இப்படித்தான்

இப்படித்தான்
இந்தக் கவிதையை
உடைத்தேன்
இத்தனை கவிதைகளாகும்
என்று தெரிந்திருந்தால்
எழுதியே இருக்க மாட்டேன்

இரண்டும்தான்

உங்கள் சொற்களில் 

விளையாடுவது 

பொய்யா சாதுர்யமா 

இரண்டும்தான் 

பொய்யின் சாதுர்யம் 

சாதுர்யத்தின் பொய் 

இறந்தும் போகிறான்

நஞ்சைக் கொடுத்து 

நகைச்சுவை உணர்வுடன் 

குடிக்கச் சொல்கிறீர்கள் 

குடிக்கிறான் 

சிரித்துச் சிரித்தே 

இறந்தும் போகிறான் 

உருக்கமாக வருகிறது 

உங்கள் கண்ணீர் 

குழந்தை அறைக்குள்ளிருந்து 

வெளி வருவதைப் போல 

உரக்கச் சொல்லுங்கள்

நான் சொற்களை 

அடுக்கிக் கொண்டிருக்கிறேன்

படித்து உங்களுக்கு 

ஏதேனும் கிடைத்தால் 

எனக்கும் உரக்கச் சொல்லுங்கள் 

உன்னால் மறுக்க முடியாது

உன் எல்லாச் சிறகுகளையும் 

வெட்டிவிட்டேன் 

நீ பறக்க முடியாது 

அதனாலென்ன 

நான் பறவை இல்லை என்று 

உன்னால் மறுக்க முடியாது 

நடிக்க முடியாது

என்னைப் போல்
உங்களால்
நடிக்க முடியாது
உங்களைப் போல்
என்னால்
நடிக்க முடியாது
நம்மைப் போல்
யாராலும்
நடிக்க முடியாது

தெரிந்தார்

வலையோடு 

ஒரு மீனவரைப் 

புகைப்படம் எடுத்தேன் 

ஒரு கணம் 

நின்று புன்னகைக்கும் 

மீன் போல் தெரிந்தார்

எழுதியபடி

கதவைத் தட்டும் 

கனவுக்கும் 

கனவைத் திறந்து 

உள்ளே வரும் 

கனவுக்கும் 

இடையில் நான் 

என்ன செய்வது 

என்று தெரியாமல் 

இந்த வரிகளை 

எழுதியபடி 

சொல்

மடித்து வைக்கப்பட்ட
ஒரு சொல்லை
விரித்தேன்
வாக்கியங்களாக
நீண்டுகொண்டே போகிறது

மலைமுகட்டில்

இன்று எதையும் 

எழுதப் போவதில்லை 

இந்த மலைமுகட்டில் 

நின்றுகொண்டு 

வெள்ளைக் காகிதங்களைக் 

காற்றில் 

பறக்க விடப் போகிறேன்

உடைந்த கனவில்

உடைந்த கனவில்
நடக்கும் இரவு
குருதிக் கசிய

வேண்டுமா என்ன

அழுகிறேன்
காரணம் எதுவுமின்றி
அழ ஏதாவது
வேண்டுமா என்ன 

என்ன செய்யப் போகிறீர்கள்

அரங்கம் நிரம்பி விட்டது 

என்ன செய்யப் போகிறீர்கள் 

வீதிக் காட்சிகளைப் 

பார்த்தபடி 

நடக்கப் போகிறேன் 

நடிக்கிறேன்

நான்தான்
எல்லாக் கதாபாத்திரமும்
உங்களுக்குக்
களைப்புத் தட்டிவிடக் கூடாது
என்பதற்காக
முகம் மாற்றி நடிக்கிறேன்

ஒரு வியூகத்தில்

அப்படி எல்லாம் நீங்கள்
தப்பித்து விட முடியாது
ஏதாவது ஒரு வியூகத்தில்
சிக்கித்தான் ஆக வேண்டும்