

மீசை

பிறகு வீரமாய்
கவிதை எழுதலாம்
முதலில்
பாரதியார் மீசையை
வரைந்து பார்

யாருக்கும் தெரியாமல்

தற்கொலை செய்து கொள்வதற்காக
கவிதையில் ஒருவனை
மலை உச்சி வரை கொண்டு வந்தேன்
வார்த்தைகள் அவனைத் தள்ளிய வேளை
விழுந்து போகாமல் பறந்து போனான்
கவிதைக்கும் எனக்கும் தெரியாமல்

மதுக்கோப்பை

காலியாகி விட்டது
என் மதுக்கோப்பை
பிரபஞ்சத்தை ஊற்றுங்கள்
குடிக்க வேண்டும்

மந்தை

தனது ஆட்டை
மந்தையிலிருந்து
பிரிக்கத் தெரியாதவன்
இன்னொரு மந்தையில்
சுற்றிக் கொண்டிருக்கிறான்
ஆடாக

குழந்தை

நடந்து நடந்து
கால் வலித்த குழந்தை
நடந்து நடந்து ஏறுகிறது
அம்மாவின் இடுப்புக்கு

கதைகள்

பாட்டியின் கையில்
தாத்தாவின் மோதிரம்
காலம் அணிந்து பார்த்த
கதைகளைச் சொல்கிறது

இசையின் வலி

மிருகங்கள் ஆடித் திரியும்
கனவில்
மிதிபடுகிறது
ஒரு புல்லாங்குழல்
நசுங்க நசுங்க
இசையின் வலி
பரவுகிறது காற்றில்

பொம்மைகள்

பேருந்தும் பயணிகளும்
பொம்மைகளாயின
உள்ளிருந்த குழந்தைக்கு

தீராத பக்கங்கள்

நிசப்தம் தாழ்ப்பாள் போட்ட
வெள்ளைக் காகிதம்
திறந்து போக
படிக்க உண்டு
தீராத பக்கங்கள்

அப்பாவின் கடிதம்

இந்த முறை
அப்பா எழுதியக் கடிதத்தில்
ஒரு வரியை
ரசிக்க முடிந்தது
தனிமைக்கும் எனக்கும் இடையே
நீ நடந்து போகிறாய்

இன்னும்

திசைகளைத் தின்ற பறவை
வானத்தைக் குடிக்கிறது
இன்னும் பறக்க

ஒரு மூதாட்டி

As a woman I have no country.
As a woman my country is the whole world.
-Virginia Woolf

வெளியேற்றப்பட்ட ஒரு மூதாட்டி
நகரத்தின் வீதிகளில்
நடந்து கொண்டிருக்கிறாள்

அவள் பையில் இருக்கிறது
கிழிந்த புடவைகளும் மீதிக் கனவுகளும்

புறக்கணிப்பின் துயரம்
அவள் கண்களில் பெருகுகிறது

ரத்த உறவுகளின் முகவரிகளை
கிழித்துப் போட்டபடிச் செல்கிறாள்

யாரும் வாய் திறந்து சொல்லவில்லை
அவள் வெளியேற்றப்பட்டிருக்கிறாள்

சிறு தூறல் அவள் புழுக்கங்களை நனைத்து
ஒத்தடம் கொடுக்கிறது

சாலையோரத் தேநீர் ஒரு சில நிமிடங்களுக்கு
சூடான நட்பாகிறது

சீக்கிரம் போய்ச் சேர்ந்துவிட்ட
தன் கிழவனைத் திட்டியபடி நடக்கிறாள்

இந்த ஒத்தைச் சுமை
அவள் முதுமையை இன்னும்
பாரமாக்குகிறது

நிராகரிப்பின் கசப்பை
உணர்ந்தபடி நடக்கிறாள்

அவளுக்கான இடம் இல்லையெனினும்
உலகத்தை நிரப்பியபடி
நடந்து கொண்டிருக்கிறாள் அந்த மூதாட்டி

அன்பின் அடியில்

அன்பின் அடியில்
ஒட்டிக் கிடக்கும்
மண்புழுக்கள் கேட்கும்
பிரியங்களின் மொழி

ஒளித்து வைக்கப்பட்டிருக்கும் துப்பாக்கி

இந்த கவிதையில்
ஒரு துப்பாக்கி ஒளித்து
வைக்கப்பட்டிருக்கிறது

நீங்கள் படித்து முடிப்பதற்குள்
தென்படலாம்

அல்லது உங்கள்
கண்களுக்குப் படாமலேயே
கவிதை முடிந்திருக்கலாம்

பார்ப்பீர்கள் எனில்
துப்பாக்கியை எடுத்து
பரிசோதிக்கும் முயற்சியாய்
வரிகளுக்கிடையே
ஓய்வெடுக்கும் பறவையை
சுட்டு விடாதீர்கள்

துப்பாக்கியின் கனம்
மற்றும் அதன் உலோகத்தன்மை
எதுவும் இந்த
கவிதைக்குத் தெரியாது
அது குடித்திருக்கும் ரத்தம் பற்றிய
குறிப்புகளும் இல்லை

உங்கள் கம்பீரத்தை
காட்டும் பொருட்டு
வேண்டுமானால் துப்பாக்கியோடு
ஒரு புகைப்படம்
எடுத்துக் கொள்ளுங்கள்

வேட்டையாடிய பெருமிதம்
முகத்தில் இருக்கட்டும்

துப்பாக்கியை பயன்படுத்தியே
தீர வேண்டும் என்ற வெறி
பரவும் பட்சத்தில்
ஒவ்வொரு வார்த்தையாய்
சுடுங்கள் குறி வைத்து

செத்து விழட்டும் கவிதை
உங்கள் சிரிப்பைக்
கேட்டபடி

கவிதையின் ஏழாம் வரி

கவிதையின் ஏழாம் வரியை
பிடுங்கிக் கொண்டு
ஓடுகிறது குழந்தை

குழந்தை கலைத்துப் போட்ட
சொற்களுக்கிடையே
கண்டெடுக்கிறேன்
குழந்தை விட்டுச் சென்ற
கிளி பொம்மையை

கேட்டுத் தெரிந்து கொண்ட பின்
திரும்ப திரும்பச் சொல்லி
வீடு முழுதும்
தானியம் போல்
இறைத்துக் கொண்டிருந்தது கிளி
என் பெயரை

புல்லாங்குழல் கலைஞன்

நாடோடி போல் தெரியும்
புல்லாங்குழல் கலைஞன்
அறிமுகம் செய்து செல்கிறான்
இசையோடு ஒரு
வனத்தையும்

இரவு நதி

உறங்காத என்
விழிகளின் அடியில்
மெல்லிய வெப்பத்துடன்
ஓடிக்கொண்டிருக்கிறது
இரவு நதி