536-
நான் பலநூறு ஆண்டு
பழமையான மரம்
வெட்டவா போகிறாய்
பதிலில்லை
விழுந்துகொண்டிருந்தது
பல நூறு ஆண்டுகளோடு
இப்போதைய கணங்களும்
537-
மூச்சு முட்டி
இறந்துபோனது
ஜன்னலற்ற வீடு
538-
எப்போதும் போல்
இந்த கண்ணீர் சுடவில்லை
எரித்தது
539-
பசி
கனவள்ளித் தின்னும்
இரவு
540-
கண்ணீரால் பேசிக்கொண்டோம்
புன்னகை ஒளிந்தபடி
பார்த்திருக்க
541-
துள்ளி மேலெழும்பி வந்து
சொல்லிவிட்டுப்போனது
நான் கடலைத் திறக்கும் மீன்
542-
மையமற்ற நிலைக்கு
போவாயா என்றேன்
எனக்கு வடிவச் சிக்கலை ஏற்படுத்தி
நீ உட்கார்ந்து
வேடிக்கைப் பார்க்க போகிறாயா என்று
கேட்டபடியே
ஓடியது வட்டம்
543-
கண நேர
கண் மூடல்
பெரும் தூக்கம்
remba nalla irukku......
ReplyDelete