அவன் வழிப்போக்கன்

அவன் வழிப்போக்கன்
பாதைகள்
அவனுக்குப் பரிமாறும்
யாரிடமும் எதையும்
கேட்கமாட்டான்
இயற்கையிடம்
கேட்டுப் பெறுவான்
முரண்படுபவர்களோடு
மோதமாட்டான்
தனிமையோடு உரையாடுவான்

அவன் வழிப்போக்கன்
மழையில் நனைந்து
தூறலில்
தலைதுவட்டிக்கொள்வான்
அவன் அடிக்கடி சொல்வது
என் நிறங்கள்
வானவில்லிடம் இருக்கின்றன‌
அவன் மெளனத்தைக்
காற்று கேட்கும்
பின் அதைப் பாடலாக‌
அவனுக்குத் திருப்பித்தரும்

அவன் வழிப்போக்கன்
அவன் காலணிகள்
அணிவதில்லை
வெறுங்கால் உணரும்
பூமியின் பாசம் என‌
அடிக்கடி சொல்லுவான்
பிரார்த்தனையின் சொற்கள்
அவனிடம் இருக்கும்
அது கண்ணீராக‌
விழி நிறைக்கும்

அவன் வழிப்போக்கன்
ஆழ்ந்த உறக்கத்தில்
ஓடிக்கொண்டிருக்கும் பாதை
அவன் கனவில் வரும்
எழுந்து நடக்க ஆரம்பித்துவிடுவான்

அவன் வழிப்போக்கன்
மலைகளுக்கு கையசைப்பான்
பறவைகளை வழி அனுப்புவான்
நீர் கண்டால்
குழந்தைபோல‌
அள்ளி அள்ளிக்
குடிப்பான்

அவன் வழிப்போக்கன்
உங்களை
என்னை
தன்னை
கடந்துபோய்க்கொண்டிருக்கும்
அவன் வழிப்போக்கன்

(ஜி.எம்.குமாருக்கு)