திரும்புகிறது பேருந்து
நின்றபடியே பெரியவர்
எழுந்து இடம்தர
யாருக்கும் இடமில்லை
மனதில்
லேசாக சாய்கிறார்
கண் மூடித் திறக்கிறார்
நெறிசலில் நெளிகிறது
நின்று நகர்கிறது
இன்னும் வீங்கிப் பேருந்து
இருமலைத் துண்டால் மூடுகிறார்
கசியும் சத்தம்
உள் முழுதும்
வருகிறது என் நிறுத்தம்
இருக்கை பெரியவருக்குதான்
புன்னகைத்து
உட்காரச்சொல்லி
இறங்குகிறேன்
போகிறது பேருந்து
பெரியவர் இல்லை
கூடவே இறங்கியவர்
சொல்லிப் போகிறார்
காலியான வாகனம்
செளகர்யமாக இருக்கும்
கூட்டம் நிறைந்த பேருந்தில்தான்
வாழ்க்கை இருக்கிறது
காலியான வாகனம்
ReplyDelete//செளகர்யமாக இருக்கலாம்
கூட்டம் நிறைந்த பேருந்தில்தான்
வாழ்க்கை இருக்கிறது//
இப்போதெல்லாம் கத, கவிஜ என்றாலேஓடி விடுவதுண்டு. ஏனென்று தெரியவில்லைதான்.
இருப்பினும் உங்கள் கவிதைகளை வாசித்தேன். நுட்பங்கள் கவிதைகளை நன்கு உயர்த்துகின்றன.
நன்று; வாழ்த்துக்கள்.
மேலேயுள்ள உங்கள் வரிகளில் ஒரு மாற்றம் செய்து பார்த்தேன்! தவறெனில் மன்னிக்க.
:)
ReplyDeletenutppam..........